Beetje bijpraten

Vandaag ziek thuis. Zo verschrikkelijk verkouden en ik loop zo te hoesten, dat bij iedere inspanning ik er bijna in blijft. Te druk gemaakt op het werk en die medicijnen werken ook niet mee. Maar goed, nu dus even "af". Vanochtend de paarden gevoerd en terug in bed gegaan. Tot het licht werd, dat is wel lekker. Tussen de middag een kort rondje met Sil door het bos. Die vindt het gezellig als er iemand is. Aan het begrip "ziek" heeft ze geen boodschap.  Na dit ommetje, met hond, op de bank onder een dikke fleeceplaid in slaap gevallen. Toen ik wakker werd, begon het alweer te schemeren... Beetje oververmoeid.

De afgelopen maanden een paar keer een indoorwedstrijdje gehad. Zo goed als het vorig jaar ging, zo wisselend gaat het nu. De pony's gaan zo hard en verminderen niet snel genoeg vaart bij de hindernissen, zodat we af en toe een poortje missen. Ze worden me eigenlijk te sterk. Ik heb al anti slip stukjes op de leidsels laten stikken, want ze trekken de leidsels gewoon door mijn handen heen. Ik ben niet sterk genoeg.... De buiten wedstrijden vind ik leuker. Meer ruimte, meer afwisseling. Maar die zijn er 's winters niet.
Komend weekend rijden we weer een wedstrijdje hier op het dorp. Kijken hoe dat gaat.

Tijdens de vrije dagen rondom de feestdagen hebben we wat opgeruimd. Er is weer een aanhanger vol zooi naar de stort gegaan. Wat geeft dat een goed gevoel! En een hoop ruimte in de schuur. Een van die dingen die ik nu ook heb weggegooid, zijn Aike's hoefschoenen. Die hebben voor zoveel ellende gezorgd. Het concept op zich staat me nog steeds aan. Iets gebruiken, alleen als het nodig is, maar de uitvoering is nog lang niet goed. Ze hebben niet voor niets al sinds de 19e eeuw hoefijzers.
Ik denk ook niet dat Aike ze zal missen!

Wat hebben we verder nog gedaan, de afgelopen maanden. De feestdagen gevierd met familie, was erg gezellig. Onno heeft een nieuwe voordeur gezet. Die lag al een jaar in de schuur, maar is nu geplaatst. Wat gewinkeld in de uitverkoop. truien gekocht en een heel leuk klein stoomvrachtwagentje.
Verder is er niet zoveel gebeurd. Dit is de meest saaie tijd van het jaar. Koud, naar, nat en niets te beleven. Na mijn verjaardag komt het uur er weer bij en dan wordt het weer wat. Die donker dagen is niets voor mij.
Oja, dat is wel leuk, komende zondag gaan we weer met ons damesgroepje naar Vrienden van Amstel Live! Gezellig bijkletsen en meezingen. Ik hoop dat ik dan opgeknapt ben.