Eind 2007 was een nare tijd voor mij. Ergens in de maand die ik te gast mocht zijn op de afdeling neurologie van het ziekenhuis in Dirksland, werd Marianne binnengereden. Gelukkig voor haar, hoefde ze niet lang te blijven, maar we hebben wel gezelligheid en steun aan elkaar gehad. Zo af en toe spreken we elkaar nog. Via Marianne kwam, begin 2008, Polly op ons pad. Een Welsh Mountain merrietje. In eerste instantie zouden we een goed tehuis voor haar zoeken, maar ze is nooit meer weggegaan. haar twee, op leeftijd zijnde eigenaren zijn nog vaak op bezoek geweest.
Met een tweewielertje dat met haar meekwam, hebben we wat afgescheurd op het strand. Loeihard kon ze... hond mee, heerlijk!
Omdat mijn gezondheid toch wat te wensen overliet, en een van onze friezen geblesseerd raakte, opperde Onno om dan maar met Polly te gaan mennen. Dat zou dan een tweespannetje moeten worden, omdat we dat eerlijker vonden. Twee volwassenen op een koets, twee pony's ervoor. Ergens in de kop van Noord Holland vonden we Doerak.
Wat hebben we veel plezier beleeft aan die twee, heerlijk rijden ook. Altijd maar doorgaan, nooit stoppen. We leerden de Welsh Mountain pony goed kennen. Wat een ras. Niets geen kinderpony, daar zijn ze te enthousiast voor. Ontzettend aardig ook, goudeerlijk. Lief, mooie uitstraling, heerlijk om mee om te gaan.
Jaren later.... vele wedstrijden later, veel plezier later...... lopen er hier nu 5 Welshen rond. Polly en Doerak zijn twee jaar geleden met pensioen gegaan. Polly, omdat ze op leeftijd kwam en ze toch niet van ophouden wist. Doerak omdat hij helaas artrose in zijn schouder ontwikkelde.
Dankzij Polly en Doerak hebben we redelijk snel het vierspanrijden onder de knie gekregen. Doerak had daar al veel ervaring mee (heeft zelfs voor de koning van Engeland opgetreden!) en Polly, omdat ze achterop van onschatbare waarde was. Ons hoogtepunt was het winnen van Oosterland! Dat was ook tevens de laatste wedstrijd van Polly en Doerak voordat ze van hun rust mochten gaan genieten bij Jetty en Danielle van "alles puur paard" in Drenthe.
Helaas heeft Polly daar maar twee jaar van mogen genieten. Maar het waren fijne jaren. Ook daar hebben we nog, iedere keer als we daar kwamen, met Polly een bosritje gemaakt. Oortjes erop en gaan! De laatste keer zelfs nog met Doerak in tandem.
Afgelopen donderdag hebben we Polly moeten laten gaan. Ze draaft nu over de eindeloze weiden ergens...... de wind door haar manen, de oortjes erop.....
Dag Polly!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten