Gewonnen op Oosterland!

Gisteren hebben we meegedaan aan de Benefitwedstrijd op Oosterland. Dat doen we eigenlijk al jaren. 7 jaar geleden was het voor de eerste keer, toen deden we mee met alleen Aike. Daarna met Aike en Bear, toen met Polly en Doerak en sinds vorig jaar met de vier pony;s. Ik geloof dat we 1 keer niet meegereden hebben, omdat we toen op vakantie waren.


Vrijdagavond de hindernissen verkend. Gezellig daar ook even koffie/thee gedronken met Arie en Marianne (met soesjes!).  Het was koud, we hadden de winterjassen nog aan. Geen overbodige luxe, ik was blij dat ik die jas had aangedaan.

Gisterochtend begon met veel regen, heel veel regen. Jammer voor de deelnemers die 's ochtends moesten starten. Tegen 12 uur, toen wij de vrachtwagen gingen laden, werd het droog en kwam er een flauw zonnetje door. Helemaal droog hebben we het niet gehouden, een paar keer een klein buitje, maar gelukkig geen continue slagregens.
Mijn schoonfamilie was er ook weer, trouwe fans!

Om 14.00 uur gingen we van start. We hadden enige discussie bij de veterinair, omdat ze vonden dat Doerak onregelmatig liep. Dat klopt ook. Soms laat hij dat nog zien, een erfenis van zijn gekneusde schouder 2  jaar geleden. Nu, door het eten van al dat verse gras van de afgelopen weken, leek het wat erger. Gelukkig niet zo erg, dat we niet mochten starten. Eenmaal door de start zie je er niets meer van, dan is Doerak zo fanatiek......dat hij alles vergeet..... behalve de wedstrijd.....


Tijdens het warm draven in het wegtraject kregen we wat regen. Maar na een paar minuten kwam de zon er weer door. Dit heeft zich de hele wedstrijd door afgewisseld. Buitje, en even later weer de zon.

Hindernis 1 was een vaardigheid. Vlak na de start, naast het publiek,  stond poortje 1. Op het moment dat we daardoor heen gingen, gebeurde er iets in het publiek, waardoor mijn pony's schrokken, uitweken  en er een balletje viel. Jammer, maar dat kan gebeuren. De vaardigheid heb ik sneller gereden dan normaal en dat ging eigenlijk best goed. Alle balletjes zijn verder blijven liggen.

We  hadden vrijdagavond tijdens het verkennen besloten dat we nu eens niet voor de lange route zouden gaan, maar de kortste route in de hindernissen zouden nemen. Gewoon maar eens proberen. Normaal rijd ik "op safe", maar nu wilde ik eens wat meer "durven".
In hindernis 2 kregen we een buitje en door de regen greep ik in een poortje mis met het leidsel, waardoor we langs het bedoelde poortje schoten. Gelukkig kende Onno de route ook goed en konden we dit heel snel herstellen.

Hindernis 3 was de waterbak. Hier waren we nog nooit in 1 keer doorheen gegaan. Ook vorig jaar moest Onno er nog af..... Nu met het oefenen van Annefleur met Joey op het strand (slenken rijden) en het oefenen in Maasdijk vorige week, hoopte ik op meer....
Tijdens de aanloop naar de waterbak toe, heb ik flink gemopperd op Joey en Doerak. Zo erg gemopperd dat ze met de oren plat in de nek de hindernis in rende. Ik heb ook flink snelheid gemaakt, zodat ze niet de tijd hadden om te twijfelen.... We kwamen de bocht uit, recht op het water en we hebben ze er met ons 3'n in geschreeuwd... GA DOOR!!! GA DOOR!!! Een kleine aarzeling, maar toen gingen ze vol er doorheen. Nog een draai en weer door het water...... het was best diep, ze kwamen tot hun knieën in het water, maar mijn super brave pony's gingen ook nu in galop door het water.  Over de brug, die is nooit een probleem, nog een poortje en toen met volle snelheid langs het publiek, naar de finish. We kregen een luid applaus en ik was zo blij, de wedstrijd kon voor mij op dat moment al niet meer stuk.

Conrad vloog tijdens deze hindernis nog bijna van de koets, die kon zich net nog vasthouden. Ook had hij, omdat hij laag achterop staat, de blubber tot achter zijn oren zitten! Maar de koets heeft geen enkele keer geslipt, dus  naast super pony's, heb ik ook super grooms!!

Hindernis 4 was een relatief eenvoudige, die liep ook lekker vlot. Op hindernis 5 moest ik weer een correctie maken. De leidsels waren door de regen erg glad geworden en de pony's  trokken ze uit mijn  handen. Daar moet ik dus iets op verzinnen, als het weer eens regent.
De laatste hindernis ging ook goed. Dat was er eentje met veel scherpe bochten, maar ze gleden er soepeltjes doorheen.

Al met al een fijne snelle wedstrijd gereden. De kortere routes hebben we goed kunnen rijden, tweemaal een kleine correctie, maar dat heeft ons niet veel tijd gekost. We waren heel erg tevreden!

Bij de keuring nog een tijdje met de dierenarts staan praten. Hij had ons gevolgd en gezien dat Doerak toch af en toe hapert. Meestal als Joey aan zijn schouder trekt. Aardige vent, beetje gediscussieerd over wat we nog zouden kunnen doen. Naderhand besloten, om als we met Aike op controle naar België gaan, Doerak meenemen. Moeten ze hem daar nog maar eens helemaal doorlichten. Maar dit even terzijde.

Bij de vrachtwagen gauw de boel uitgespannen. Al met al waren we best wel  nat geworden en koud ook. Het lijkt altijd wel alsof er een bom ontploft is, als we aan het uitspannen zijn. Om ons heen ligt een berg tuig, overal beenbeschermers, touwtjes, leidsels, helmen,,,,, We willen altijd zo snel mogelijk de pony's verzorgd hebben en op de auto hebben staan. De rest ruimen we daarna wel op.
Koffie gedronken met familie, frietjes gehaald en besloten om niet op de prijsuitreiking te gaan wachten. Normaal doen we dat wel, maar dat duurde nog anderhalf uur, maar ik was ook niet helemaal lekker. Koud geworden en ik wilde eigenlijk wel naar huis. Op een prijs rekende ik niet, omdat onze tegenstanders, echte wedstrijdrijders zijn.

Groot was de verrassing toen aan het begin van de avond een collega menner met zijn vrouw op de stoep stond: met onze eerste prijs! We waren de snelste van alle vierspannen, paard en pony (4 in totaal) en hadden ook nog de snelste tijd op de hindernissen 3 en 4, wat ons 75 euro opleverde! Dit geld heb ik inmiddels weer overgemaakt aan de organisatie. Het is per slot van rekening een Benefit wedstrijd voor het goede doel.

Dit bericht maakte onze dag natuurlijk helemaal goed. Het oefenen van Annefleur met Joey heeft geholpen, de oefenmiddag in Maasdijk ook en ook alle oefenwedstrijdjes en clinics, die we deze winter bij stal de Ronde hebben gereden. Daarnaast alle zondagochtenden die we met z'n 3'n rijden, kilometers maken en dingetjes proberen....ook dat helpt.
We zijn eindelijk een stapje verder!



Deze mooie foto's zijn gemaakt door mijn zwager:  Hessel van Walderveen
 Bedankt Hessel!