eindelijk weer.....

Na een paar wedstrijden van niet-zo-lekker-gereden-te-hebben, pony's die te sterk werden, een mopperende echtgenoot, was ik een beetje onzeker geworden. Onzin, natuurlijk, want ik heb prima pony's, kan best aardig rijden, maar toch sluipt die onzekerheid er dan in. Ook na lopen denken, waarom het dan niet zo goed gaat. Waarom Joey dan zo sterk wordt, wat kan ik daar aan doen. Is het wel zo slim om de zeer fanatieke Lizzy bij de indoors te gebruiken, loopt ze niet te ver op, waardoor ze het voorspan naar voren duwt. Moet ik de leidsels nog korter nemen? Achterpony's meer op spanning? Enfin, genoeg te proberen.

Dit weekend eindelijk weer eens prima gereden. Er was weliswaar geen concurrentie, maar het liep wel weer als een trein. Een thuiswedstrijdje en prachtig weer ook nog. Dus we konden thuis inspannen en heerlijk in het zonnetje zijn we door de duinen heen gedraaft. Waren de pony's meteen een beetje warm. Lizzy had ik thuis gelaten, Storm is meer geschikt voor de indoors. Die blijft rustiger. De neusriem en kinketting van Joey had ik strakker gezet. Hij moet beter luisteren, zeker in de bochten rechtsom. Beter luisteren is het eigenlijk niet, hij moet sneller reageren, dat is het.....

Eenmaal op de manege, konden we meteen starten. De hal is maar 20 meter breed en dat is eigenlijk wat te krap voor een indoor marathon. Je hebt dan niet veel ruimte naast de hindernissen. Hard rijden is dan niet echt mogelijk en je moet veel wenden. Ik had de eerst hindernis zo gekozen, dat ik alleen rechtsom moest draaien, speciaal gedaan om te kijken hoe Joey dat zou doen. En... Joey deed het prima, de ene na de andere wending ging goed. Hij liep zonder te aarzelen iedere bocht in, met iedere bocht kwam mijn zekerheid terug en ging het beter lopen.
In de eerst ronde hadden we 1 balletje. Meteen het eerste poortje, Zeus week uit, voor een conifeer die ernaast stond. Flauwekul natuurlijk, want die heeft hij al 1001 keer gezien. Maar goed, het blijven dieren.
In het tweede rondje bleven alle ballen liggen en reden we er nog 20 seconden af. Na afloop kregen we een compliment van de jury: "zonder te plukken en te rukken, te schreeuwen en te slaan, in eenzelfde tempo, foutloos een vlot rondje, zo hoort het!".
Conrad heeft het span weer naar huis gereden, weer heerlijk in het zonnetje konden we even nagenieten. Thuis, wij aan de thee met lekkers en onder de pony's hebben we de gewonnen baal peentjes verdeeld.

Kerstmis 2015

Kerst 2015, de warmste kerstdagen sinds ze begonnen zijn met meten. In mijn tuin nog een bloeiende roos, tientallen margrieten en zelfs gentiaantjes en dat terwijl de tulpenbollen en sneeuwklokjes al boven de grond staan. Ik moet zeggen, ik vind het wel lekker. ik kan gewoon nog in mijn trui de paarden verzorgen. Van mij hoeft die witte rommel niet 's winters.
Arie en Tonia, Arjen en Emelieke en ook Hans kwam op 2 kerstdag eten. Arie en Tonia sliepen in de camper (toch handig zo'n extra kamertje) en Arjen en Emelieke op het logeerbed.  Gezellig gekletst, oude foto's gekeken en natuurlijk lekker gegeten.

De dag voor kerst werd er op mijn werk nog een container gestolen, dus op 1e kerstdag 's ochtends nog even naar kantoor geweest om aangifte te doen. Op 2e kerstdag kwam de recherche nog langs in Ouddorp voor wat aanvullende vragen. Alhoewel het bijna etenstijd was, wilde de beide heren niet blijven eten. Er werd voor ze gekookt, ook al hadden ze dienst. Toch netjes. Maar we hadden genoeg en ik had rustig twee bordjes bijgezet.

Op Nieuwjaarsdag ben ik met mijn camera de tuin ingegaan en heb de nog bloeiende planten gefotografeerd. Bizar wat er nog bloeide. De margrietstruik bij de achterdeur heeft zeker nog 100 bloemen. Vlak ernaast bloeit nog het gentiaantje. Twee soorten rozen en de goudsbloem, die weet ook niet van opgeven. Natuurlijk de kerstroos, maar die hoort nu te bloeien en de hortensia heeft ook nog, weliswaar wat vaag gekleurde bloemen.
 Geraniumpjes, een sterke plant, maar om nog in januari te bloeien......
We zullen nog best wel wat winter krijgen en dan zullen deze bloemen het wel moeten opgeven, maar voorlopig staan ze nog en geven ze mij in ieder geval plezier. Dank je wel bloemetjes!

Beetje bijpraten

Vandaag ziek thuis. Zo verschrikkelijk verkouden en ik loop zo te hoesten, dat bij iedere inspanning ik er bijna in blijft. Te druk gemaakt op het werk en die medicijnen werken ook niet mee. Maar goed, nu dus even "af". Vanochtend de paarden gevoerd en terug in bed gegaan. Tot het licht werd, dat is wel lekker. Tussen de middag een kort rondje met Sil door het bos. Die vindt het gezellig als er iemand is. Aan het begrip "ziek" heeft ze geen boodschap.  Na dit ommetje, met hond, op de bank onder een dikke fleeceplaid in slaap gevallen. Toen ik wakker werd, begon het alweer te schemeren... Beetje oververmoeid.

De afgelopen maanden een paar keer een indoorwedstrijdje gehad. Zo goed als het vorig jaar ging, zo wisselend gaat het nu. De pony's gaan zo hard en verminderen niet snel genoeg vaart bij de hindernissen, zodat we af en toe een poortje missen. Ze worden me eigenlijk te sterk. Ik heb al anti slip stukjes op de leidsels laten stikken, want ze trekken de leidsels gewoon door mijn handen heen. Ik ben niet sterk genoeg.... De buiten wedstrijden vind ik leuker. Meer ruimte, meer afwisseling. Maar die zijn er 's winters niet.
Komend weekend rijden we weer een wedstrijdje hier op het dorp. Kijken hoe dat gaat.

Tijdens de vrije dagen rondom de feestdagen hebben we wat opgeruimd. Er is weer een aanhanger vol zooi naar de stort gegaan. Wat geeft dat een goed gevoel! En een hoop ruimte in de schuur. Een van die dingen die ik nu ook heb weggegooid, zijn Aike's hoefschoenen. Die hebben voor zoveel ellende gezorgd. Het concept op zich staat me nog steeds aan. Iets gebruiken, alleen als het nodig is, maar de uitvoering is nog lang niet goed. Ze hebben niet voor niets al sinds de 19e eeuw hoefijzers.
Ik denk ook niet dat Aike ze zal missen!

Wat hebben we verder nog gedaan, de afgelopen maanden. De feestdagen gevierd met familie, was erg gezellig. Onno heeft een nieuwe voordeur gezet. Die lag al een jaar in de schuur, maar is nu geplaatst. Wat gewinkeld in de uitverkoop. truien gekocht en een heel leuk klein stoomvrachtwagentje.
Verder is er niet zoveel gebeurd. Dit is de meest saaie tijd van het jaar. Koud, naar, nat en niets te beleven. Na mijn verjaardag komt het uur er weer bij en dan wordt het weer wat. Die donker dagen is niets voor mij.
Oja, dat is wel leuk, komende zondag gaan we weer met ons damesgroepje naar Vrienden van Amstel Live! Gezellig bijkletsen en meezingen. Ik hoop dat ik dan opgeknapt ben.