eindelijk weer.....

Na een paar wedstrijden van niet-zo-lekker-gereden-te-hebben, pony's die te sterk werden, een mopperende echtgenoot, was ik een beetje onzeker geworden. Onzin, natuurlijk, want ik heb prima pony's, kan best aardig rijden, maar toch sluipt die onzekerheid er dan in. Ook na lopen denken, waarom het dan niet zo goed gaat. Waarom Joey dan zo sterk wordt, wat kan ik daar aan doen. Is het wel zo slim om de zeer fanatieke Lizzy bij de indoors te gebruiken, loopt ze niet te ver op, waardoor ze het voorspan naar voren duwt. Moet ik de leidsels nog korter nemen? Achterpony's meer op spanning? Enfin, genoeg te proberen.

Dit weekend eindelijk weer eens prima gereden. Er was weliswaar geen concurrentie, maar het liep wel weer als een trein. Een thuiswedstrijdje en prachtig weer ook nog. Dus we konden thuis inspannen en heerlijk in het zonnetje zijn we door de duinen heen gedraaft. Waren de pony's meteen een beetje warm. Lizzy had ik thuis gelaten, Storm is meer geschikt voor de indoors. Die blijft rustiger. De neusriem en kinketting van Joey had ik strakker gezet. Hij moet beter luisteren, zeker in de bochten rechtsom. Beter luisteren is het eigenlijk niet, hij moet sneller reageren, dat is het.....

Eenmaal op de manege, konden we meteen starten. De hal is maar 20 meter breed en dat is eigenlijk wat te krap voor een indoor marathon. Je hebt dan niet veel ruimte naast de hindernissen. Hard rijden is dan niet echt mogelijk en je moet veel wenden. Ik had de eerst hindernis zo gekozen, dat ik alleen rechtsom moest draaien, speciaal gedaan om te kijken hoe Joey dat zou doen. En... Joey deed het prima, de ene na de andere wending ging goed. Hij liep zonder te aarzelen iedere bocht in, met iedere bocht kwam mijn zekerheid terug en ging het beter lopen.
In de eerst ronde hadden we 1 balletje. Meteen het eerste poortje, Zeus week uit, voor een conifeer die ernaast stond. Flauwekul natuurlijk, want die heeft hij al 1001 keer gezien. Maar goed, het blijven dieren.
In het tweede rondje bleven alle ballen liggen en reden we er nog 20 seconden af. Na afloop kregen we een compliment van de jury: "zonder te plukken en te rukken, te schreeuwen en te slaan, in eenzelfde tempo, foutloos een vlot rondje, zo hoort het!".
Conrad heeft het span weer naar huis gereden, weer heerlijk in het zonnetje konden we even nagenieten. Thuis, wij aan de thee met lekkers en onder de pony's hebben we de gewonnen baal peentjes verdeeld.