Vier jaar geleden....

Vandaag precies vier jaar geleden is Aike geopereerd. Op 5 december, een datum die je niet snel vergeet. Ik werkte toen nog bij Cabot.  Hans Wilderjans en zijn team zouden om 9 uur beginnen met opereren en mij bellen als het achter de rug was. De tijd ging die ochtend zo langzaam..... de wijzers waren niet vooruit te branden. 's Middags was ik vrij en had ik afgesproken om naar de kliniek te rijden. Ik reed net op de Brouwersdam toen mijn telefoon ging. Hans belde dat de operatie gelukt was en dat Aike aan het ontwaken was. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een telefoontje van een man!

 

De revalidatie duurde lang, het beslag en de tips van Antoon van Nassau gaven de doorslag en nu..... nu rijden de "Burgemeester" en ik weer ons rondje. Vrijdagochtend een zonnebloemritje met Leanne en Jonas, zaterdags een rondje strand met koets, man en hond. Zonder de anderen te kort te doen, maar Aike is van al mijn paarden en pony's degene die me het meest dierbaar is. Mijn soul mate! Ben zo blij dat hij er nog is!!

even bijpraten

Jemig, ik zag dat het vorige verhaaltje al van augustus is.... en nu is het al bijna Sinterklaas. Hoog tijd om even bij te praten.

In september zijn we afgereisd naar Texel voor de menwedstrijd daar. Maar misschien moet ik dat overslaan, daar een hele domme fout gemaakt in de vaardigheid. Pony's deden het heel goed, maar het vrouwtje niet. Beetje een domper aan  het einde van het buitenseizoen.

 

September was toch een drukke maand. Ook voor mijn werk naar Wenen geweest, samen met Anna, mijn collegaatje. Prachtig stad. We hadden geluk, want tussen de vergaderingen door, hadden we een dagje vrij. Met een hop-hop bus vrijwel de hele stad gezien. Uiteraard ook bij de Spaanse Rijschool geweest. Geen optreden bezocht, dat heb ik al een paar keer eerder gezien en vond ik wat zonde van de tijd. Met het werk nog een diner gehad in het paleis van Sissi. Ook bijzonder. Ook het hotel was zeer chique. Een bad zonder kraan, maar met digitale bediening. Dat had ik ook nog eerder gezien. Bovendien lag het midden in het historisch centrum, ik zal maar niet vermelden wat een kamer kostte. Gelukkig dat het bedrijf dat betaalt.

Ook voor mijn werk moest ik naar het veiligheidscongres, dat dit jaar niet in Phoenix gehouden werd, maar in Las Vegas. In hotel Planet Hollywood, werkelijk midden op de strip! Een RAMP! een hotel met 2500 kamers, 5 casino's, 55 restaurants, 170 winkeltjes en werkelijk nergens een rustig plek te vinden. Zelfs in de liften en bij het zwembad tv's en harde muziek. Inpandig congreszaal, dikke vloerbedekking, zware gordijnen, overals stof. Goed om direct een stofallergie van te krijgen. 's ochtends vroeg ontbijt met casino's en geschreeuw, en mensen die al aan de gokautomaten hangen. Wat een leven, wat een gedoe. Wat was ik blij dat we vrijdag aan het einde van de ochtend weg konden.

 

 Onno was mee, de had op vrijdag al de camper gehaald en we zijn heel heel snel de stad uit gereden, op weg naar de Sierra Nevada, op weg naar de mammoetbomen. Ik ben dol op deze bomen. Als je ze voor de eerste keer ziet, geloof je je ogen niet. Zo groot, zo dik, zo ongelooflijk mooi. Bijna 100 meter hoog, duizenden jaren oud staan ze daar op de berghellingen. Ze overleven brand en hebben de hele wereldgeschiedenis gezien. Misschien wel het mooiste op aarde. Voor wie ze nog nooit gezien heeft, zoek ze op, ze zijn het waard.

 

Verder beren en herten gezien, gewandeld tussen de giganten, uitzichtpunten beklommen, met de camper midden in het bos op een rots gecampeerd. Zo donker 's nachts, dat je de Melkweg goed kunt zien. Echt donker, dat heb je hier in Nederland niet meer. Fijne week gehad daar in de Sierra Nevada. En dat met de wetenschap dat thuis alles goed verzorgd werd door mijn oom en tante.

Wat hebben we nog meer gedaan. Twee keer naar Drenthe geweest. Naar onze oude paarden en bij Jetty en Danielle gezellig bij gekletst. We nemen nu op vrijdagavond een hotel in Zwolle. Dan rijden we op ons gemak vrijdagavond die kant op. Slapen daar en dan rijden we de volgende ochtend nog een klein uurtje en dan zijn we vroeg bij Jet. De eerste keer een paar uurtjes met Doerak gewandeld. Silke was uiteraard ook mee. Schitterend herfst weer, prachtige kleuren aan de bomen. Was leuk om Doerak weer mee te nemen. Dat blijft een grappige slimme pony. Black en Troy maken het goed, die zagen er puik uit. Wat is er nog meer te vertellen. Het indoorseizoen is weer begonnen. Onze eerste indoorwedstrijd is weer achter de rug. Een mooie vierde plaats in groep van 7. De volgende staat alweer voor de deur. Inmiddels is het herfst. De appels en peren zijn geplukt, de pony's zijn van de ijzers af. We gaan met donker naar het werk toe en komen met donker thuis. De vervelendste tijd van het jaar. Maar goed, het hoort erbij.

 

Burgse dag

Altijd in augustus wordt in Burg (van Burg Haamstede), de Burgse dag georganiseerd. Een grote braderie met daarnaast allerlei shows. Showtjes met veel paarden. De Zeeuwse fok- en Menvereniging, waar ook wij lid van zijn, organiseren altijd een mini-marathon. We doen vaak mee, een mooie gelegenheid om te oefenen en wat te proberen.
De Burgse dag was gisteren. Temperatuur een graad of 20, veel wind, geen strandweer, dus het was loeidruk. De fietsers en voetgangers vlogen aan alle kanten om je heen.
De afgelopen maanden lessen we zeer regelmatig bij Piet de Ronde en dat gaat steeds beter. We krijgen meer zelfvertrouwen, het loopt makkelijker en we kunnen steeds sneller rijden. Ook onze dressuur gaat met sprongen vooruit.
Op het parcours gisteren dan ook flink gang gemaakt en dat ging prima. De pony's lieten zich super sturen en alles bleef liggen. Het tweede rondje ging nog sneller, maar dat kostte me wel twee balletjes. Zeer tevreden gingen we dan ook naar huis. Onze volgende wedstrijd is Texel, over een maandje.

Half augustus

Zondagmiddag en ik zit met Silke op de bank. Half oog gericht op tv. De Nederlandse vollybal dames zijn bezig tijdens de Olympische spelen. Een sport die ik tijdens mijn studietijd ook veel heb gedaan. Een leuke sport, die me wel wat artrose in de schouder heeft opgeleverd.... Maar ja, daar heb ik (nog) geen last van (2-1 in sets achter, en nu 1-3 voor....)

Onno is met een vriend zeilen, dus ik heb het rijk alleen. Vandaag een beetje gerommeld in de tuin en wat opgeruimd. Heerlijk weer.

Beetje bijpraten.

Na onze succesvolle wedstrijd in Vrouwenpolder hebben de pony's 1 dag rust gehad. Op dinsdagochtend zijn we met de vrachtwagen richting Vorden gegaan. Daar hebben we een vakantie adresje waar we wel vaker komen. Dit keer gingen Remco en Annemiek ook mee. Twee appartementjes gehuurd en vier stallen. Gezellige week gehad. Beetje warm dat wel, tussen de 30 en 35 graden! Onweer gehad, veel onweer.... 67 mm water in anderhalf uur. Je kon de overkant van de hoeve niet eens meer zien. Wat was ik blij met de stalletjes! De mensen op de minicamping hadden 20 cm water in de voortent staan.

Vanwege de dazen (hele fles anti-daas leeggespoten) 's ochtends vroeg gereden. Wat een rotbeesten zijn dat. Ik ben echt blij dat we daar aan de kust geen last van hebben. Joey werd helemaal lek gestoken. Die hebben we iedere dag helemaal gewassen. Nogmaals, wat was ik blij met de stalletjes.... Het is altijd leuk rijden daar. Annemiek en ik voorop en de mannen achterop. Silke soms mee, soms niet.

Ook naar Deventer geweest, leuke stad zeg, veel aparte winkeltjes. Dagje gefietst, lekker uit eten geweest. Prima toeven daar. (ojee, de dames komen weer achter...)

 

De week erop hadden we nog vrij. Dagje Biesbosch gedaan, Nederland is ook mooi! Verder geklust en uitgerust.

Na drie weken vrij, weer aan het werk. dat valt altijd tegen... gelukkig hebben we later dit jaar nog wat vrij en gaan we zelfs nog naar Amerika!

 

 

Wedstrijd Vrouwenpolder

Vorig weekend een wedstrijd in Vrouwenpolder gereden. Niet echt onze locatie voor een wedstrijd, er gebeurt namelijk altijd wel wat. Route kwijt geraakt, verkeerd gereden, discussie met jury, Polly tegen een boom, maar ja, het is wel lekker dichtbij.... Dus toch maar heen.

Omdat ik nog steeds niet goed kon lopen, zijn we vrijdagmiddag met de camper heen gegaan om te verkennen. Dat ging goed, prachtig weer, dus ik kon steeds ook even gaan zitten. In tegenstelling tot vorige jaren waren de hindernissen ruimer gebouwd en was de route ertussen ook logischer. Na het verkennen, ben ik met Sil teruggereden en is Onno teruggefietst.

 

Zaterdagochtend was Lizzy zo hengstig, dat Joey bijna uit zijn wei sprong. Ik zag het niet zitten om met die twee op de auto te gaan, dus Storm gauw uit de wei geplukt. Die zag er niet uit. Twee emmers water er overheen gekiept, beetje gesponst, paar elastiekjes in zijn lange manen en zo moest het maar.....

Vorig jaar hadden we de vrachtwagen aan het Veerse Meer gezet en de laatste drie km naar het wedstrijdterrein gedraaft, Dat was toen goed bevallen, dus dat hebben we nu weer gedaan. Het voordeel is dat we in alle rust kunnen inspannen, een leuke ritje hebben en de pony's meteen hun ergste frisheid kwijt zijn. het half uurtje voordat we moesten, nog wat oefeningen gereden en Storm flink aangepakt. Die is soms zo flegmatiek, dat hij tijdens de dressuur in slaap valt. Maar als hij wakker is, kan hij heel mooi lopen. En dat deed hij. Alle pony's liepen een super proef. We hebben de dressuur dan ook ruim gewonnen. Onze hoogste score tot nu toe!

 

Gelukkig zat er ook niet veel tijd tussen de dressuur en de vaardigheid.  Ook dit liep lekker, twee balletjes en een ietsiepietsie tijdoverschrijding. Goed voor een 2e plaats.

 

Voor de marathon, de volgende dag, wilde ik toch graag Lizzy meenemen. Die is fanatieker dan Storm. Eventjes advies gevraagd aan Piet en die had er toch weer een andere kijk op. Ik dacht dat Joey het probleem zou zijn, maar het is de merrie. Hengstige merries gaan soms steeds staan plassen en gaan dan stil staan. Aangezien Lizzy dat niet doet, adviseerde Piet, haar gewoon mee te nemen. Hij had gelijk. Het heeft totaal geen problemen gegeven. Bij het in en uitspannen ze goed uit elkaar houden, maar dat doen we toch al.

 

Ook op zondag was  het heerlijk weer. In tegenstelling tot vorige jaren moesten we nu vrij vroeg starten. Nu wel op het wedstrijdterrein geparkeerd. gelukkig was er nog plaatst genoeg. Ook omdat het nog vroeg was.

 

Het wegtraject en de keuringen is voor ons nooit een probleem, dat lopen ze gemakkelijk uit met een lage hartslag.

Ook de hindernissen liepen heel fijn, we hebben alles gereden in een vlot tempo, zonder te aarzelen en fouten te maken. Hindernis 1 en 3 hadden wat sneller gekund. De waterbak ging op zich ook goed, maar voor het mooie zouden ze vlotter er in moeten gaan, nu komen ze toch nog wat terug en gaan dan wel. 

Onze fanclub, schoonvader, Sandra & Hessel en Mariëlle en Rosalyn waren er ook. Hessel heeft weer een hele rits mooie foto's gemaakt. Vooral de foto's waar onze emotie goed op is te zien, vind ik leuk. Concentratie bij de start en aanmoedigen op weg naar de finish. De lessen bij Piet hebben goed geholpen.

Zeer geslaagde wedstrijd, twee winstpunten!

 

 

 

 

 

 

 

Dag Polly..

Eind 2007 was een nare tijd voor mij. Ergens in de maand die ik te gast mocht zijn op de afdeling neurologie van het ziekenhuis in Dirksland, werd Marianne binnengereden. Gelukkig voor haar, hoefde ze niet lang te blijven, maar we hebben wel gezelligheid en steun aan elkaar gehad. Zo af en toe spreken we elkaar nog. Via Marianne kwam, begin 2008, Polly op ons pad. Een Welsh Mountain merrietje. In eerste instantie zouden we een goed tehuis voor haar zoeken, maar ze is nooit meer weggegaan. haar twee, op leeftijd zijnde eigenaren zijn nog vaak op bezoek geweest.

 

 

 

Met een tweewielertje dat met haar meekwam, hebben we wat afgescheurd op het strand. Loeihard kon ze... hond mee, heerlijk!

Omdat mijn gezondheid toch wat te wensen overliet, en een van onze friezen geblesseerd raakte, opperde Onno om dan maar met Polly te gaan mennen. Dat zou dan een tweespannetje moeten worden, omdat we dat eerlijker vonden. Twee volwassenen op een koets, twee pony's ervoor. Ergens in de kop van Noord Holland vonden we Doerak.

Wat hebben we veel plezier beleeft aan die twee, heerlijk rijden ook. Altijd maar doorgaan, nooit stoppen. We leerden de Welsh Mountain pony goed kennen. Wat een ras. Niets geen kinderpony, daar zijn ze te enthousiast voor. Ontzettend aardig ook, goudeerlijk. Lief, mooie uitstraling, heerlijk om mee om te gaan.

Jaren later.... vele wedstrijden later, veel plezier later...... lopen er hier nu 5 Welshen rond. Polly en Doerak zijn twee jaar geleden met pensioen gegaan. Polly, omdat ze op leeftijd kwam en ze toch niet van ophouden wist. Doerak omdat hij helaas artrose in zijn schouder ontwikkelde.

Dankzij Polly en Doerak hebben we redelijk snel het vierspanrijden onder de knie gekregen. Doerak had daar al veel ervaring mee (heeft zelfs voor de koning van Engeland opgetreden!) en Polly, omdat ze achterop van onschatbare waarde was. Ons hoogtepunt was het winnen van Oosterland! Dat was ook tevens de laatste wedstrijd van Polly en Doerak voordat ze van hun rust mochten gaan genieten bij Jetty en Danielle van "alles puur paard" in Drenthe.

Helaas heeft Polly daar maar twee jaar van mogen genieten. Maar het waren fijne jaren. Ook daar hebben we nog, iedere keer als we daar kwamen, met Polly een bosritje gemaakt. Oortjes erop en gaan! De laatste keer zelfs nog met Doerak in tandem.

Afgelopen donderdag hebben we Polly moeten laten gaan. Ze draaft nu over de eindeloze weiden ergens...... de wind door haar manen, de oortjes erop.....

Dag Polly!

Geluk en pech

Geluk en pech liggen soms heel dicht bij elkaar. Zo hadden we voor dit weekend een lang weekendje weg gepland met de pony's naar de Veluwe. Na het koude voorjaar werd het opeens heel warm. Met vijf dagen 20-25 graden in het vooruitzicht vertrokken we donderdagochtend vroeg richting het Caitwickerzand. Geluk met het weer!
Heel Nederland vertrok echter voor dit mooie lange weekend en dan zijn er altijd brokkenpiloten op de weg. De A28 werd afgezet vanwege een ongeluk, waardoor we moesten omrijden. Twee uur vertraging en een hoop irritatie. Pech!
Dit weekend zouden we dan ook meedoen met een samengestelde wedstrijd, maar Zeus verstapte zich op vrijdag en was niet rad. Ik durfde niet te starten.... pech....Gelukkig viel dat achteraf mee en hebben we wel kunnen rijden. Maar een marathon is toch anders. Zeker met Zeus, die toch al zo fanatiek is en zichzelf dan niet ontziet.

Heerlijk is het hier. Zelf staan we op een camping met alle gemakken vlakbij. De pony's lopen in de weides, waar flink wat gras staat. Joey in de ene en de andere pony's in de andere. Voor Joey zetten we dan altijd een dubbele draad ertussen. Niet dat hij zo lastig is, maar ik neem geen risico met andere paarden. Joey is toch hengst. Hij had geluk, want hij kreeg drie merries naast zich! Die merries vonden hem wel wat klein, maar toch wel erg interessant en gaven hem alle aandacht. Geluk voor Joey!

Vanaf de camping en de weides rijden we zo de Veluwe op. Gisteren sprongen twee grote herten zo voor het span het bospad over. Dat is toch wel mooi. Het bos is nu toch mooi. De bomen zitten nog niet vol in het blad en het zonlicht wordt gefilterd door de bladeren. De paden zijn soms best zwaar. Stoffig ook, zeker vandaag na al 5 dagen warm weer. Geen insecten, gelukkig niet. Ik heb een bloedhekel aan vliegen en dazen. Stukjes gefietst en natuurlijk gelopen met Silke. Alhoewel zij de voorkeur geeft aan het strand denk ik. Ze vindt het hier te warm. Ze komt alleen 's avonds in beweging.
Zo'n camping is ook altijd leuk om mensen te kijken. Zo stonden er voor ons een tentje met een man van onze leeftijd en een meisje van een jaar of 18. Vader en dochter? Gescheiden ouders? Dochter is dit weekend bij pa en ze gaan gezellig kamperen? Of toch een stelletje?
We zijn er niet achter gekomen.....
 Nu is het zondag, einde van de middag. We gaan zo terug rijden. Morgen nog vrij, kunnen we alle zooi opruimen. Jammer van de wedstrijd, maar toch heerlijk weekend gehad.

0ostmoer

Na een paar dagen niet fit te zijn geweest, voelde ik me gisteren weer iets beter. Gelukkig want we zouden mee doen aan een vaardigheidje bij Manege Oostmoer. "Onze" oude manege, waar we vroeger met Black en Troy meededen aan springlessen. Ik denk wel zo'n 20 jaar geleden.
Eerst 's ochtends nog even met Silke naar het bos geweest en daar, in het meertje vonden we een bootje, een minicatamaran. In elkaar getimmerd door... tja, door wie? Het was in ieder geval leuk gedaan, simpel, maar doeltreffend. Paar plankjes, stukje plastic en wat elektriciteitssnoer. Het bootje was gestrand in het riet. Ik heb het meegenomen naar de andere kant van het meertje en het daar weer een zetje gegeven, zodat het weer met de wind in de "rug" naar de overkant kon. Morgen ga ik kijken of het is aangekomen.....

Gisteren dus de vaardigheid. De manege organiseerde het voor de eerste keer en ze hadden goed hun best gedaan. Leuk parcours neergezet, (alleen wel erg krap), op een mooie zandbodem. Voldoende en makkelijke parkeren (ook voor vrachtwagens) en een losrijterrein. Natuurlijk troffen we het met het weer. Koud, maar een zonnetje. Een verademing na al dat rotweer van de laatste tijd. Lizzy mocht thuis blijven en liep met de friezen op de wei. Storm was de klos. Dat loopt dan beter, als het een krap parcours is. En het was een krap parcours, ik moest ze in de "wave" vrijwel dubbelvouwen om er goed doorheen te komen. Dat het lukt, en alle balletjes bleven liggen, was meer geluk dan wijsheid. Zelfs het jury lid bood na afloop zijn excuses aan, "hij had het allemaal een metertje verder uit elkaar moeten zetten". Maar we kregen de complimenten voor het knappe rijden. Ook het tweede rondje bleven we foutloos. Er deden geen andere vierspannen meer, dus we hadden alle bekijks!
Ik weet nu ook, wie de vorige keer de leuke foto;s maakte, dat was Pieter van Es. Ook dit keer heeft hij mooie foto's gemaakt. De foto's die hier nu staat, zijn van zijn hand. Kijk ook maar eens op zijn Facebook pagina. Grappig detail is, dat hij ook een Poolse Anglo Arabier heeft, net als onze Troy. Een ras, dat je bijna niet tegenkomt.
Na de vaardigheid zijn we rond een rondje gaan rijden in de omgeving daar.  Ze hadden een rondje uitgezet over het erf van boerenbedrijven rondom een kreek. Goed gevonden en tof dat die boeren daar aan mee werken. In de kantine nog even bij gekletst met wat kennissen en onze beker in ontvangst genomen ;-). Voor herhaling vatbaar Manege Oostmoer!

