Inmiddels zijn we alweer een paar maanden verder. We zijn opnieuw in een gedeeltelijke lockdown, omdat dat rotvirus nog steeds rondwaard. Gelukkig zijn we tot nu toe gezond. Het is echter wel een saaie wereld zo.
Het positieve nieuws is dat Aike goed gaat! Hier ben ik zo ongelooflijk blij mee. Ik was echt bang dat ik mijn grote zwarte vriend zou verliezen. We zijn een keer of 5 op een neer geweest naar de Bosdreef om zijn verband te verwisselen. Iedere keer weer spannend, maar iedere keer was de zool weer wat dikker geworden. Half augustus kreeg hij speciaal beslag. Een gesloten ijzer met daaronder een steunpad. Hierdoor werd wel de hele onderkant afgesloten. Dit resulteerde 5 weken later in een natte plek in de zool, door zweten. Nu heeft hij een ijzer met een dikke rand, die aan de toonzijde de plaats van het hoefbeen beschermd en aan de achterkant alleen een pad. Hij loopt er op als een tierelier. Dit tot onbegrip van de kliniek. Over een paar weken gaan we weer heen. Bekappen, controle foto en nieuw beslag. Zo hopen we toch dat hij rond kan blijven hopen. Zijn darmen zijn weer helemaal goed en hij ziet er ook veel beter uit, niet meer zo mager. Ook zijn humeur is weer de oude Aike. We hebben ook alweer een stukje door de wijk gewandeld en ik hoop dat ik er deze winter nog een keertje op kan zitten om een rondje door de buurt te stappen.
Vorige week zijn we nog een midweek naar de Veluwe geweest met de pony's en de camper. Mijn oom en tante pasten weer op het huis en de achter gebleven dieren. Ook Silke hadden we thuis gelaten. Rotweer gehad, veel regen. Gelukkig nog wel een paar mooie ritten kunnen maken, maar de regendeken zijn niet af geweest. Ondanks het slechte weer vond ik het heerlijk om toch even een paar dagen weg te zijn.
Nu gaan we een lange saaie winter te gemoed. Geen wedstrijden voorlopig, geen kerstmarkten, leuke uitjes en dergelijke. Maar goed, als we maar gezond blijven. Gelukkig kunnen we thuis nog wel lekker rommelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten