Twee jaar later......

Deze week is het precies twee jaar geleden dat Aike werd geopereerd. Op Sinterklaasochtend, 5 december 2012 ging hij bij De Bosdreef onder het mes. Inmiddels rijden we weer in het tweespan, rijden we weer als vanouds met de blauwe enkelspankoets en zit ik er ook weer op. De eerste ritjes onder het zadel met Onno en Bear en een Klets-ritje met Leanne zijn ook al gemaakt.  Veel mensen hadden hun vooraf twijfels, het zou nooit meer goed komen, laten inslapen was de beste optie. Gelukkig hebben ze ongelijk gehad en ben ik altijd blijven geloven in mijn paard. De angst dat er iets mis gaat met het been is nog niet helemaal weg, maar ik kan nu hele stukken draven zonder dat ik er aan denk. De angst is ook niet terecht, want het been is heel, het bot is aan elkaar gegroeid en kan niet meer los. De schroeven en platen blijven voor eeuwig zitten. Wedstrijden gaan we niet meer rijden. Daar ben ik klaar mee. Dit paard heeft al zoveel meegemaakt, een operatie toen hij 9 maanden was, een vrijwel afgescheurde tong op zijn 4e, deze blessure, de operatie..... het is genoeg. Van al mijn paarden is hij mijn favoriet, hij staat hij dichtst bij me,  hij hoort bij mij. Ik hoop op nog een heel aantal fijne jaren! Bedankt allemaal voor jullie medeleven!

wedstrijd Texel

Afgelopen weekend hebben zijn we naar Texel geweest. Daar organiseerde de plaatselijk rij-en menvereniging "wad en duin" een samengestelde menwedstrijd. Vorig jaar zijn we ook geweest en was het ook leuk.

Vrijdagochtend vertrokken. Eenmaal op het veld hadden we een mooi plekje. Het gras stond flink hoog, dus twee mooie prikweitjes uitgezet en de pony's erin gezet. Die hadden voorlopig wat te doen. Arie en Marianne waren er al en stonden vlak bij. s middags ons aangemeld en de vaardigheid verkend.  's Avonds gezellig met z'n viertjes gegeten. Conrad en Mariëlle waren ondertussen ook op Texel aangekomen en kwamen nog even een borrel halen.

Het veld liep gedurende de dag flink vol met campers en vrachtwagens van andere menners. Met 90 deelnemers zat de wedstrijd ook aardig vol. Het weer was werkelijk fantastisch. Normaal hebben we regen op Texel, maar nu niet.

Zaterdagochtend hebben we de hindernissen verkend. Op de fiets! Ik had mijn nieuwe elektrische fiets meegenomen, dus dat scheelde een heel stuk. Onno moest harder trappen, die zat op zijn mountain bike!
's Middags moesten we dressuur rijden. Om de een of andere reden was Juno erg kriegelig en sprong steeds in galop aan. Hij liep ook te bokken en te springen.....Na afloop van de proef hem nog even goed nagekeken of er iets verkeerds zat, of dat hij misschien gebeten was door een horzel, maar we konden niets vinden. Jammer, van de proef.
Voor de vaardigheid terug gestapt naar de manege. Terwijl we daar rondstapten en op ons beurt wachten, gebeurde er iets naars. Het vierspan paard span dat net voor ons was, sloeg op hol.... de paarden renden over het veld in het rond en de menner kon ze niet meer stoppen. Ik ben met mijn pony's achter een grote vrachtwagen gaan staan, want ik ben altijd bang dat ze tegen je op vliegen. Vlak voor ons ging het span om. De menner en zijn vrouw en dochter vlogen van de koets af. Onno en nog een paar mannen gingen achter de paarden aan en andere mensen gingen de gevallen familie helpen. Conrad bleef mijn pony's vasthouden. De wedstrijd werd stilgelegd en twee ambulances kwamen voor de eerste hulp. Al met al is het voor die familie gelukkig meegevallen, maar het was een naar gezicht.
Ik ben niet zo paniekerig, maar ik had hier een naar gevoel van.
Toen de wedstrijd werd opgestart was ik eigenlijk niet in mijn gewone doen. We reden wel binnen de tijd, maar ik had 5 balletjes eraf.

's avond  weer naar het restaurantje gegaan en opnieuw gezellig met z'n viertjes gegeten.
De andere morgen eerst met de auto een rondje Texel gedaan en met de honden naar het strand.
Ondertussen waren mijn Oom en tante gearriveerd en dus had ik meteen 2 grooms erbij!
's nachts was er een buitje gevallen en het was niet meer zo heel warm. Voor de pony's vond ik dat wel prettig. Zeker voor Storm, die zijn eerste marathon zou lopen. Voor Storm hadden we afgesproken dat we het zouden aanzien hoe  het met hem zou gaan. Conditioneel, hoe zou hij zich in de hindernissen gedragen, zou hij nerveus worden....
Het wegtraject was geen enkel probleem voor de pony's. Ze liepen die 8 km op hun slofjes te draven. Tijdens de rust en de keuring was hun hartslag ook nauwelijks verhoogd.
De eerste drie hindernissen gingen zo fijn! Lekker snel en we vlogen tussen alle poortjes door. Echt super, zo hoort het te gaan. Zelfs de brug van hindernis 3 was geen probleem, daar galoppeerden ze zo overheen.
Hindernis 4 was een lastige, die konden we niet zo snel rijden, maar ging op zich wel. Hindernis 5 was de waterbak. Ik moest daar een extra lus maken, omdat ze niet meteen door het water gingen, maar de tweede keer gingen ze wel. Daarna was het geen probleem meer. Ook de laatste hindernis ging weer erg goed.
De laatste keuring was ook geen probleem. De pony's waren nog gewoon fit.

Kortom, we hebben fijn gereden, 4e geworden van de 5. Storm heeft het super gedaan, dat was geen enkel probleem. Het belooft een fijne pony te worden.
Mijn familie ook weer even gezien, altijd gezellig. We zijn alleen meteen na de wedstrijd weer richting huis vertrokken. Volgend jaar doen we dat niet. Dan blijven we een extra dagje. Het was nu best een gehaast en we konden niet even lekker napraten met de familie.
Maar al met al, een fijn weekend!

nieuwe samenstelling

Storm is best wel een dominant paardje. Erg lief, luistert goed, maar probeert wel de andere paarden en pony's de baas te worden. Grappig om te zien hoe hij dat doet. Door gewoon "te doen" alsof hij de baas is en ook af en toe eens een schop uit te delen, komt hij toch een heel eind. In het vierspan loopt hij goed mee, maar achterin lopen vindt hij niet echt leuk. Je merkt als hij in het tweespan loopt, dat zijn oortjes erop komen en hij enthousiaster wordt. Afgelopen weekend hebben we dus maar eens geprobeerd of hij naast Joey in het tweespan kan lopen. In het begin probeerde Storm Joey toch wat te bijten en te domineren. Na een paar flinke tikken werd het hem wat duidelijker. Toen ik het span in een flinke draf zette, ging het nog beter. Na 30 minuten liep het eigenlijk vrij goed. Dus misschien binnenkort maar eens proberen met deze combinatie als voorspan!

Als Storm en Joey voorop gaan, zou Zeus naar achter moeten. Op zich jammer, want Zeus is wel een hele slimme in de vaardigheid en marathon en heeft mooie bewegingen en een mooie zelfhouding, waardoor hij in de dressuur ook goed naar voren komen. In het begin van het vierspannen, liep hij ook achter en dat ging ook goed. Hem maakt het eigenlijk niet zo veel uit. Afgelopen weekend hebben we tweespan bruintjes gereden. Dat doen we niet zo vaak, maar is zo samen ook wel een heel mooi span! Vooral omdat ze zoveel op elkaar lijken. Komende weekend is er weer een vaardigheidswedstrijdje bij Vier-in Een. Dan doen we mee in de huidige samenstelling, maar bruintjes achter en grijs/wit voor ga ik zeker binnenkort eens proberen.

veel te doen...

Verbazend wat je allemaal op een dag kunt doen als je niet hoeft te werken. Zo ben ik deze week nog vrij, terwijl Onno al weer aan het werk is. Maar dat is niet zielig hoor, volgende week gaat hij met zijn vriend een week wandelen in de bergen en dan moet Nienke weer aan de slag. Maar ik heb dus mijn handen vrij om eens veel klusjes op en rond het erf te doen.

Vanochtend om half zeven opgestaan. Dat is 20 minuten uitgeslapen! Na het eten, alle paarden en pony's naar de wei gebracht, zodat alleen Joey nog thuis liep. Ik moest namelijk met de paddocks aan de gang. Veel paaltjes waren stuk, tijdelijk vervangen door een plastic schrikdraadpaaltje. Maar dat is niet stevig en bovendien geen gezicht.
Dus, schrikdraadspulletjes bijeen gezocht. Palen gehaald, grondboor erbij en aan de slag. Om half 11 was ik al een heel eind. Maar ik begon mijn rug te voelen, dus even stoppen. Even naar het dorp: rondje markt gedaan. Normaal werk ik op dinsdag, maar ik vind het altijd wel leuk om even over de markt te lopen.

Daarna de volgende paddock afgemaakt. Alle paddocks en het weiland bij huis ligt er nu weer strak bij.
Broodje gegeten en aan het begin van de middag naar Angelique. Zij knipt mijn haar en ondertussen kletsen we gezellig bij.
Na het knippen de rest van de tuin beetgepakt. Eerst een rijtje hortensia's gepland. Van die mooie ouderwetse grote bollen. Ook alle violen in de bakken weggegooid en vervangen door nog wat zomerbloeiers. Veel onkruid getrokken en tot slot de gifspuit gepakt en het stuk achter de vijver gespoten.
Vorige week trouwens een nieuwe gifspuit gekocht. Ik ben zo blij met dat ding! Had ik jaren eerder moeten kopen. Ik had zo'n kleine spuit, die je met de hand op druk moet pompen. Je pompt je gek en staat steeds gebukt. Nu heb ik er eentje die ik op mijn rug kan doen, als een rugzak zeg maar. Makkelijk op druk te brengen en een lang spuitstuk. Niets geen gebuk meer. Heerlijk ding!
Overigens toen we hier kwamen wonen, toen waren we jong en vol met plannen. Ik besloot om ongedierte en onkruid biologisch en met de hand te bestrijden. Zo heb ik 3 jaar lang, verschillende keren per jaar, de fruitbomen met groene zeep besproeid. Achteraf gezien, compleet idioot natuurlijk. Geen kers geoogst, geen gave appel gezien, alleen heel veel werk gehad. Gelukkig heb ik daarna het licht gezien, genaamd "round up".

Toen nog twee jonge kanaries geringd. De aardige mevrouw van de kleine dierenwinkel in Stellendam had me uitgelegd hoe dat moest. Eerst met een netje de jonge vogels uit de lucht gemept en het ringen was inderdaad een fluitje van een cent. Of ze het nu zo leuk vinden.... ik weet het niet, maar het zal wel wennen voor ze. Ik heb overigens nog drie jonge kanaries in het nest zitten, nog een weekje dan zullen die ook wel uitvliegen.
Heb ik het trouwens al gehad over de kanaries? Toen het laatste konijn dood ging, heeft Onno het grote konijnenhok omgebouwd tot volière. Dit om kanarie Pieteko, ooit achtergelaten bij ons door mijn broer, een betere behuizing te geven. Bovendien hing Pieteco in de keuken en het is een vreselijke rommelkont.
Pieteco en zijn vrouwtje vonden we niet terug in het grote hok, dus naar die aardige mevrouw in Stellendam om nog een handvol kanaries en wat mini-kwarteltjes te halen. Ik moet zeggen, het is leuk spul. Die vogeltjes zijn erg gezellig, vol leven, ik kan ze zien vanuit de keuken, ze kwetteren en zingen er vrolijk om los. Leuke beestjes. Lars vindt ze ook erg leuk. Hij kan vol interesse voor het hok zitten kijken.

Daarna het dagelijkse ritueel, paarden weer opgehaald, gekookt en tot slot nog Onno en Silke afgezet bij de visafslag voor een flinke wandeling terug naar huis en ik doorgereden naar de dame van de zadel en tuigmaker om Bear zijn hoofdstel op te halen, dat hij kapot getrokken had. Voor een tientje heeft ze het weer in elkaar gestikt. Zal ze ook niet rijk van worden....

Dus al met al, ik werk thuis harder dan op mijn werk ;-)

"Alles puur paard"

De afgelopen week doorgebracht in Drenthe. De pony's stonden op het nieuwe bedrijfje "Alles puur paard" in Wezuperbrug van de familie Schagen. Waar sinds kort ook Polly en Doerak staan. Een bedrijfje in opbouw, maar absoluut de moeite waard om eens heen te gaan als je met je paard op vakantie wilt. Mooie weides, prima stallen en super verzorging. Bovendien rijd je zo het van het erf het bos in, je hoeft niet eens een weg over te steken.
 Kijk maar eens op www.allespuurpaard.nl

Zelf stonden we met de camper en honden op loopafstand van de pony's, nog geen km verderop. Een hele rustige camping, super schoon en aardige mensen. Ook vanaf daar loop je zo het bos in.

Ik had gedacht dat Doerak meer op ons en op zijn oude maatjes zou reageren dan Polly, maar het was juist omgekeerd. Polly begon direct te hinniken en naar ons toe te draven en Doerak vond het allemaal wel best. Grappig, hoe ze dan toch weer anders kunnen reageren dan je denkt. Beide zagen er goed uit en worden daar prima verzorgd.

We hebben op de eerst rit, Storm en Juno in de weide gelaten en Polly en Doerak in het span gezet. Als vanouds liep het meteen weer weg. Leuk!

Het nadeel van die omgeving vind ik altijd wel de dazen. Rotbeesten. Ondanks het feit dat je de pony's inspuit, ze blijven komen. Aan het begin van de week was het nog erg warm, dus veel van die stekebeesten. Later zijn we 's ochtends vroeg gaan rijden, dat was beter. Minder warm, dus minder last van de dazen.

Mooie ritten in de omgeving gemaakt. Je rijdt zo van het ene bos naar het andere. Je mag ook overal rijden en weinig verkeer! Natuurlijk hunebedden en grafheuvels gezien.

Nog twee keer in het enkelspan met Jetty gereden. Een keertje met Polly en een keer met Santana. Beide keren ging goed en was erg gezellig.

Ook nog een middagje bij gekletst met mijn vriendin Margot. Door de grote afstand tussen onze woonplaatsen zien we elkaar weinig, maar als we elkaar weer zien, is het dan ook weer als vanouds. Het zou leuk zijn als we dichter bij elkaar zouden wonen, maar helaas......

Dit was Storm zijn eerste keer mee. Dat was geen enkel probleem. Op de vrachtwagen, andere weide, andere omgeving. Geen enkel probleem. Ook het inspannen ging goed en tijdens de ritten heeft hij braaf mee gehuppeld.
Nu zijn we weer thuis, de wasmachine draait. De pony's lopen weer in hun eigen weide. Morgen de auto's, tuig en koets schoonmaken en dan nog een tweede week vakantie......
De tweede week zal bestaan uit klusjes en dagjes uit.

Storm's eerste vaardigheid

Afgelopen weekend werd door Menvereniging "Vier- in Een" een oefenvaardigheidje georganiseerd. Altijd gezellig en een mooie gelegenheid om Storm te laten kennismaken met zijn toekomstige "werk". Beetje eerder van huis gegaan, om nog een extra rondje te rijden, zodat de ergste frisheid er een beetje af zou zijn. Eenmaal op het veld vond Storm de andere aanwezige aanspanningen wel interessant, maar ook niet zo heel erg. Dus dat viel al mee.
Het eerste rondje hebben we heel rustig gedraafd. Kegels kende hij al, want die had ik al een paar keer in de wei gezet, dus die waren niet "eng" meer. Ook de vaten en tonnen vond hij best ok. Al met al draafde hij het eerste rondje braaf mee.
Daarom besloten om het tweede rondje wat sneller te gaan doen. Het hele span in een rustige arbeidsgalop gezet en ook dat ging prima. Zeus vergiste zich nog even in een poortje, maar dat was meer omdat het voor hem "te rustig" ging, dan verliest hij zijn aandacht. Dus ook het tweede rondje ging fijn.  Daarna nog even uitgestapt tussen de kegels en tonnen door en toen maakte ik zelf een foutje door te scherp rechtsaf te gaan. Storm had dat niet in de gaten, liep rechtdoor, botste tegen Juno en voelde zich opeens opgesloten. Hij begon te steigeren en te springen, maar omdat ik het voorspan meteen weer rechtuit zetten, kreeg hij weer zicht en stond hij ook direct weer stil. Daarna draafde hij meteen weer mee. Al met al een prima oefening en was ik erg tevreden! Snel het span naar huis gebracht en nog even terug naar het veld om met een paar mensen wat bij te kletsen. Daar ik altijd  het enige vierspan ben, "win" ik altijd. Maar voor de volgende keer heeft een menner beloofd om zijn vier pony's ook eens in te spannen....
Met dank aan Paul voor het maken van het filmpje en Laura Tuk voor het maken van de foto's!

https://www.youtube.com/watch?v=GE-nNl0OHWE

 

veel gebeurd....

Op het moment dat ik dit schrijf heb ik een vrije dag! Het is buiten 25 graden, ik hoor de kanaries zingen, Lars ligt onder de kersenboom te slapen en Sil ligt aan mijn voeten. Onno is aan het werk.... Verschil moet er blijven. Of zoals mijn moeder altijd zei: "je hebt luxepaarden en werkpaarden"....





Lars is de afgelopen weken erg ziek geweest. We hebben een paar keer bijna op het punt gestaan om hem in te laten slapen, maar steeds was het net niet. Vorige week dinsdag had het dier meer dan 40.6 graden koorts en ben ik naar een andere kliniek gegaan. Daar kon ik gelukkig met spoed direct terecht. Lars is helemaal door de molen gegaan, echo, foto's, bloed en urineonderzoek, klinisch onderzoek, alles! We wilde gewoon weten wat er met hem aan de hand was. Na ruim 3 uur onderzoek was de diagnose: geen tumoren, geen abcessen, geen hernia, maar een vreselijk grote ontstoken prostaat, die groter was dan zijn blaas, dus alle organen opzij drukte. Dit gaf weer veel pijn in zijn buik, waardoor hij zijn buik ging spannen en zijn rug vast ging zitten, waardoor hij niet meer kon lopen. Hij heeft nu twee soorten antibiotica en koorts verlagende, pijnstillende middelen en hij knapt per dag op! Hij komt weer naar ons toe, kan weer wat lopen, is levendiger, kwispelt weer, kortom, zo langzamerhand krijgen we de oude Lars terug. Over drie dagen terug naar de kliniek en dan horen we wel hoe verder. Volgende maand gaan we op vakantie en als dit zo door blijft gaan, kan hij gelukkig weer mee.


Na het rondje op Aike tot de hoek van de straat, zijn we inmiddels zo ver dat we een rondje dijk doen. Onno en Silke lopen mee, Silke draaft mee en het is heerlijk om weer zover te zijn. Het begint voor mij ook weer te wennen. De eerste keer schudde ik in draf flink heen en weer, maar inmiddels voelt het weer vertrouwd. Ik heb ook Bear zijn hoofdstel en zadel weer uit het stof gehaald. Daar ga ik van de week weer eens opzitten en dan kunnen we binnenkort misschien met z'n tweeën weer een rondje doen. Dat zou helemaal het einde zijn, dan is bijna alles weer als vanouds en wie had dat ooit gedacht of durven dromen.....

Storm heeft weer in het vierspan gelopen. Het inspannen vindt hij spannend, dan moet hij goed vastgehouden worden en het inspannen moeten we snel doen. Eenmaal op pad gaat het best goed. De laatste keer probeerde hij een paar keer naar voren te springen om Joey in zijn kont te bijten. Dat is uiteraard niet toegestaan. Toen hij het weer probeerde en van mij een flinke tik met de zweep kreeg, was hij helemaal verbaasd.... "verdorie, achter me is ook nog wat......"Daar heeft hij een minuut of tien over na lopen denken. Toen nog een keer proberen  te bijten..... wat een nog hardere tik opleverde...... en toen viel het kwartje. Ben benieuwd wat hij vanavond verzint.

Komende zaterdag is van de menvereniging een oefen-vaardigheidje. We gaan gewoon heen met alle pony's. Rustig rijden en het is een goede ervaring. Andere spannen, kegeltjes, mensen, lawaai.....Van te voren een half uurtje rijden, zodat de ergste frisheid eraf is en dan naar het veld. We zien wel!

We zijn weer op weg.....

Afgelopen dinsdagavond Storm in het vierspan gezet. Het ging zo goed met tweespan en enkelspan, dat ik dat wel aandurfde.  Storm moest op de plaats van Polly lopen, rechtsachter. Dan kan hij in feite geen kant op....
Eerst de achterpony's ingespannen. Juno naast Storm en dat ging goed. Conrad heeft Storm steeds vastgehouden, terwijl Onno en ik gauw de voorpony's ervoor gezet hebben.....Het voorleidsel naar Joey loopt langs Storm zijn hoofd. Ik had gedacht dat hij dat wel raar/eng zou vinden, maar daar gaf hij absoluut niet om. Gek is dat soms..... dan verwacht je dat ze ergens bang van zijn en dan geven ze er niet om. Soms verwacht je iets niet (het niezen van Conrad) en dan springen ze ineens vooruit!
Het wegstappen was even spannend, omdat we meteen langs de auto's moesten en het eerste stukje tussen schuur en vrachtwagen best wel smal is.
Eenmaal op weg probeerde Storm de voorpony's te passeren wat uiteraard niet lukte. Hij heeft het links en rechts geprobeerd..... helaas. Het recht achter Joey lopen was moeilijk, dat heeft even geduurd voordat dat kwartje viel, maar uiteindelijk ging dat toch best aardig. Gelukkig heeft hij niet geslagen of gesteigerd. Vooral het slaan voor de koets vind ik heel vervelend, maar gelukkig heeft hij dat (even afkloppen..) tot nu toe niet gedaan.
De voorpony's heb ik het meeste trekwerk laten doen, dan blijft het span mooi recht en konden de achterpony's gewoon meelopen. Later corrigeren we dat wel weer.
Het eerste draven was ook spannend, maar de andere pony's zijn gelukkig erg koel en blijven gewoon doorlopen en dan kan Storm niet veel anders doen dan meehuppelen. Door de wijk naar het grote parkeerterrein waar we 20 minuutjes hebben geoefend. Daarna door de wijk een ommetje gemaakt. Al met al ging het prima! We waren alle drie tevreden.

Gisteren is de smid geweest. Ook dat ging prima. Beetje mopperen en een flinke tik op zijn hals en toen was het duidelijk... staan blijven als de smid er is! Ik denk dat hij een beetje verwend is bij zijn vorige eigenaren, hij is duidelijk gewend zijn zin te krijgen. Af en toe een beetje optreden en dan is het duidelijk. Gelukkig leert hij snel.







Nu plenst  het hier van de regen en staat alles weer op stal. Hij staat in de pony stal samen met Zeus en Juno. Ik heb drie klappen tegen het schot gehoord en toen was het stil. Toen ik ging kijken stonden ze met z'n drietjes gezellig te eten. Braaf spul!
Dit weekend gaan we het opnieuw proberen

.... het begin is er gelukkig weer.

Na twee weken Storm......

Nou, de ene Doerak is weg, of de andere is gekomen. Storm blijkt ook een echte "doerak" te zijn. Op de tweede dag dat hij bij ons was, sprong hij al twee keer over het schrikdraad om te gaan kennismaken (lees knokken) met Joey. Gelukkig was ik beide keren thuis, maar twee boze hengsten uit elkaar halen is geen pretje. Op dag 3 sprong hij over de staldeur heen uit de stal! Hij had geen schrammetje. Hij wilde toen Aike aanvallen. Net echt een slim idee gezien de 400 kilo verschil in gewicht en de halve meter in hoogte.
Op dag vier bracht ik hem naar de weide. Daar liep hij een keer of 5-6 onder het draad door, een klap van de schrik op de koop toenemend, om weer te gaan vechten met Joey. Inmiddels hadden we hem wel al voor de koets gehad, dat ging prima, bleek hij naar mensen toe bijzonder aardig te zijn, en kon hij zich aan de hand ook wel netjes gedragen. Maar om hem achter draad te houden of in zijn stal, bleek een echte uitdaging.
Na nog 2-3 uitbraken en vechtpartijen was ik hem zat. Twee hengsten houden is geen optie. In de stal, uit de stal, wisselen, de andere naar binnen, wat een gedoe.
Dierenarts gebeld voor een castratie. Die is vorige week vrijdag uitgevoerd. De castratie verliep heel soepeltjes. Maar om hem op de grond te houden na afloop bleek voor de dierenarts en mij onmogelijk. We zaten op zijn nek, maar hij schudde ons zo van zich af en ging, suf als was, toch staan. Gelukkig konden we hem wel overeind houden en is hij goed bijgekomen, maar op dit beestje zit wel een kop! Vreselijk sterk en die laat niet met zich sollen.
Twee uur na de castratie liep hij alweer door de wei te draven! Ongelooflijk.
Inmiddels zijn we een week verder. Geen complicaties gehad en Storm is een stuk rustiger. Sinds het weekend loopt hij de in weide met Juno en Zeus en dat gaat heel erg goed. Heel eventjes wat gehinnik en gestamp en gedreig, maar dat was van heel korte duur. Ze staan nu van 1 berg hooi te eten, gelijktijdig uit de bak te drinken, naast elkaar te grazen en wat ook erg belangijk is..... hij blijft nu achter het draadje. Joey is veel minder interessant geworden en de rust op het erf van huize Veenendaal is teruggekeerd. Heerlijk! Nu kunnen we weer gaan opbouwen aan het span. Ook naar mensen toe is deze nieuwe pony bizonder aardig. Hij komt meteen aangelopen, is gek op knuffelen en aandacht. Absoluut niet schrikkerig of bang. Kortom, allemaal prima eigenschappen op een goede menpony te worden.

Komend weekend gaan we Storm in het tweespan zetten, ik denk naast Zeus en dan, afhankelijk hoe dat gaat gaan we hem in het vierspan zetten. Op welke positie weet ik nog niet. Hangt van het tweespan rijden af. Ik ben benieuwd.....

afscheid Polly en Doerak

Polly, die eigenlijk Whitsen heet is van Aart en Sari de Bruin geweest. Aart, inmiddels 85 jaar heeft vroeger met Whitsen gemend en  de pony was zo'n beetje hun troetelkind. Ruim 6 jaar geleden kon Aart niet meer voor haar zorgen en is ze bij ons gekomen.

Whitsen is door Emelieke omgedoopt tot Polly. Emelieke was toen 4 jaar oud en Polly was voor haar een makkelijkere naam.
Regelmatig zijn Aart en Sari nog bij ons op bezoek geweest. Zakje appeltjes mee voor de pony's, een lekker taartje voor ons.
Afgelopen week ben ik bij ze op bezoek geweest om te vertellen dat Polly en Doerak naar Drenthe gaan. Ze vonden het geweldig, weer een goed tehuis waar Polly samen met Doerak naar toe kon.

Maar er moest natuurlijk nog een bezoekje komen. Zaterdagmiddag kwamen ze, gebracht door goede kennissen, in de 20 jaar oude auto van Aart, die er nog steeds piekfijn uit zien (BMW 7 serie). Zakje appeltje mee en voor deze gelegenheid een speciaal taartje "Whitsen bedankt".  Het taartje is inmiddels al op en smaakte heerlijk.

Zelf hebben we ook nog wat foto's gemaakt van deze twee geweldige pony's. We gaan ze volgende maand al opzoeken. Ben wel benieuwd of ze ons na een paar weken nog herkennen of dat het is "uit het oog, uit het hart"..... geen idee hoe dat werkt bij paarden.
Doerak kent "Kus" en dan krijg je een lik over je gezicht! Het blijft een vreselijk grappig paardje, een echte Doerak!

min 2 plus 1

Een paar weken geleden kwam een vraag via een vriendin van een vriendin, heb je geen betrouwbare pony over? Nou “ over”  heb ik niet gauw iets, maar bij doorvragen kwam er toch 1 pony, of eigenlijk 2 pony’s in beeld: Polly en Doerak. Men zocht namelijk brave men-pony’s die ook aardig in de omgang zijn, knuffelbaar zijn, gezellig doen, uiterst betrouwbaar zijn, nergens bang voor zijn.... Polly is nu 19 jaar en de wedstrijden worden wat zwaar voor haar. Ze werkt keihard, komt helemaal bezweet aan en ik zou toch met haar over 1-2 jaar willen gaan stoppen. Voor recreatief gebruik kan ze nog jaren en jaren mee. Doerak mag, door de artrose in zijn schouder, niet meer met de wedstrijden mee. Eenmaal warmgedraaid, loopt hij goed, heeft er nog veel plezier in en kan met zijn 12 jaar ook nog heel lang mee. Bovendien zijn ze als tweespan ook helemaal op elkaar ingespeeld.

Een telefoontje naar Drenthe: “ ja, deze willen we heel graag hebben!”

Overleg met het thuisfront, want dan zouden we geen vierspan meer hebben, zouden we op zoek moeten naar een nieuwe pony en zouden we met een nieuwe pony toch een beetje terug bij “ af’ zijn en dat terwijl  het span op dit moment supergoed loopt. Na een paar nachten nagedacht te hebben, hebben we besloten om toch voor deze optie te gaan. Het feit dat Polly en Doerak het bij de nieuwe eigenaren supergoed zouden krijgen, ze bij elkaar zouden blijven en daar ook in beweging zouden blijven, heeft de doorslag gegeven. Het nadeel is dat Drenthe “ ver weg’  is, maar och wat is afstand in Nederland.