Ziek

Gatver, ik ben zo snip en snip verkouden dat ik er ziek van ben. Hele nacht niet geslapen en vandaag constant op de bank in slaap gevallen. Nu was het er wel weer voor, want er stond een harde wind, het was koud en van tijd tot tijd hagel...... April doet wat zij wil......
Vanavond zou ik les gehad hebben van Piet, maar dat wordt hem dus niet. Jammer, want het gaat de laatste tijd best goed.
Alle paarden hebben vandaag op de wei gestaan. Aan het einde van de middag heb ik ze opgehaald, dan denk je, ze willen vast niet. Maar het tegendeel is waar. Ze zien me komen, rennen naar het hek, duwen elkaar op zij, om maar zo snel mogelijk de halsters om te krijgen en slepen me dan mee naar stal.... Ik had ze al weer buiten 's nachts, maar afgelopen weekend hebben we ze maar weer binnen gehaald en dat vinden ze helemaal niet erg.
De fruitbomen stonden prachtig in bloei, maar met de koud en hagel van deze week is de bloesem bruin geworden, jammer. Dat zal weinig fruit worden dit jaar.
In de voliere is het wel al een drukte van belang. De kleine kipjes leggen al kleine eitjes. De vrouwtjes kanaries zijn bezig met een nest en eentje heeft al vier eitjes en zit druk te broeden. Of dat wat wordt met deze koude, weet ik niet. We zien wel.
Ik ga nu languit in bad. Ik hoop dat ik me morgen wat beter voel....

1e outdoor mnimarathon

Vandaag een thuiswedstrijdje gehad. Menvereniging "Vier-in Een" organiseerde op het Shell terrein een minimarathon. Altijd leuk. Vanochtend eerst helpen opbouwen. Zonder vrijwilligers gebeurt er niets toch?
Na anderhalf uur slepen met tonnen, pionnen, balletjes en bordjes stond er een leuk parcours. Het weer werkt ook goed mee, vrijwel geen wind en een zonnetje. Heerlijk.
Conrad moest werken, maar zijn dochter Annefleur was bereid om in te vallen. Gezellig, want zo vaak zie ik haar niet meer. Konden we meteen even bijkletsen.
Tegen enen de pony's gepoetst, de haren vlogen je om de oren, want de wintervachten komen nu aardig los. Storm bleef thuis, Lizzy weer achterop. Via een ommetje naar het terrein gedraafd, zijn ze meteen lekker warm en is de ergste frisheid eraf. Niet dat dat laatste zo helpt, want op het moment dat ze  het terrein zien, de andere aanspanningen zien lopen en gras onder de pootjes voelen, gaat er een versnelling bij!
De pony's liepen lekker, lieten zich goed sturen en reageerden vlot. Dan is het altijd lekker rijden. We zijn aan het voorbereiden voor de "echte" wedstrijden en dan is dit een leuke voorbereiding. Concurrentie hebben we nooit, dus een zak biks ging mee naar huis. De boel opgeruimd, nog even na gekletst


 en op naar de volgende.... eind deze maand.

Storm

Geen wedstrijd vandaag. Het was storm! Windkracht 9 aan de kust. Het veld was te nat, te glad en het waaide te hard. en de organisatie nam de enige juiste beslissing, aflassen. Gelukkig! Ik zag het al niet zo erg zitten om met harde wind op pad te gaan. Jammer, omdat het altijd leuk is om ergens anders te rijden, maar het moet wel verantwoord zijn.
Dus vandaag was het een mooie dag om het aquarium te installeren. Natuurlijk misten we nog een koppelstukje voor de pomp, scheurde er een slangetje en waren er plantjes te kort. Gelukkig was het 2e Paasdag en dus de tuincentra open. Rondje eiland gedaan en de benodigde dingetjes gekocht. Het waaide inderdaad loeihard, maar verder was het zonnig weer. Ook niet koud trouwens
Enfin, aan het einde van de middag konden de vissen van hun tijdelijk onderkomen naar hun nieuwe villa. Ook "draak", gekocht in Amerika, heeft weer een plaatsje gekregen. Zo te zien bevalt het ze wel!

