Je moet de goden ook niet verzoeken. Schreef ik een week geleden nog dat Aike zo goed ging en dat ik zo blij was...... ging het afgelopen vrijdag weer goed mis.
Op donderdagmiddag had Aike opeens weer een dikke koker. Niet erg, maar toch dikker dan normaal. Nu zeiden ze in de kliniek steeds: maak je daar geen zorgen om. Het is dun weefsel, laagste punt van het paard. Vocht hoopt zich daar op, oude mannen kwaal.....Dus ik besloot het nog even aan te zien.
Op vrijdagochtend was hij echter nog iets dikker en een paar uur later was hij zo dik geworden en warm en stond Aike te flemen. Dus de dierenarts gebeld. Dit keer iemand anders. De praktijk waar we normaal gesproken naar toe bellen, werkt de laatste tijd veel met net afgestuurde dierenartsen. Nu moet iedereen het leren, maar Aike is geen beginnersgeval. De andere praktijk eigenaar vond het niet erg dat ik belde en kwam gelukkig zelf.
Aike bleek al ruim 40 graden koorts te hebben. De da wilde graag zijn koker controleren, omdat hij daar " iets" vermoedde. Hij wilde hem een roesje gegeven, omdat een paard dan uitschacht. Op mijn verzoek heeft hij Aike een hele lage dosis gegeven en god, wat ben ik daar achteraf blij om!
Op het moment dat de da de sedatie gaf, schoot Aike in een shock. Hij begon zwaar te ademen, te trillen, dreigde om te vallen, zijn ogen draaiden weg..... ik dacht dat hij dood neer zou vallen. Gelukkig bewaarde de da zijn kalmpte, hij rende naar zijn auto om een anti-allergie-andrealine-spuit te halen. Het was nog even moeilijk om een ader te vinden, omdat zijn bloeddruk al weggevallen was, maar gelukkig lukte het wel, Spuit erin..... al met al duurde het nog 45 minuten voordat Aike weer bijkwam.
In de tussentijd, wel antibiotica/penicilline en wat koortsremmer en pijnstiller gegeven. Het is haast niet te geloven, maar anderhalf uur later was hij weer kiplekker.
De da is een dag later nog terug geweest, maar Aike was toen zo stabiel, koortsvrij en weer in zijn goed doen, dat we niets meer aan medicatie gegeven hebben. Hij loopt iedere dag lekker met zijn maatje Joey in de wei naast het huis.
Al met al zijn we ons weer rot geschrokken. Dit is nu de 3e keer sinds april, dat Aike een dikke koker krijgt en er binnen 24 uur daarna iets naar gebeurt. Dus de discussie met de dierenartsen van de Bosdreef weer opgestart. Ze denken dat er ergens in het lymfsysteem rondom de koker een ontsteking, een afwijking, een vernauwing, een.... zit, die af en toe de kop opsteekt, koorts veroorzaakt en dan Bam, ellende. Volgende week had ik daar al een afspraak staan met de smid voor zijn voet en dan gaan ze meteen een bloedtest doen en een echo op zoek naar de bron.
Ik ben benieuwd. Ondertussen meet ik 's ochtends en 's avonds zijn temperatuur, maar tot nu toe blijft die mooi stabiel. Hopelijk blijft dat zo. Wordt vervolgd.....