Tweede paasdag gaan ze die kant op. Wij zullen ze missen, of ze ons ook zullen missen....... ik betwijfel het......

 

Dus op zoek naar een nieuwe pony. Menpony’s van 1.22 m, ouder dan 5 jaar, die er ook nog mooi uit zien, goed beleerd zijn, stoer zijn, koel in het hoofd, tja die wil iedereen wel hebben, dus heel Nederland afgebeld, maar niet gevonden.....

Jong spul koop je voor een appel en een ei, maar dat wil ik niet.

Merries, onbeleerd, wel wat ouder, ook genoeg te koop, maar ook dat wil ik niet. Joey is hengst en met Polly gaf dat al problemen genoeg.

Uiteindelijk in Friesland vonden we een geschikte pony. Iets te jong nog, maar wel netjes beleerd en goed opgevoed. Hengstje, schimmelkleur met zwarte manen en staart. Wordt uiteindelijk ieder jaar witter, zodat dat op zich ook goed past bij de andere pony’s.

 

Afgelopen woensdag hebben we hem opgehaald. Met de vrachtwagen “ all the way”  to Friesland. Het transport was geen probleem. Het beestje liep zo de auto op en de hele weg terug hebben we hem niet gehoord.

Inmiddels is hij er een paar dagen en keert de rust langzamerhand terug. Joey vond het maar niets, zo’n indringer. Doerak liet ook van zich gelden en de rest wilde graag kennismaken. Hoop geren en geschreeuw (gelukkig was ’s nachts alles rustig!), zoals dat bij paarden gebruikelijk kan zijn.

Het is grappig zoals pony’s een nieuw tehuis met nieuwe regels zich snel eigen maken. Volgens mij vindt hij het wel ok bij ons. De vreemde namen die de engelse Welsh pony’s altijd hebben, leggen we altijd in de kast, we verzinnen een nieuwe, korte naam. Een andere klank dan de andere pony’s, zodat ze in het span hun naam goed kunnen onderscheiden.

Maak kennis met Storm!

 

 

 

Weer eens op Aike!

Ik had het al een tijdje in mijn hoofd, om weer eens op Aike te gaan zitten. Deze week was het op een avond prachtig rustig weer, een zonnetje erbij, dus ik mijn rijbroek opgezocht. Die lag verfrommeld ergens achter in de kast. Mijn rijschoentjes vond ik onder in de kast en de chaps lagen er gelukkig naast. Van boven een zadel gehaald. Maar welke was ook weer van Aike? We hebben vier Daaleman zadels en allemaal zwart. Vroeger pakte ik altijd blindelings de goede voor elk paard, maar nu moest ik verdorie toch even goed nadenken.....

Een hoofdstel hing er ook nog, maar waar waren de bitten? Niet te vinden, dus maar eentje uit het menhoofdstel gehaald.

Afgelopen december toen we Aike weer voor het eerst het mentuig voor het tweespan oplegde, werd meneer goed boos. Oren plat, grommen en met zijn voorbeen meppen! Dus ik dacht, als ik met het zadel aankom, zal dat vast niet in goede aarde vallen..... Maar dat viel mee. Alleen tijdens het aansingelen gingen de oren plat in de nek.
Een groot houtblok gezocht, om op te gaan staan tijdens  het opstappen. Ik ben niet meer zo soepel en met die artrose in de linkerknie is de kracht er ook grotendeels uit. Een groot massief houtblok (ooit gekregen van de buurman) is dan een handig hulpmiddel.
Aike er naast geparkeerd. Onno hem goed vastgehouden en ik erop geklommen. Tjonge wat is dat beest toch groot! Beetje onwennig voelde het wel. Aike vond het ook wel raar, die liep heel heel heel voorzichtig het erf af. Echt voetje voor voetje. Eenmaal op de straat ging het beter.

We zijn naar Paul op het einde van de straat gestapt. In de bak daar was Nanja aan het rijden, gezellig even staan kletsen en toen weer terug naar huis. De laatste 100 meter zelfs een stukje gedraafd. Ook dat ging erg goed. Aike vond het duidelijk leuk, die gedroeg zich weer als een echte toerist en moest alles weer even goed bekijken.
Binnenkort weer eens richting strand stappen.....

We zijn weer samen op pad!

Dat voelt goed!