Eindelijk weer eens......

 Eenmaal per jaar houdt onze Menvereniging haar jaarlijkse oefenmarathon met wegtraject. Altijd weer veel georganiseer, maar ook altijd superleuk. Dit keer hadden we de taken binnen het bestuur zo verdeeld dat ik zelf nu ook mee kon rijden. Een mooie gelegenheid om Mr Clinton Jo eens voorop in te zetten naast Zeus en de beide dames Nest en Marietje achter te zetten. De waterbak hadden we al eventjes geoefend, dus daar was Clinton Jo al een beetje op voorbereid. 

Het was ook een leuke gelegenheid om " in kleur"  te gaan en de mooie nieuwe frontriemen, gekregen van bevriende buren/menners, als dank voor het oppassen, uit te proberen. 

Van te voren alles afgestoft, want helmen, bodyprotectors, truien, peesbeschermers, het was allemaal al een tijdje niet gebruikt. 

Een collegaatje van me, reed met haar man en pony achter ons aan. Ze deden voor de eerste keer mee, vonden het heel spannend, maar het ging hartstikke goed en ze hebben veel plezier gehad. Een volgende keer zullen ze zeker weer mee doen. 

De eerste hindernis was de vaardigheid. Die had ik zelf opgesteld en ik had ook bepaalde poorten wat krap gezet, juist omdat ik met dit viertal wilde oefenen. De eerste poorten waren wat onwennig, Zeus liep wat te kijken en er gingen twee ballen af, maar daarna viel het kwartje weer en ging het vloeiend. Ik vind de vaardigheid altijd erg leuk om te rijden. 

De boshindernis waren lange lijnen en dat vinden de pony's (en wij ook) altijd erg leuk. Lekker hard en schuin door de bochten. De Tonnenhindernis aan de Stelleweg was dit jaar een nieuwe locatie. Leuk om door de Stelleweg te rijden en de tonnenhindernis is altijd veel kort draaien. Dat is iets dat Clinton Jo nog erg moeilijk vindt. 

De meeste sensatie is altijd bij de bos/waterhindernis, die door een van de leden, ter beschikking wordt gesteld. Een heuvel, een tunneltje en de waterbak. Ook " onze"  fotograaf mag daar altijd graag zijn plaatjes schieten, omdat dat de meest spectaculaire foto's oplevert. Het span deed het boven verwachting goed. Nest gooide haar hoofd wat omhoog, ze wilde geen spetters op haar gezicht! Clinton Jo sprong de waterbak in, oortjes erop en in volle galop erdoor. Ik was hier erg blij mee! Hopelijk mogen we komend voorjaar toch weer een echte wedstrijd rijden en dan is de kans groot dat ik dit viertal meeneem.

Clinton Jo had het op de terugweg wel gehad. Teveel nieuwe indrukken, te lang, te moe geworden. We zijn rustig terug gestapt en eenmaal thuis met een flinke bak lekkere slobber vond hij het al snel weer ok. Al met al een geslaagde oefen marathon en dat vonden alle andere deelnemers ook!