Toen we terugkwamen van vakantie was Lizzy niet helemaal lekker. Ze was wat bevangen. Wat op zich al raar was, aangezien ze helemaal niet dik was en het gras zeker niet lang of vet. Bute hielp niet direct, dierenarts is er een aantal keren bij geweest. Ze bleek insuline resistent te zijn. Waarschijnlijk al een hele tijd. Achteraf begrijpen we nu ook waarom ze na afloop van een wedstrijd het laatste jaar zo stond te klapperen. Wij dachten dat ze het koud had, maar het was dus suiker tekort.....
Net toen ze begon op te knappen van de bevangenheid, heeft ze een hartaanval gekregen. Heel plotseling. Naast het insuline probleem had ze ook nog iets anders onder de leden. Wat dat is geweest zullen we nooit weten. Het heeft zich niet eerder geopenbaard omdat ze bij ons goed in conditie was, goed te eten kreeg..... maar ondertussen gleed ze steeds verder weg. Plotseling waren we haar dus kwijt. Zo jammer, ik kon het niet geloven. Onze pittige, fanatieke dame, die zich staande hield tussen al die mannen hier, was er niet meer. Ze is helaas niet oud geworden. Ik mis haar vreselijk zowel in het span, als in de wei. Dag lieve Liz! Bedankt dat je er was!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten