lekker rollen

Het tweemaals daags een stukje stappen met Aike gaat prima. Daar heeft hij echt baat bij en zijn been wordt steeds soepeler. Nu zijn het nog  maar hele kleine stukjes, maar toch. Sinds een paar dagen hebben we een nieuw aspect toegevoegd, rollen. Ik loop dan met hem naar de bak en daar laat ik hem even rollen.  Natuurlijk wel vast aan een touwtje, want los mag hij niet. Het opstaan is wel een spannend moment, want dan zie ik al aan die kop van hem, dat hij zin heeft in wat ongein. Maar op voorhand een flinke tik en een boze stem, brengt hem tot nu toe op andere gedachten.
Gisteren ook  het schrikdraad gerepareerd. Bear was daar doorheen gevlogen en had er ook wat paaltjes uitgelopen. Ben er al met al een flink tijdje mee bezig geweest, maar nu zit het weer prima. Gelukkig kreeg ik hulp..... nou ja, hulp..... Zeus en Juno moesten er met hun snoet vrijwel bovenop staan.... Het is jammer dat ze geen schroevedraaier vast kunnen houden, anders zou je ze zo aan het werk zetten!
Maar goed, alles is nu weer pony-uitbraak-bestendig en hopelijk ook  Bear-bestendig.

ijzel

Wat een vervelende dag vandaag. Althans.....
Vanochtend was ik even weg met de auto en net op tijd weer terug. Ik zag het al aan de motorkap tijdens het rijden... ijzel. De oprit hier thuis was spekglad. Voorzichtig de auto op het erf gezet en al schuifelend de achterdeur bereikt. Sinds de reuma ben ik als de dood om te vallen. Is me eenmaal gebeurd en heeft een hoop langdurige pijn opgeleverd. Niet doen dus.



En tja, wat doe je dan. Paarden en stallen had ik vanochtend vroeg al gedaan. Wasgoed was al weggewerkt. In de administratie had ik geen zin, in schoonmaken ook niet. Dus, de honden en ik hebben elkaar eens aangekeken, ik heb het laatste boek van Steven King van boven gehaald en we hebben ons op de banken geinstalleerd, voor een lange lange lange dag lekker op de bank! Lars en ik op de ene en Silke op de andere. Soms wisselen we even om. Soms is zo'n dag toch niet zo vervelend als dat hij op het eerste gezicht lijkt.....

Nog 3 weken....

Nog drie weken, dan gaan we met Aike weer op controle. Gelukkig is het winter, met sneeuw en koude. Dan vindt Aik het niet zo erg om binnen te blijven. Hij is er dus gelukkig tamelijk rustig onder. Iedere dag, zo tussen de middag gaan we een klein stukje stappen en dat gaat steeds beter. Vandaag merkte ik duidelijk dat hij zich beter gaat voelen, hij zette meteen flink de pas erin en had helemaal geen zin om naast het huis te keren en weer richting stal te gaan. Helaas, hij moet nog even volhouden.

Doerak liep vanochtend wat te hinken. Waarschijnlijk verstapt op de harde bevroren bodem. Ik heb hem binnen gehaald en hij staat nu naast Polly in de tijdelijke stal. Maar even aankijken hoe erg het is, of dat het een verstapping is en meevalt. Hopelijk is het weer niet zijn schouder .....

wedstrijd en bak omploegen

Afgelopen weekend weer een indoor marathon gehad met de pony's. Ze liepen voor het eerst sinds 23 december weer in het span. Ik ben geen rijder die in sneeuw en met vorst gaan rijden, dus ze hebben eventjes vakantie gehad. Maar om ze dan meteen maar voor  het blok te zetten, is ook niet helemaal eerlijk, dus voor de wedstrijd eerst maar een half uurtje door de polder gedraafd. Jemig, wat een wind en wat was dat koud! Geen pretje, maar de pony's hebben wel even hun beentjes kunnen strekken. Piet de Ronde had weer een leuk parcours neergezet. Het eerste rondje doen we altijd kalm aan. Dan moet ik er weer even inkomen, of ze wel luisteren, of ik de bochten wel haal, of ik alles nog wel weet.....Maar het liep lekker en het tweede rondje harder gereden. Ik vind dat zo geweldig van die Welsh pony;s. Ze blijven gewoon voor je werken en lopen. Heerlijk! 2e geworden!

Toen Onno thuis kwam vandaag, gauw de trekker en frees gehaald en de paddocks omgefreesd. Na verloop van tijd lopen ze de bodem vast en zakt het water weer slechter weg. Onno doet dit altijd zonder te mopperen. Geef mannen een technisch speeltje en het gaat bijna altijd goed ;-) Nu is alles weer mooi los. Het heeft alleen 1 nadeel, er is de eerste tijd slecht met de kruiwagen doorheen te rijden.

geen drukverband meer

Gisterenochtend heb ik besloten om het drukverband eraf te halen. Die enige dag maakt toch niet meer uit en ik had het idee dat het onderaan wat was afgezakt. Aike buiten zijn stal gezet, met zijn neus in de kruiwagen kuil, waarin ik wat penen leg. De ideale manier om te zorgen dat hij stil staat en ik rustig aan zijn been kan rommelen. Nadat ik al het verband had verwijderd kwam er een mooi slank been te voorschijn. Uitwendig was er niets te zien. Soms droom ik er van dat er een schroef uit steekt of iets anders naars. Onzin natuurlijk, maar toch was ik blij een mooi been te zien.

 

Het been weer goed gemasseerd en de huidschilfers weggeborsteld met een ruw washandje. Doordat het been al sinds begin december ingepakt zit, is de huid erg droog geworden. Maar goed, een fles babyolie staat al klaar! Ik weet niet wat moeders voor hun baby gebruiken, maar die gele Zwitsel flessen babyolie is goed spul, werkt vrijwel voor alle huidaandoeningen bij paarden ;-) . Daarna de softbandage omgedaan. Die paste perfect (met dank aan Bruin en Brenda!), geeft mooi steun en kun je goed strak aantrekken. Een mooie overgang tussen het drukverband en helemaal niets. Aike vond het duidelijk prettiger zitten dan het drukverband. Hij stapte en stond er ook beter op. Misschien ging dat drukverband hem toch irriteren. De hele dag door heb ik hem er in zijn stal goed op zien staan. Vandaag ging het ook goed. Dus het wat minder beeld van de afgelopen dagen was gelukkig verdwenen. Morgenochtend haal ik het eraf en gaat het er alleen 's nachts om. Kijken of dat ook goed blijft gaan. Gelukkig blijft hij verder vrij rustig in zijn stal. Nog deze maand door en dan gaan we begin maart op controle.