Texel

Vorige week donderdag hebben we vrachtwagen en camper vol geladen en zijn we richting Texel vertrokken. Een heel eind rijden, maar we wilden meedoen aan de menwedstrijd daar en tegelijkertijd mijn familie weer eens zien. Vooraf was er nogal twijfel bij ons, want altijd als we op Texel zijn, regent het.....en ook nu waren de vooruitzichten niet gunstig. En er is  niets zo vervelend als met 4 pony's, twee honden en twee volwassenen op een zeiknat veld kamperen.

Dit zou ook de eerste keer worden dat we zouden blijven overnachten op een wedstrijd. Meestal kiezen we het zo uit, dat we heen en weer kunnen rijden, zodat de pony's nachts in de wei kunnen en wij in ons eigen bed kunnen slapen.
Maar goed, donderdag onder het genot van een heerlijk zonnetje naar Texel gereden en op Texel, jawel, regen! Gelukkig niet continu regen, maar buien, maar toch, nattigheid.
Arie en Marianne waren er al en we hadden een mooie plek naast hun. Gauw twee weitjes gemaakt, eentje voor Joey en eentje voor Zeus, Juno en Polly. Camper ervoor, klaar.

De dagen erna waren heel gezellig. Familie gezien, met zijn allen uit eten, gezellig borrelen met Marianne en Arie, kletsen met de anderen op de camping, wandelen met de honden. Ik heb vroeger vier jaar op Texel op school gezeten en het is altijd leuk weer even op dat eiland te zijn.
Conrad en Marielle kwamen op zaterdag voor het weekend om te groomen. Vooral Mariëlle ontpopte zich op zondag als een echte groom, door meteen Joey vast te pakken toen we terug kwamen, ze mag zeker een volgende keer weer mee!!

En dan de wedstrijd.
Op zaterdag dressuur en vaardigheid. We zijn vooraf eerst een uur door het bos gereden om de frisheid eraf te rijden. Dat was op zich al een leuke rit. Mooie bospaden, heuvel op en af, flink de gang erin. Bijna nog verdwaald, maar op tijd weer terug. De dressuurproef ging erg goed. Hadden we de vorige keer allemaal 6'n, nu zaten er al 7'ns tussen en met een score van 61.5 % was dit onze beste proef dit jaar.
De vaardigheid was op een terrein 1.5 km verderop. Dus daar heengestapt en we konden vrijwel meteen starten. Ze liepen als een treintje. De pony's lieten zich zo fijn sturen, ik kon ze vrijwel op de mm rijden. Heel soepel slingerden we overal doorheen..... met nog 3 poortjes te gaan, zouden we mooi binnen de tijd binnenkomen met slechts 1 balletje. Helaas kwam er een meneer naar me toegerend met de mededeling dat ik een verkeerd poortje had genomen! Poort 13 en poort 15 lagen dicht tegen elkaar aan en ik was door de verkeerde gegaan. Ik heb het niet eens gemerkt. Dat was een hele teleurstelling, omdat je dan voor dat onderdeel gediskwalificeerd bent.
Een schrale troost was, dat we achteraf hoorden dat er totaal 5 menners deze fout gemaakt hadden, waaronder hele ervaren wedstrijdrijders.....maar suf was het wel.

Het positieve van zo'n fout is dan wel weer, dat de druk er af is en we besloten hebben om in de hindernissen dan wat te gaan experimenteren. Daar waar we in eerste instantie besloten hadden om allemaal lange lijnen te rijden, zijn we nu de moeilijkere bochten gaan opzoeken. Ik had de laatste weken flink geoefend met Joey, dus ik hoopte dat hij het nu wat beter zou begrijpen.

Op de zondag hadden menvereniging "tussen wad en duin" wel een mooi traject uitgezet. Eerst een wegtraject dat grotendeels door het bos ging, toen het hindernistraject dat begon met een hindernis op het strand. Zwaar dat wel, de pony's moesten er flink aan trekken om ons over de overgang te krijgen, maar ze doken wel zo het water in.....
De eerste vier hindernissen verliepen erg goed. De moeilijke lijnen die we hadden verzonnen, gingen eigenlijk heel soepel. Joey begreep het inderdaad veel beter, reageerde nu veel sneller en we konden zelfs in draf rond een hele krappe rotonde draaien. Dat was echt boven verwachting.
In hindernis 5 was een brug waar we overheen moesten. Dat zou geen probleem moeten zijn, maar ik draaide ze er eigenlijk te krap voor, waardoor ze
overrompeld werden en ze een keer aarzelden. Na een extra rondje gingen ze er wel overheen. Ik had de bocht wat ruimer moeten maken, zodat ze de brug beter hadden kunnen zien aankomen. In deze hindernis schoot ook een streng los. Deze konden we buiten de hindernis gelukkig snel weer vastmaken.

Ook in hindernis 6 hadden we korte lijnen verzonnen en ook hier konden we die makkelijk rijden.
Kortom, heel tevreden kwamen we door de finish en zijn we naar de veterinaire keuring gestapt. Ademhaling en hartslag waren van alle pony's  in orde, conditie hebben ze wel. Alleen tijdens het voor draven liep Juno onregelmatig.  Dat was ook balen, omdat we tijdens de hindernissen er niets van gemerkt hebben. Toen we beter keken, zagen we een flinke bobbel op zijn beentje. Waarschijnlijk heeft Juno in hindernis 5 de stalen gesp van de losgeslagen streng tegen zijn been gekregen.
Inmiddels zijn we een paar dagen verder en is Juno gelukkig weer helemaal ok. De bobbel was na een dag alweer geslonken, dus het is echt even een flinke beurse plek geweest. De volgende keer zullen we de gespen intapen, zodat ze niet meer los kunnen schieten. Zo leer je iedere keer weer.....
Al met al dus gediskwalificeerd, maar wel op alle onderdelen heel fijn gereden! Hoe raar het misschien ook klinkt, dit was onze beste wedstrijd dit jaar. We hebben veel complimentjes gekregen over ons span (twee keer kon ik Joey verkopen!), de pony's gaan het goed doen en er zit zeker nog meer in. Nu moet ik het alleen nog afleren om van die suffe fouten te maken.....