
Op het moment dat ik dit schrijf heb ik een vrije dag! Het is buiten 25 graden, ik hoor de kanaries zingen, Lars ligt onder de kersenboom te slapen en Sil ligt aan mijn voeten. Onno is aan het werk.... Verschil moet er blijven. Of zoals mijn moeder altijd zei: "je hebt luxepaarden en werkpaarden"....

Lars is de afgelopen weken erg ziek geweest. We hebben een paar keer bijna op het punt gestaan om hem in te laten slapen, maar steeds was het net niet. Vorige week dinsdag had het dier meer dan 40.6 graden koorts en ben ik naar een andere kliniek gegaan. Daar kon ik gelukkig met spoed direct terecht. Lars is helemaal door de molen gegaan, echo, foto's, bloed en urineonderzoek, klinisch onderzoek, alles! We wilde gewoon weten wat er met hem aan de hand was. Na ruim 3 uur onderzoek was de diagnose: geen tumoren, geen abcessen, geen hernia, maar een vreselijk grote ontstoken prostaat, die groter was dan zijn blaas, dus alle organen opzij drukte. Dit gaf weer veel pijn in zijn buik, waardoor hij zijn buik ging spannen en zijn rug vast ging zitten, waardoor hij niet meer kon lopen. Hij heeft nu twee soorten antibiotica en koorts verlagende, pijnstillende middelen en hij knapt per dag op! Hij komt weer naar ons toe, kan weer wat lopen, is levendiger, kwispelt weer, kortom, zo langzamerhand krijgen we de oude Lars terug. Over drie dagen terug naar de kliniek en dan horen we wel hoe verder. Volgende maand gaan we op vakantie en als dit zo door blijft gaan, kan hij gelukkig weer mee.

Na het rondje op Aike tot de hoek van de straat, zijn we inmiddels zo ver dat we een rondje dijk doen. Onno en Silke lopen mee, Silke draaft mee en het is heerlijk om weer zover te zijn. Het begint voor mij ook weer te wennen. De eerste keer schudde ik in draf flink heen en weer, maar inmiddels voelt het weer vertrouwd. Ik heb ook Bear zijn hoofdstel en zadel weer uit het stof gehaald. Daar ga ik van de week weer eens opzitten en dan kunnen we binnenkort misschien met z'n tweeën weer een rondje doen. Dat zou helemaal het einde zijn, dan is bijna alles weer als vanouds en wie had dat ooit gedacht of durven dromen.....

Storm heeft weer in het vierspan gelopen. Het inspannen vindt hij spannend, dan moet hij goed vastgehouden worden en het inspannen moeten we snel doen. Eenmaal op pad gaat het best goed. De laatste keer probeerde hij een paar keer naar voren te springen om Joey in zijn kont te bijten. Dat is uiteraard niet toegestaan. Toen hij het weer probeerde en van mij een flinke tik met de zweep kreeg, was hij helemaal verbaasd.... "verdorie, achter me is ook nog wat......"Daar heeft hij een minuut of tien over na lopen denken. Toen nog een keer proberen te bijten..... wat een nog hardere tik opleverde...... en toen viel het kwartje. Ben benieuwd wat hij vanavond verzint.
Komende zaterdag is van de menvereniging een oefen-vaardigheidje. We gaan gewoon heen met alle pony's. Rustig rijden en het is een goede ervaring. Andere spannen, kegeltjes, mensen, lawaai.....Van te voren een half uurtje rijden, zodat de ergste frisheid eraf is en dan naar het veld. We zien wel!