Ik had het al een tijdje in mijn hoofd, om weer eens op Aike te gaan zitten. Deze week was het op een avond prachtig rustig weer, een zonnetje erbij, dus ik mijn rijbroek opgezocht. Die lag verfrommeld ergens achter in de kast. Mijn rijschoentjes vond ik onder in de kast en de chaps lagen er gelukkig naast. Van boven een zadel gehaald. Maar welke was ook weer van Aike? We hebben vier Daaleman zadels en allemaal zwart. Vroeger pakte ik altijd blindelings de goede voor elk paard, maar nu moest ik verdorie toch even goed nadenken.....
Een hoofdstel hing er ook nog, maar waar waren de bitten? Niet te vinden, dus maar eentje uit het menhoofdstel gehaald.
Afgelopen december toen we Aike weer voor het eerst het mentuig voor het tweespan oplegde, werd meneer goed boos. Oren plat, grommen en met zijn voorbeen meppen! Dus ik dacht, als ik met het zadel aankom, zal dat vast niet in goede aarde vallen..... Maar dat viel mee. Alleen tijdens het aansingelen gingen de oren plat in de nek.
Een groot houtblok gezocht, om op te gaan staan tijdens het opstappen. Ik ben niet meer zo soepel en met die artrose in de linkerknie is de kracht er ook grotendeels uit. Een groot massief houtblok (ooit gekregen van de buurman) is dan een handig hulpmiddel. 
Aike er naast geparkeerd. Onno hem goed vastgehouden en ik erop geklommen. Tjonge wat is dat beest toch groot! Beetje onwennig voelde het wel. Aike vond het ook wel raar, die liep heel heel heel voorzichtig het erf af. Echt voetje voor voetje. Eenmaal op de straat ging het beter. We zijn naar Paul op het einde van de straat gestapt. In de bak daar was Nanja aan het rijden, gezellig even staan kletsen en toen weer terug naar huis. De laatste 100 meter zelfs een stukje gedraafd. Ook dat ging erg goed. Aike vond het duidelijk leuk, die gedroeg zich weer als een echte toerist en moest alles weer even goed bekijken.
Binnenkort weer eens richting strand stappen.....We zijn weer samen op pad!
Dat voelt goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten