nare dag...dag Jerry!

Soms zijn er dagen die je het liefst over wilt slagen. Vorige week had ik zo'n dag. Hans belde op dinsdagmiddag dat Jerry, een van de Huifbedpaarden op de kliniek stond en ernstige koliek had. Na overleg met de dierenarts en nog was testen en analyses, moesten we helaas besluiten om Jerry in te laten slapen. In 2012 had Jerry ook koliek gehad en heeft een operatie zijn leven gered. Sinds die tijd is hij erg gevoelig voor die rotziekte en dat is hem dus nu ook fataal geworden. Echt heel jammer, zo'n lief paard. Het overkomt altijd de beste...

"s Nachts slecht geslapen. Je blijft dan toch denken, hadden we dit nog kunnen doen, of dat, wat hebben we goed gedaan, hoe verder....

De volgende ochtend was ik vrij, 's middags moest ik een training geven. Rot weer, regen en harde wind. Stallen uitgemest, met Silke rondje dijk/strand en op de fiets naar het dorp om boodschappen te doen.  Tussendoor wat mensen gebeld, want de stichting moet door draaien , dus er moet een ander/nieuw paard komen.
Toen gauw naar Rozenburg. Op mijn werk trek ik mijn jas uit en constateer dat mijn portemonnee niet in mijn jaszak zat. Daar krijg ik altijd een paniekgevoel van..... waar is dat ding, pasjes rijbewijs..... Gauw in de auto gekeken, maar helaas.
Nu ben ik iemand die altijd sleutels, portemonnee, telefoon checkt als ze weggaat. Maar door dat gestress van Jerry, was ik er niet bij met mijn gedachten. Heb ik hem in de keuken laten liggen? Ligt hij op het aanrecht? bij de AH misschien?  AH gebeld, maar die hadden niets gevonden. Alles laten blokkeren? Maar ja, als die dan thuis ligt.....

Toch maar even op de site van de politie gekeken, maar die doen niets meer met verloren en gevonden goederen. Daarvoor moet je bij de gemeente zijn. Site van de gemeente opgezocht. Die doen niets met verloren en gevonden goederen, daarvoor moet je op www.verlorenengevondengoederen.nl kijken. Tja, logisch toch.... ;-(
Besloten om nog maar niet de pasjes te blokkeren en na de training gauw naar huis te gaan en te zoeken. Ik kon me niet voorstellen dat ik hem ergens was verloren. Na de training loop ik naar mijn auto en wil instappen. Zie ik een piepklein stukje roze onder mijn auto uitsteken. Jaaaaa, mijn portemonnee. jemig wat was ik blij zeg!!!! Is dat ding tijdens het uitstappen uit mijn jaszak gevallen en heb ik hem waarschijnlijk met mijn voet onder de auto geschopt. Ik zat echt achter mijn bureau met dat ding voor mijn neus bij te komen...... drank is verboden, maar gelukkig had ik nog een groot stuk pure chocolade. Dat heb ik helemaal opgegeten....
Toen voelde ik me een ietsiepietse beter....

dag Jerry, bedankt voor al die ritten met cliënten op je rug. Ik hoop dat je nu over de eeuwige groene weiden draaft.

ziek

Leuk hoor zo'n vakantie, maar al die airco's is een drama. Ik ben snip en snip verkouden thuis gekomen. Dat werd de eerste werkweek alleen maar erger. Na controle in het ziekenhuis moest ik stoppen met de medicijnen, omdat die mijn immuunsysteem stil leggen en dan kan mijn lichaam niet de verkoudheidvirussen te lijf. Toch de hele week gewerkt, omdat het daar druk was en nog een aantal andere foute argumenten, maar vrijdagmiddag ging toch het licht uit. Op de bank in slaap gevallen en met koorts wakker geworden. Het hele weekend op de bank gehangen en 's nachts verbannen naar de logeerkamer. Gelukkig hield Silke me daar gezelschap. 's Nachts is het ergste. Na een warm bad rond een uur of tien val ik doodmoe in slaap. Niets maakt je zo moe als je hele dag hoesten en proesten...., Om een uur of 1 word ik dan wakker, een hoofd helemaal vol watten, een neus vol vocht, een dikke keel en drijf en drijf nat van het zweet. Na tien minuten in de keuken kom ik dan een beetje bij. Tabletje, neusspray, wat drinken en weer onder het dekbed. Als ik blok val ik dan weer in slaap, om vier uur weer wat wakker te worden... en om 6 uur.....
Maar goed, het zal wel overgaan.....
Leuk hoor, zo'n vakantie...

Tenerife

Vorige week met Onno en zijn vader een weekje naar Tenerife geweest. Ik wilde graag voor de winter nog een weekje naar de zon. Zon hebben we gehad. De hele week een heerlijke 28-30 graden. Je staat 's ochtends op, trekt korte broek en shirtje aan, pet op en 's avonds laat loop je nog zo. Dat vind ik zo heerlijk in de landen. Niet dat ik de hele dag in de zon zit, dat is me veel te warm, maar het feit dat als je overdag bezig bent, de zon zo heerlijk schijnt....
Onno had een autootje gehuurd, dus we zijn er iedere dag een beetje op uitgetrokken. Op ons gemakje. Naar de vulkaan (troosteloos landschap, maar wel apart), met de kabelbaan naar boven. Steile kliffen, mooie parken, oude soort piramides met mooie tuinen, stadjes. Heel leuk was met een zeilboot met een klein groepje een paar uur de oceaan op. Groepen walvissen gezien. Zo mooi, Aan alle kanten zwommen ze rond de boot, heel gestaag, heel langzaam gingen ze hun weg. Helaas geen dolfijnen gezien, anders dan in een park.
Ook een hele oude drakenbloedboom gezien. Volgens de schattingen is die ergens tussen de 3000 en 5000 jaar oud. Misschien wel het oudste levende organisme op deze planeet. Als je nagaat wat die boom allemaal heeft meegemaakt? Die was er ver voor onze jaartelling. Bijna niet te geloven.
 Rond een uur of vier waren we dan weer terug in het hotel, dan even relaxen en 's avonds een hapje eten. Wel erg toeristisch dat eiland. Dat is wel wat jammer. Heel toevallig was een nicht van me, met haar man er ook en zaten ze vlakbij. Gezellig een hapje gegeten. Het hotel was ook prima. Lekker luxe en niet al te druk. Mooie zwembaden, en aan zee. Wat wil een mens nog meer.... paarden, nee die waren daar niet.

Het enige nadeel is wel dat ik ziek ben teruggekomen. Ik kan slecht tegen die airco's. Hotel, auto, vliegtuig, ik word er heel heel erg verkouden van. Zo erg dat ik met mijn medicijnen moet stoppen om mijn lichaam de gelegenheid geven te herstellen.  Ik zit nu op de bank, met bergen tissues, sinaasappelsap



, neusspray, zielig te wezen....

Heerlijk weekend

Na een paar weken met veel regen, nu eindelijk weer mooi stabiel nazomer weer. Vrijdagavond met het vierspan gereden. Altijd lekker om aan het einde van de week even uit te waaien en de pony's te laten draven. Eerst een stuk voor de wind, tegen het avondzonnetje in. Het wordt al snel donker, dus om half negen moeten we terug zijn.
Zaterdag ging Onno met zijn vriend Remco zeilen en heb ik in de tuin gerommeld. Eindelijk het laatste stuk gras ingezaaid en nog een berg gesnoeid.
Zondagochtend twee pony's voor de koets gezet, Joey en Zeus en lekker voor de wind, weer in de zon, het strand opgegaan. Silke vond dat ook heerlijk en liep mee te draven, door het water en dan weer om de koets heen. Zo'n hond legt de afstand wel drie keer af! Omdat het vroeg was, is het strand eindeloos leeg. Af en toe een wandelaar met een hond, maar verder alleen etende en rustende vogels.

Omdat het zulk lekker weer wat, hebben we 's middags Aike en Bear ook nog voor de koets gezet en een rondje dorp gedaan. Bear heeft een gat in zijn voorhoef. Daar zat schimmel in en dat ben ik te lijf gegaan met koud geslagen honing. Daar zit blijkbaar een enzym in dat bijen gebruiken om hun honing te beschermen tegen schimmels, maar dat werkt blijkbaar op paarden ook! De honing moet niet verwarmd zijn geweest, want dan is het enzym niet meer werkzaam.
Vanwege dat gat ben ik toch voorzichtig met rijden en stappen we veel. Hebben wij lekker de tuin om in de tuinen en huizen te kijken! Soort voyeurs zijn we dan!

Texel 2015

Ons jaarlijkse lang weekend Texel is weer achter de rug. Een dagje later heen gegaan, vanwege het slechte weer. Ook wat zorgen vooraf over de mogelijke slechte toestand van het kampeerveld en het wedstrijdterrein, maar dat viel reuze mee. Texels zandgrond doet wonderen en het terrein was goed droog. Storm moest thuis blijven bij de friezen en Lizzy mocht voor het eerst mee.

Eenmaal aangekomen op het veld een groot veldje afgezet voor de pony's. Lizzy, Juno en Zeus in de ene en Joey in de andere. Er stond goed gras, dus die hoorden we niet meer...Camper en vrachtwagen ervoor gezet en we waren klaar voor het weekend. Naast ons stonden onze vrienden Arie & Marianne. Met hen ook vrijdagavond uit eten gegaan en lekker bij gekletst.
Dit weekend was ook een beetje neven en nichten dag. Mijn nicht Silva en haar broer Arien zouden ook naar Texel komen. Samen met mijn Texelse neef Cees en nicht Marja, was het toch een klein reünietje. Reuze leuk om iedereen weer te zien en gezellig met z'n allen gegeten op zaterdagavond. Ook mijn oom en tante waren op zondag weer van de partij. Mijn tante kan goed groomen en mijn oom wordt steeds fanatieker in de marathon. Hij moet maar eens mee achterop!
Conrad en Mariëlle waren uiteraard ook mee naar Texel. Ook voor hen is dit inmiddels een jaarlijks terugkerende korte vakantie geworden!
De wedstrijd zelf ging ook goed. De dressuurlessen van Piet de Ronde de afgelopen maanden, hebben goed geholpen. De proef ging erg goed. Het veld was alleen erg zwaar en met dat lang gras moesten de pony's flink trekken, uiteindelijk 4e geworden. De vaardigheid ging nog beter, met 1 balletje en ruim binnen de tijd, stonden we op de 3e plaats na twee onderdelen. In rubriek, met andere klasse 3, voor mij een goed resultaat!
In hindernis 2 van de marathon bracht Onno mij aan het twijfelen, door een verkeerde aanwijzing te geven. Hierdoor wat tijd verloren. Maar goed, dat kan gebeuren. Het gaat allemaal zo snel en je moet binnen een seconde beslissen, anders ben je te laat...
In de waterbak hadden we ook een aarzeling, waardoor ik moest keren, iets dat eigenlijk niet kon op  het smalle pad. Toch gedaan en daarbij een boom omver gereden.... dit ging gepaard met een hoop gekraak. Terwijl de boom viel, gingen we alsnog door het water, iets dat ons een hoop applaus en gejuich opleverde door het publiek. Die konden dat wel waarderen!
Zeus werd door dit alles echter zo verschrikkelijk heet en stond zo te springen, dat ik  hem in de laatste hindernis niet goed kon houden en we een extra lus moesten maken. Iets dat ik met Piet moet bespreken, want dit kan niet met mijn  handen, dat doet teveel pijn.
Al met al dus hele goede momenten en wat mindere....

Twee pony's hadden bij de veterinair een te hoge hartslag. Joey en Lizzy. Van Lizzy had ik het wel een beetje verwacht omdat dit voor haar de eerste keer was en het best spannend is. Maar Joey had ook een te hoge hartslag en dat  heeft hij eigenlijk nooit. Maar goed, na een kwartiertje extra rust was alles weer normaal.
Juno 's voet zat onder het bloed bij de finish, maar dat bleek bij nadere inspectie een kleine schaafplek te zijn, dus dat viel gelukkig ook reuze mee.

Op maandagochtend met Marja nog een leuke rit over Texel gemaakt. Lekker relaxed door de bossen en duinen gedraafd. Aan het einde van de middag met behulp van Arie en Marianne alles weer ingepakt en tegen half 8 's avonds stonden alle ponies weer op stal in Ouddorp lekker te eten.
Heerlijk weekend gehad en het was zo goed om iedereen weer te zien!

Dag Texel, tot volgend jaar!

Vrouwenpolder en meer

Op het moment dat ik dit opschrijf is het half augustus en nog volop zomer in Nederland. Ruim 27 graden in Ouddorp. Heerlijk het mag van mij tot de kerst zo blijven!
Half juli hebben we meegedaan aan de wedstrijd in Vrouwenpolder.
Op vrijdagavond kwamen  Leanne en Esme de pony's poetsen en invlechten. Toen wij terug kwamen van verkennen, vonden we vier keurig ingevlochten pony's op stal staan. Prachtig, zelf kan ik dat helemaal niet goed en het scheelt toch weer 1-of twee punten in de dressuur.

Op zaterdag was het mooi weer. De dressuur en de vaardigheid gereden met Lizzy achterop. Ging prima. Ondanks dat het voor haar allemaal nieuw was, gedroeg ze zich keurig. Af en toe een beetje schrikkerig, vooral als er een andere aanspanning van achteren een beetje te dicht bij kwam. In de dressuur was Joey nogal afgeleid, omdat de paardenweitjes met allemaal interessante paarden, wel erg dicht langs de ring lagen. Niet onze beste dressuurproef.
Er was veel tijd tussen de vaardigheid en de dressuur, Dan vallen mijn pony's altijd wat in slaap. In de vaardigheid moeten ze dan wakker worden. We rijden dan in de eerste vijf poortjes drie ballen eraf en daarna gaat het in galop foutloos door alle andere poortjes. Al met al toch wel tevreden, met Lizzy in deze nieuwe combinatie.
Zondag, 's ochtend vroeg goot het van de regen. Niet zo'n klein beetje, maar echt veel regen.... Nu moeten de vierspannen altijd laat in de middag, dus we keken bijna ieder half uur op buienradar. Het zou er om spannen of het nog droog zou worden. In de stromende regen de pony's weer op de vrachtwagen geladen ( de koets stond er gelukkig nog in) en weer naar Vrouwenpolder gereden. Het grasveld waar we eigenlijk moesten parkeren was onbegaanbaar, een grote moddervlakte, daar gingen we echt niet op. Gelukkig vonden we achterop het terrein nog een plekje op een verhard stukje. Terwijl we de pony's van de wagen haalden, werd het droog!!! Wat een geluk.

Gauw ingespannen.
Lizzy was thuisgebleven. Zij heeft nog niet genoeg conditie, dus Storm weer achterop. De coördinatie rondom de start was rommelig, eigenlijk was de organisatie op zondag allemaal wat rommelig. Maar goed, dat mocht de pret niet bederven. Tijdens het wegtraject kwamen we Wim Vos nog tegen, op de fiets, mijn oude meninstructeur, ver in de tachtig en op weg naar de wedstrijd om te kijken. Ik hoop dat ik op die leeftijd nog zo vitaal ben.
De hindernissen gingen prima. Zelfs vol door de waterbak. Daar verliezen we niet veel meer op. Dat geeft gewoon nu zo'n goed gevoel.
Nog een prijs gewonnen ook, een vrijkaartje voor "Paard en Koets", een mosselpan en een soort van schoonmaakdweil. beetje vreemde prijs, maar wel leuk.

 ,.
Tevreden hebben we alles weer ingeladen. Alles zat dik onder de modder, pony's tuigen, koets, onze kleding, maar goed, dat zien we thuis dan wel weer......

Maandje verder

Sinds Oosterland zijn we een maandje verder. De vakantie is inmiddels achter de rug. Heerlijk door Normandië en Bretagne getrokken met de camper en met de pony's een aantal dagen op de Veluwe geweest. De Tour de France is door Ouddorp gekomen, altijd een heel spektakel en leuk om te zien. We hadden de camper op de Brouwersdam neergezet en konden alles goed zien. Op de foto zie  je Onno voor de camper staan

Ook een nieuwe pony gekocht. Lizzy, een vijfjarige merrie is gekomen om ons span achterop te gaan versterken. Storm vindt het echt niet leuk achterop en loopt de boel te traineren. Ja, jakkeren door de hindernissen vindt hij wel ok, maar daarna valt hij in slaap en laat hij zich trekken door de anderen.
Lizzy was alleen beleerd in enkelspan en had verder niet zo veel gedaan. We hebben haar eerst een aantal maal naast Zeus in het tweespan gezet en afgelopen woensdag heeft ze voor het eerst in vierspan gelopen. Dat ging prima, ze liep eigenlijk zo mee. Voor de kleur maakt het ook niet uit, Lizzy is ook een schimmel. Woensdag

ging zo goed, dat we haar vandaag hebben meegenomen naar een oefendag bij onze vereniging in Haamstede. Een vaardigheidje gereden, foutloos! en een paar hindernissen, ging ook prima. Alleen als de anderen gaan galopperen wordt Lizzy wat paniekerig, maar dat went nog wel. Ook op en af de auto, inspannen en uitspannen naast de koets, het lopen naast andere aanspanningen, het ging allemaal prima. Bovendien is ze fanatiek in het trekken! net als Polly is het een dame, die er vol voor gaat en die we af en toe tegen zichzelf moeten beschermen.

Storm heeft inmiddels wat meisjesharten veroverd. Merith, een 9 jarige ruitertje en Esme, de dochter van Leanne rijden er nu op en dat gaat prima. Hij vindt dat geknuffel en gepoets heerlijk. Draaft braaf zijn rondjes door de bak en hobbelt naast de fiets het halve dorp door. Daarnaast loopt hij natuurlijk nog voor de koets. Komend weekend moet hij toch weer aan de bak voor de marathon, want daar heeft Lizzy nog geen conditie genoeg voor.

Oosterland 2015

Helaas zijn we voor de laatste keer gestart op de Benefit marathon wedstrijd in Oosterland. Niet omdat wij niet meer mee willen doen, maar omdat de organisatie er mee stopt. Dit was de tiende editie en ik denk dat wij er 8 van hebben meegedaan. Eerst met Aike in enkelspan, toen met Aike en Bear. Polly en Doerak hebben daar gelopen. Het vierspan natuurlijk. Vorig jaar nog Zeus en Joey en dit jaar ook het vierspan. Altijd leuk en gezellig daar.

Helaas voor een hoop deelnemers regende het vrijwel de hele dag. Wij moesten halverwege de middag starten en op het moment dat we thuis de vrachtwagen gingen laden, werd het droog. Op het moment dat we daar aan het inspannen waren, brak de zon door!!! Ik was hier erg blij mee. Niets is zo erg als vier zeiknatte pony's, nat tuig, natte dekens en natte chagrijnige volwassenen. De zon maakt alles vrolijker!

Vrijdagavond waren we al wezen verkennen. De hindernissen waren niet al te moeilijk, makkelijk te onthouden.
Dit was ook de eerste wedstrijd waar we bodyprotectors moesten dragen. We hadden gedacht dat dat erg vervelend zou zijn, maar dat viel reuze mee. Je hebt eigenlijk niet door dat je hem aan hebt.

Vlak voor de wedstrijd werden we gewaarschuwd dat het erg glad was, vanwege de regen. Hierdoor heb ik de eerste hindernis, de vaardigheid wat te rustig gereden. De gladheid viel echter reuze mee, dus daarna wat meer gas gegeven.

Onze grootste uitdaging is altijd de waterhindernis. Meestal stoppen de pony's daarvoor, om daarna, na veel aanmoedigen van onze kant, voorzichtig er doorheen te gaan. Ik was altijd vreselijk jaloers op de paarden die er zonder te aarzelen doorheen galoppeerden. Maar dat hebben wij nu ook gedaan!

We hebben de waterbak recht aangereden, niet de snelste route, maar wel de meest zekere, en dankzij Joey, die letterlijk direct het water insprong, zijn we er in galop doorheen gegaan. Het was wat dieper dan we dachten, maar het ging fantastisch. Ik was er zo blij mee!
De wedstrijd kon voor mij op dat moment al niet meer stuk. We zijn er drie keer doorheen gegaan.
Bedankt Joey!

Paul heeft dit ook nog gefilmd en foto's gemaakt, zodat we drie hindernissen terug konden zien. Ook hier was ik blij mee, daar ik mijzelf nooit zie rijden.

Na de wedstrijd met mijn "fanclub" nog wat nagepraat, Conrad's familie, Paul en Nanja, Leanne, Remco, altijd leuk als ze komen kijken en we hebben meteen wat extra handjes om na de wedstrijd alles weer op te ruimen en in de auto te krijgen.

Kortom, een geslaagde eerste buiten wedstrijd van het seizoen (4e van de 9), jammer dat Oosterland stopt, maar hulde aan de organisatie voor alle afgelopen jaren!

Storm wel of niet......

De afgelopen maanden heb ik zo mijn twijfels gehad over Storm. Niet over zijn gedrag in de dagelijkse omgang. Dan is hij superlief. Een echt knuffel. Wel is hij dominant naar de andere paarden, maar dan ook niet zo dat hij er maar op los mept. Nee, in het span had ik mijn twijfels. Rechtsachter lopen vindt hij niet leuk. Dan loopt hij met zijn oortjes naar achteren en is erg flegmatiek. Hij loopt niet in de strengen te trekken, hij loopt eerder tegen te werken. Van een flinke tik van de zweep is hij ook niet erg onder de indruk. Op de wedstrijden loopt hij wel, dat is geen probleem, maar tijdens het gewone rijden....
Ik zat er al aan te denken om op zoek te gaan naar een andere, meer voorwaartse pony. Echter, deze grote maat Welsh Mountain zie je niet veel, laat staan een mooie, beleerde van de juiste leeftijd....

Dus hebben we Storm maar eens voorop gezet. Ten koste van Zeus, dat wel, die moet dan naar achteren. Voorop liep Storm een stuk beter, nog niet geweldig, maar al wel beter. Tot we twee weken geleden naar het bos gingen en Storm ook voorop zette..... Dat vond hij tof!  De oortjes kwamen erop, Joey kreeg een snauw en hij ging er vol voor! Geweldig. Een week later weer naar het bos en ook toen was hij in zijn element.
Storm is minder onder de indruk van Joey dan Zeus. Zeus loopt altijd een "neusje" achter Joey, omdat Joey dat wil, hij is de Baas.  Storm heeft daar maling aan. Hij loopt gelijk op met Joey en wil ook nog wel eens terug snauwen. Ziet er beter uit. Maar Zeus is onverslaanbaar in de marathon. Die kan ik voorop echt niet missen.
Zo kreeg ik eigenlijk het idee om voor de dressuur en vaardigheid Storm en Joey voorop te zetten en in de marathon Zeus en Joey. Staat ook mooier, twee "witte" voor en twee bruine achter in de dressuur.

Zaterdag was de eerste oefen-vaardigheid van de Menvereniging "Vier-in Een" hier in het dorp. Een mooie gelegenheid om Storm eens voorop te laten kennismaken met kegeltjes, tonnen en vaten. Achterop lopende heeft hij de afgelopen winter tijdens de indoors al het nodige gezien, maar voorop is toch anders.

Er was een leuk en makkelijk parcours neergezet. Toen we aankwamen reden er ook andere aanspanningen rond, maar dat was geen probleem. Het begon alleen te regenen toen we  op het veld aankwamen en tegen de tijd dat we aan de beurt waren, regende het pijpestelen! 
We zijn rustig het parcours in gedraafd, maar het was eigenlijk voor Storm geen probleem. Het probleem was dat mijn leidsels zo glad werden, dat Joey ze af en toe uit mijn handen trok. Het draaien om de tonnen ging hierdoor wat rommelig, maar het rijden tussen de tonnen door ging weer goed. Het tweede rondje, helaas nog steeds in de stromende regen, hebben we wat sneller gereden en stukken gegaloppeerd. Zeus en Juno begrepen niet waarop het zo langzaam moest, die hadden het liefst er flink de sokken ingezet! Storm deed het super, hij ging zelfs al kijken naar de poortjes. Geen enkel probleem voor deze pony! Hij heeft geen kegel aangeraakt.

Na het tweede rondje zijn we snel naar huis gedraafd, nog steeds in de stromende regen.  In de stal alles uitgespannen. Ik heb zo'n hekel aan rijden in de regen.... vier zeiknatte ponies, vier zeiknatte tuigen, natte koets, drie zeiknatte volwassen, zeiknatte dekens...... bah.
Maar ik was zeer tevreden over de prestatie van Storm. Ik ga hierop door borduren. Voorlopig mag hij blijven!

snoeidag

Afgelopen weekend was de winter afgelopen en dat kwam goed uit. Ik had namelijk een snoeidag gepland en wat familie en vrienden uitgenodigd om ons te helpen. Sandra & Hessel, Remco en Annemiek en Jan. 
Om de een of andere onbegrijpelijke
 reden vinden die het altijd leuk om als gekken te keer te gaan in onze tuin. Ze slepen met boomstammen, ze stoppen enorme stappels hout in de shredder. Ze snoeien mijn leibomen en mijn perken. Ze verspreiden de snippers en ze eten mijn koelkast leeg......

Tijdens het werken wordt er niet gekletst. Dat is onmogelijk met de draaiende trekker, het gejank van de kettingzaag en het gerammel van de versnipperaar. In de keuken kletsen we bij, althans we proberen boven het gezang van de kanarie uit de komen.....
Silke vond het ook gezellig. Als we buiten bezig zijn, dan mist ze Lars niet. Binnen loopt ze hem af en toe nog wel te zoeken. Ik zoek hem vaker. Ik kan er nog slecht aan wennen, dat hij niet om me heen is.....

Aan het einde van de middag was de hele linkerkant van de tuin, langs de paddock weer gesnoeid. Waren alle bomen gesnipperd en lagen de snippers op het pad tussen weide en erf. Altijd een netjes gezicht en het houdt de modder weg.

Aan het einde van de dag gingen de broodjes hamburger er goed in. Er werd wat geklaagd over stijve ruggen, blaren op handen, splinters en dat soort dingen, maar dat heb ik maar genegeerd. Je moet er wat voor over hebben om een dagje in de buitenlucht geanimeerd te worden. Er zijn plaatsen waar je veel geld moet betalen om mee te mogen doen aan een dagje "belevenissen in de buitenlucht" .
Veel dank aan allen! XXX

Lars overleden

Afgelopen dinsdagmiddag is Onno met Lars op controle geweest bij onze dierenarts. Lars moest nieuwe medicijnen hebben voor zijn prostaat en hij had een wondje op zijn bil. Daar kreeg hij antibiotica voor. Allemaal op zich niets bijzonders.

Woensdagmiddag ben ik altijd vrij en toen ik thuiskwam vond ik Lars afwezig op de grond liggen. Op mijn roepen stond hij op en liep hij naar buiten. Een paar meter van de achterdeur zakte hij opeens door zijn achterhand en viel hij om. Ik kon hem net op tijd grijpen bij zijn hals en terwijl ik dat deed, zag ik zijn ogen wegdraaien en werd hij helemaal slap. Ik schudde hem door elkaar en riep zijn naam. Na een paar seconden kwam hij bij en na een minuutje was hij weer bij zijn positieven. De dierenarts die ik direct belde dacht dat het kwam door de antibiotica. Deze pillen had hij de avond ervoor en dezelfde ochtend geslikt. Gedurende de dag knapte Lars steeds verder op. Hij was wel moe en lag veel te slapen, maar reageerde wel overal op.
Onno besloot toch die woensdag nacht beneden te slapen. Gelukkig, want Lars had een hele slechte nacht. Hij werd steeds afweziger, reageerde vrijwel nergens meer en was heel erg apathisch. Halverwege de nacht dachten we dat hij zou overlijden...hij was zover weggezakt.
Tegen de ochtend knapte Lars echter weer op. Ieder uur werd hij beter. Dit zette zich op donderdag door.... 's middags was hij eigenlijk weer de oude.
Na overleg met de dierenarts de medicijnen voor zijn prostaat weer hervat en de antibiotica achterwege gelaten. Dit ging prima.
De vrijdag verliep als vanouds. 's Ochtend wandelen en heeft hij zijn bak leeg gegeten. 's Middags een ommetje, 's avonds opnieuw zijn bak leeg gegeten. 's Avonds een kort ommetje want het plenste van de regen. Na dit ommetje ging hij op de bank liggen slapen. Dit was ook vaste prik.

Toen wij naar bed gingen, rolde Lars zich op zijn rug, want hij moest nog even uitgebreid op zijn buik gekrabbeld worden. We zeiden letterlijk tegen elkaar "gelukkig, hij is weer de oude, dit hebben we ook weer gehad".
Onno ging rond half vijf die nacht naar beneden en vond Lars. Overleden aan een hartaanval.
De 2e hartaanval. Op woensdagmiddag heeft hij, achteraf gezien, ook waarschijnlijk een hartaanval gehad. Gezien zijn leeftijd, was dit teveel voor hem.
Lars was een vreselijk lieve hond.
Zijn plaats is nu leeg.
Lars is 13 jaar geworden.
We missen hem nu al!
Dag Lars, xxxx

Black en Troy naar Drenthe

Al meer dan 30 jaar ben ik donateur van de "Paardenkamp", het paardenrusthuis in Soest. Vroeger dacht ik, je weet nooit, als ik nog eens een oud paard heb.... en het idee dat oude paarden niet afgedankt werden, maar een goed tehuis kregen, stond me ook wel aan.
Een maand geleden kreeg ik bericht dat de wachtlijst voor donateurs weer open ging. Direct gereageerd, inschrijvingsbrief naar postkantoor gebracht en ja hoor, binnen een week had ik antwoord. Black was 298ste op de lijst en Troy 299ste... Ik was er eigenlijk een beetje boos over. Zo lang donateur, mijn paarden zijn 27 en 28 jaar oud. Wat zijn dan de criteria daar???? Niet dat Black en Troy weg moeten, maar we raken waarschijnlijk een weide kwijt en ze zijn heel erg op zichzelf geworden. Bovendien scheelt het natuurlijk toch ook werk.

Toen opperde Onno het idee, waarom vragen we niet of ze bij Doerak en Polly mogen? Of te wel bij Danielle en Jetty van "Alles Puur Paard". Daar even over nagedacht......
Afgelopen weekend hebben we ze gebracht. Gelukkig zat het weer mee en was het heerlijk zonnig. Ondanks het feit dat ze in geen jaren op de vrachtwagen hadden gestaan, liepen ze er zo op. Bij de eerste paar rotondes hoorden we nog een hoop gestommel, maar toen werd het stil.  Ze wisten het weer. Het was een lange rit, maar de picknick mand was mee, Silke was ook mee. Lars hadden we thuis gelaten, onder de goede zorgen van Daisy.

Bij Jetty hebben we ze meteen in de weide gezet. Doerak en Polly ernaast. Ze kenden elkaar nog, dat was zo leuk om te zien. De pony's zaten dik in het haar, maar zagen er goed uit.
Arjen kwam ook nog even langs. Gezellig met zijn allen koffie gedronken. Daarna nog even met Polly en de tweewieler door het bos gereden. Polly had er goed zin in. De dame liep nog als vanouds! Silke heeft meegedraafd en Onno en Arjen hebben meegelopen en gekletst.
Het is echt ideaal daar. Je spant in en rijdt zo van het erf af het bos in. Dat is om jaloers op te zijn!

Aan het einde van de middag Black en Troy in hun nieuwe stallen gezet. Ze gingen meteen van hun hooi staan eten. Grappig hoe ze dan toch meteen de nieuwe situatie accepteren.

Thuis heb ik nu lege stallen, dat is een naar gezicht. Maar we weten dat ze het daar super goed hebben. Dat ze meer afleiding hebben dan hier, nieuwe omgeving, andere paarden. Straks met de pony's in de wei. Bovendien is het een excuus om vaak die kant op te gaan. Bij mijn broer langs, rijden met de pony's in Drenthe en alle oudjes bezoeken en natuurlijk bij Jetty en Danielle op bezoek.

Begin 2015

Inmiddels zitten we al in half januari 2015. Een tijdje niets geschreven. Ik had er niet echt zin in.... Dat heb ik 's winters wel meer. Ik ben meer een warmte-mens. Ik gedij beter naarmate de tempratuur hoger wordt.
Eind vorig jaar nog twee weken in Amerika geweest. De eerste week voor mijn werk met 'Veiligheid" als gesprekstof met ruim 100 collega's van over de hele wereld. Naast het harde werken worden we dan vertroeteld in een heerlijk resort. Onno was mee en heeft deze week bij het zwembad doorgebracht en wat in de omgeving rondgekeken.

De 2e week hebben we een camper gehuurd en hebben we rondgereden. Grand Canyon weer gezien, deze was 1.5 cm dieper geworden dan de vorige keer, maar dat viel niet op....
Las Vegas met zijn pracht en praal, zijn rijkdom en zijn armoede. Een camping aan 'de Strip", daar sta je ook niet iedere dag.

Verder veel reuze cactussen gezien en vooral het einde was die warme zon! Heerlijk dat droge warme woestijn klimaat. Hoedje op en je kunt toch alles doen, zonder dat je je doodzweet.  Mijn oom en tante pasten op het beestenspul, dus daar hadden we geen zorgen over.

Op Sinterklaas was het precies twee jaar geleden dat Aike is geopereerd. De kans op volledig herstel zou 80% zijn. Inmiddels loopt Aike weer als vanouds, hij swingt weer, hij galoppeert. Met de kerst hebben Aike & Bear het bellentuig weer gedragen tijdens een rondje dorp.  Dit herstel is boven verwachting en ik ben er ongelooflijk blij mee!

Met de pony's doen we deze winter weer mee aan een aantal indoor minimarathons. Storm heeft zijn draai gevonden en doet leuk mee. Alhoewel achterop lopen hij niet zo leuk vindt. Hij loopt met zijn dominante karakter liever voorop. Buiten gaat dat goed, maar in de wedstrijden moet hij voorlopig toch nog achter lopen. Dan kan ik Zeus voorop echt niet missen.
In onze eerste wedstrijd in 2015 werden we 2e. We verbaasden vriend en vijand door supersnel te zijn. Ik krijg steeds meer vertrouwen in de pony's om wat harder te kunnen gaan rijden en de pony's krijgen meer ervaring. Plezier en veiligheid blijft het belangrijkste, maar we gaan inmiddels leuk meedoen.

Lars heeft het vorig jaar een tijdje een tijdje slecht gehad. Hij kreeg wat vervelende kwaaltjes en we kregen het lek niet echt boven water wat hij nu precies had. Uiteindelijk is de oorzaak toch gevonden en na wat straffe kuurtjes gaat het nu weer goed. Hij wordt in maart 13, maar zoals het nu gaat, hopen we dat hij nog een tijdje bij ons blijft.

En hoe gaat het met ons? Onkruid vergaat niet.....
Iedereen een goed, gezond en vooral zonnig 2015!