nieuw

Clinton Joe

  De twee dag dat we in Wales bij de Engels familie op bezoek waren en we hun hengsten gingen bekijken, hebben we Clinton Joe ontmoet. Hij was de aanleiding dat we nu hem en zijn maatjes bij ons thuis hebben lopen. We vonden hem schitterend. Een dag later hebben we gevraagd of ze hem kwijt wilden en wat ze er dan voor wilden hebben.... Ze gebruiken hem namelijk zelf niet meer voor het dekken.
Clinton Joe loopt nu bij ons naar het huis in zijn eigen paddock en wei. Uiteraard kan hij niet bij de anderen, maar hij kan ze wel zien en staat er dichtbij. Hij heeft erg moeten wennen. Hij is snel nerveus, maar heeft wel een groot vertrouwen in ons. Inmiddels heeft hij ook zijn eigen stal, kan hij het tuig dragen, gaat het longeren steeds beter, maar of ik hem daadwerkelijk voor de koets krijg...... Misschien in het enkelspan wel, maar mijn droom is om hem naast Joey in het tweespan te zetten en dan voorop in het vierspan. Of dat lukt en of ik dat zelf aandurf..... we zien het wel. Voorlopig gaan we rustig door met oefenen. Hij is mijn "projectje".
Hij is zo ontzettend aardig. Er zit werkelijk geen kwaad in. Maar het is op en top een Welsh Mountain Hengst!

Engelse pony's in het span

Nest naast Zeus

Garcon in de les bij Piet.

 Afgelopen november zijn de Engelse pony's gekomen. De wintermaanden hebben we ze lekker laten wennen aan hun nieuwe omgeving. Een aantal hebben een nieuw baasje gekregen, maar een aantal zijn er nog. Het is nu eind juli en een Gracon, Gracy Back (we noemen haar Marietje) en Nest lopen in het span. Dat ging eigenlijk zonder problemen. Eerst wennen aan het tuig, dan longeren, wat basiscommando's en dan naar Zeus in het tweespan gezet. Onno links, Conrad rechts lopend er even naast, ik op de bok en gaan......Marietje heeft eenmaal gesteigerd, maar voor de rest liepen ze weg, alsof ze dat al jaren deden. Wat een koele pony's. In het tweespan en achterop in het vierspan. Het gaat allemaal prima. Garcon en Marietje zijn samen een mooi span. Ze zijn dan ook volle broer en zus van elkaar. Dezelfde kleur. Op de wedstrijd in Beesd hebben we ze ingezet in de dressuur en vaardigheid. Afgezien van wat foutjes ging het voor de eerste keer best goed. Ook in de vaardigheid lieten ze zich niet van de wijs brengen door al die kegels. Jammer dat Zeus de vaardigheid verpestte, omdat hij de bokkepruik op had... kan gebeuren. In de marathon zijn we toen niet gestart vanwege verkeersproblemen op de heenweg.

Nest in vierspan

Garcon en Marietje (Gracy Bach)

Storm naar nieuwe baasje

Na lang nadenken heb ik besloten om Storm te verkopen. Storm vindt het aangespannen werk niet zo leuk. Tja, als hij voorop mag lopen, is het wel ok, maar niet achterop. Dan loopt hij de boel te traineren en is het voor mij ergernis. De gelegenheid deed zich voor toen een leuke familie zich meldde voor een rijpony voor hun kinderen. Ze hadden al een leuke fjord en zochten een welsh voor de jongste kinderen (2) die tzt ook voor een koetsje kon lopen (wens van de vader). Ze kregen Storm op proef en het was meteen een succes! Storm ging mee naar het strand, naar het bos, naar de les.....knuffelen met de kinderen. 's nachts op stal, mooie weide.... hij had het helemaal naar zijn zin!
Voor mijn buurmeisje was het jammer, Storm was haar pony, maar nu gaat ze op Garcon verder rijden. In de zomervakantie gaan we nog een keertje bij hem kijken.
Storm was misschien wel mijn mooiste pony. Met zijn compacte uiterlijk, zijn mooie lange manen en zijn slimme blik, was hij een echte blikvanger. Vriendelijk, achterdochtig, eigenwijs, boefje, superaardig, een welsh in optima forma! Ik ben blij dat hij zo'n leuk tehuis heeft gekregen!

Madeira juni 2019

In juni zijn we, samen met Onno's vader, een weekje naar Madeira geweest. Mooi hotel, lekker luxe, mooi weer, lekker eten. Auto gehuurd en lekker op ons gemakje iedere dag een uitstapje gemaakt.
Veel bloemen daar, aardige mensen. Fijne week gehad.

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen

Dag Lizzy! (25 juni 2019)

Toen we terugkwamen van vakantie was Lizzy niet helemaal lekker. Ze was wat bevangen. Wat op zich al raar was, aangezien ze helemaal niet dik was en het gras zeker niet lang of vet. Bute hielp niet direct, dierenarts is er een aantal keren bij geweest. Ze bleek insuline resistent te zijn. Waarschijnlijk al een hele tijd. Achteraf begrijpen we nu ook waarom ze na afloop van een wedstrijd het laatste jaar zo stond te klapperen. Wij dachten dat ze het koud had, maar het was dus suiker tekort.....

Net toen ze begon op te knappen van de bevangenheid, heeft ze een hartaanval gekregen. Heel plotseling. Naast het insuline probleem had ze ook nog iets anders onder de leden. Wat dat is geweest zullen we nooit weten. Het heeft zich niet eerder geopenbaard omdat ze bij ons goed in conditie was, goed te eten kreeg..... maar ondertussen gleed ze steeds verder weg. Plotseling waren we haar dus kwijt. Zo jammer, ik kon het niet geloven. Onze pittige, fanatieke dame, die zich staande hield tussen al die mannen hier, was er niet meer. Ze is helaas niet oud geworden. Ik mis haar vreselijk zowel in het span, als in de wei. Dag lieve Liz! Bedankt dat je er was!