min 2 plus 1

Een paar weken geleden kwam een vraag via een vriendin van een vriendin, heb je geen betrouwbare pony over? Nou “ over”  heb ik niet gauw iets, maar bij doorvragen kwam er toch 1 pony, of eigenlijk 2 pony’s in beeld: Polly en Doerak. Men zocht namelijk brave men-pony’s die ook aardig in de omgang zijn, knuffelbaar zijn, gezellig doen, uiterst betrouwbaar zijn, nergens bang voor zijn.... Polly is nu 19 jaar en de wedstrijden worden wat zwaar voor haar. Ze werkt keihard, komt helemaal bezweet aan en ik zou toch met haar over 1-2 jaar willen gaan stoppen. Voor recreatief gebruik kan ze nog jaren en jaren mee. Doerak mag, door de artrose in zijn schouder, niet meer met de wedstrijden mee. Eenmaal warmgedraaid, loopt hij goed, heeft er nog veel plezier in en kan met zijn 12 jaar ook nog heel lang mee. Bovendien zijn ze als tweespan ook helemaal op elkaar ingespeeld.

Een telefoontje naar Drenthe: “ ja, deze willen we heel graag hebben!”

Overleg met het thuisfront, want dan zouden we geen vierspan meer hebben, zouden we op zoek moeten naar een nieuwe pony en zouden we met een nieuwe pony toch een beetje terug bij “ af’ zijn en dat terwijl  het span op dit moment supergoed loopt. Na een paar nachten nagedacht te hebben, hebben we besloten om toch voor deze optie te gaan. Het feit dat Polly en Doerak het bij de nieuwe eigenaren supergoed zouden krijgen, ze bij elkaar zouden blijven en daar ook in beweging zouden blijven, heeft de doorslag gegeven. Het nadeel is dat Drenthe “ ver weg’  is, maar och wat is afstand in Nederland.

Tweede paasdag gaan ze die kant op. Wij zullen ze missen, of ze ons ook zullen missen....... ik betwijfel het......

 

Dus op zoek naar een nieuwe pony. Menpony’s van 1.22 m, ouder dan 5 jaar, die er ook nog mooi uit zien, goed beleerd zijn, stoer zijn, koel in het hoofd, tja die wil iedereen wel hebben, dus heel Nederland afgebeld, maar niet gevonden.....

Jong spul koop je voor een appel en een ei, maar dat wil ik niet.

Merries, onbeleerd, wel wat ouder, ook genoeg te koop, maar ook dat wil ik niet. Joey is hengst en met Polly gaf dat al problemen genoeg.

Uiteindelijk in Friesland vonden we een geschikte pony. Iets te jong nog, maar wel netjes beleerd en goed opgevoed. Hengstje, schimmelkleur met zwarte manen en staart. Wordt uiteindelijk ieder jaar witter, zodat dat op zich ook goed past bij de andere pony’s.

 

Afgelopen woensdag hebben we hem opgehaald. Met de vrachtwagen “ all the way”  to Friesland. Het transport was geen probleem. Het beestje liep zo de auto op en de hele weg terug hebben we hem niet gehoord.

Inmiddels is hij er een paar dagen en keert de rust langzamerhand terug. Joey vond het maar niets, zo’n indringer. Doerak liet ook van zich gelden en de rest wilde graag kennismaken. Hoop geren en geschreeuw (gelukkig was ’s nachts alles rustig!), zoals dat bij paarden gebruikelijk kan zijn.

Het is grappig zoals pony’s een nieuw tehuis met nieuwe regels zich snel eigen maken. Volgens mij vindt hij het wel ok bij ons. De vreemde namen die de engelse Welsh pony’s altijd hebben, leggen we altijd in de kast, we verzinnen een nieuwe, korte naam. Een andere klank dan de andere pony’s, zodat ze in het span hun naam goed kunnen onderscheiden.

Maak kennis met Storm!