Lente!

Ik heb zo'n bloedhekel aan de maanden januari en februari.... niets aan. koud, nat. Je gaat met donker weg en je komt met donker thuis. Pas als ik jarig ben geweest en twee weken later dat uur erbij komt en de temperatuur weer boven de 10 graden komt, begin ik weer met leven. Nu dus!

Met de reuma gaat het op zich wel. Alleen in de wintermaanden is de pijnbeleving (zo noemt mijn Surinaamse reumatologe dat) hoger. Ook heb ik weinig energie. Net genoeg om mijn werk te doen en thuis de boel draaiende te houden, maar meer zit er niet in. Een blog bijhouden is dan soms al te veel. Ik draai op de zon! Gelukkig begint de zon al wat warmte te krijgen en gaan we nu het goede seizoen in.

Eind januari ook nog een week ziek geweest. Hierdoor helaas het concert Amstel Live met de dames moeten missen. Het was een hardnekkig virus, waardoor ik met de medicijnen moest stoppen. Dan speelt de reuma weer op.... kortom het was niet plezierig. Al met al een maand aan het kwakkelen geweest.

Mijn verjaardag was gezellig. Arjen en Emelieke waren gekomen. Het gebeurt niet zo heel vaak dat mijn broer thuis is tijdens mijn verjaardag, maar dit jaar dus wel. Onno's familie was er ook en op vrijdagavond hebben we gezellig gegeten. Op zaterdag zijn we naar de Efteling geweest. Daar waren we in geen jaren geweest. Het was koud, maar verder prima weer. Ook daar nog op een paard gezeten....Ik vond overigens wel dat het park een verfje nodig had, het was her er der wat aan her verloederen. Het zal niet mee vallen, dat allemaal bij te houden, maar voor een toegangsprijs van 36 euro pp en 10 euro parkeergeld moet je toch wel wat kunnen doen.....

Nu is het paasweekend. Schoonpappa is op vakantie, dus ik heb "vrij" van koken. Gisteren naar Zierikzee geweest. Een groter aquarium gekocht. In de aanbieding, nog voor mijn verjaardag gekregen. Dat is ook een verhaal.  Een jaar of 5-6 geleden kreeg ik van Onno een klein aquarium met een paar goudvisjes. Ik vind dat leuk. Ma had vroeger ook altijd een kleine bak met een paar visjes. Maar die visjes gingen groeien.... dus al gauw een groter bak gekocht. Maar nu is mijn grootste vis ruim 20 cm lang! Het is nu goudVIS. het schijnt dat goudvissen groter worden naarmate de bak groter is. Nu hebben we een bak gekocht van een meter. Onno heeft een tafeltje gemaakt en daar komt straks het nieuwe aquarium op te staan. En dan is het afgelopen! Hoe groot hij ook wordt, hij bekijkt het maar, er komt geen grotere. Maar ja, hoe maak je dat een VIS duidelijk????

Afgelopen week zijn de pony's ook weer op ijzertjes gezet. het buitenseizoen begint weer. Het binnen seizoen hebben we in februari super afgesloten. In een sterke groep werden we 2e. Storm achter. Nu moet Lizzy weer aan de bak. Morgen een oefenwedstrijdje op het volgende eiland. Ze geven alleen windkracht 9 op, code oranje.... ik hoop dat we niet wegwaaien....

eindelijk weer.....

Na een paar wedstrijden van niet-zo-lekker-gereden-te-hebben, pony's die te sterk werden, een mopperende echtgenoot, was ik een beetje onzeker geworden. Onzin, natuurlijk, want ik heb prima pony's, kan best aardig rijden, maar toch sluipt die onzekerheid er dan in. Ook na lopen denken, waarom het dan niet zo goed gaat. Waarom Joey dan zo sterk wordt, wat kan ik daar aan doen. Is het wel zo slim om de zeer fanatieke Lizzy bij de indoors te gebruiken, loopt ze niet te ver op, waardoor ze het voorspan naar voren duwt. Moet ik de leidsels nog korter nemen? Achterpony's meer op spanning? Enfin, genoeg te proberen.

Dit weekend eindelijk weer eens prima gereden. Er was weliswaar geen concurrentie, maar het liep wel weer als een trein. