Geluk en pech

Geluk en pech liggen soms heel dicht bij elkaar. Zo hadden we voor dit weekend een lang weekendje weg gepland met de pony's naar de Veluwe. Na het koude voorjaar werd het opeens heel warm. Met vijf dagen 20-25 graden in het vooruitzicht vertrokken we donderdagochtend vroeg richting het Caitwickerzand. Geluk met het weer!
Heel Nederland vertrok echter voor dit mooie lange weekend en dan zijn er altijd brokkenpiloten op de weg. De A28 werd afgezet vanwege een ongeluk, waardoor we moesten omrijden. Twee uur vertraging en een hoop irritatie. Pech!
Dit weekend zouden we dan ook meedoen met een samengestelde wedstrijd, maar Zeus verstapte zich op vrijdag en was niet rad. Ik durfde niet te starten.... pech....Gelukkig viel dat achteraf mee en hebben we wel kunnen rijden. Maar een marathon is toch anders. Zeker met Zeus, die toch al zo fanatiek is en zichzelf dan niet ontziet.

Heerlijk is het hier. Zelf staan we op een camping met alle gemakken vlakbij. De pony's lopen in de weides, waar flink wat gras staat. Joey in de ene en de andere pony's in de andere. Voor Joey zetten we dan altijd een dubbele draad ertussen. Niet dat hij zo lastig is, maar ik neem geen risico met andere paarden. Joey is toch hengst. Hij had geluk, want hij kreeg drie merries naast zich! Die merries vonden hem wel wat klein, maar toch wel erg interessant en gaven hem alle aandacht. Geluk voor Joey!

Vanaf de camping en de weides rijden we zo de Veluwe op. Gisteren sprongen twee grote herten zo voor het span het bospad over. Dat is toch wel mooi. Het bos is nu toch mooi. De bomen zitten nog niet vol in het blad en het zonlicht wordt gefilterd door de bladeren. De paden zijn soms best zwaar. Stoffig ook, zeker vandaag na al 5 dagen warm weer. Geen insecten, gelukkig niet. Ik heb een bloedhekel aan vliegen en dazen. Stukjes gefietst en natuurlijk gelopen met Silke. Alhoewel zij de voorkeur geeft aan het strand denk ik. Ze vindt het hier te warm. Ze komt alleen 's avonds in beweging.
Zo'n camping is ook altijd leuk om mensen te kijken. Zo stonden er voor ons een tentje met een man van onze leeftijd en een meisje van een jaar of 18. Vader en dochter? Gescheiden ouders? Dochter is dit weekend bij pa en ze gaan gezellig kamperen? Of toch een stelletje?
We zijn er niet achter gekomen.....
 Nu is het zondag, einde van de middag. We gaan zo terug rijden. Morgen nog vrij, kunnen we alle zooi opruimen. Jammer van de wedstrijd, maar toch heerlijk weekend gehad.

0ostmoer

Na een paar dagen niet fit te zijn geweest, voelde ik me gisteren weer iets beter. Gelukkig want we zouden mee doen aan een vaardigheidje bij Manege Oostmoer. "Onze" oude manege, waar we vroeger met Black en Troy meededen aan springlessen. Ik denk wel zo'n 20 jaar geleden.
Eerst 's ochtends nog even met Silke naar het bos geweest en daar, in het meertje vonden we een bootje, een minicatamaran. In elkaar getimmerd door... tja, door wie? Het was in ieder geval leuk gedaan, simpel, maar doeltreffend. Paar plankjes, stukje plastic en wat elektriciteitssnoer. Het bootje was gestrand in het riet. Ik heb het meegenomen naar de andere kant van het meertje en het daar weer een zetje gegeven, zodat het weer met de wind in de "rug" naar de overkant kon. Morgen ga ik kijken of het is aangekomen.....

Gisteren dus de vaardigheid. De manege organiseerde het voor de eerste keer en ze hadden goed hun best gedaan. Leuk parcours neergezet, (alleen wel erg krap), op een mooie zandbodem. Voldoende en makkelijke parkeren (ook voor vrachtwagens) en een losrijterrein. Natuurlijk troffen we het met het weer. Koud, maar een zonnetje. Een verademing na al dat rotweer van de laatste tijd. Lizzy mocht thuis blijven en liep met de friezen op de wei. Storm was de klos. Dat loopt dan beter, als het een krap parcours is. En het was een krap parcours, ik moest ze in de "wave" vrijwel dubbelvouwen om er goed doorheen te komen. Dat het lukt, en alle balletjes bleven liggen, was meer geluk dan wijsheid. Zelfs het jury lid bood na afloop zijn excuses aan, "hij had het allemaal een metertje verder uit elkaar moeten zetten". Maar we kregen de complimenten voor het knappe rijden. Ook het tweede rondje bleven we foutloos. Er deden geen andere vierspannen meer, dus we hadden alle bekijks!
Ik weet nu ook, wie de vorige keer de leuke foto;s maakte, dat was Pieter van Es. Ook dit keer heeft hij mooie foto's gemaakt. De foto's die hier nu staat, zijn van zijn hand. Kijk ook maar eens op zijn Facebook pagina. Grappig detail is, dat hij ook een Poolse Anglo Arabier heeft, net als onze Troy. Een ras, dat je bijna niet tegenkomt.
Na de vaardigheid zijn we rond een rondje gaan rijden in de omgeving daar.  Ze hadden een rondje uitgezet over het erf van boerenbedrijven rondom een kreek. Goed gevonden en tof dat die boeren daar aan mee werken. In de kantine nog even bij gekletst met wat kennissen en onze beker in ontvangst genomen ;-). Voor herhaling vatbaar Manege Oostmoer!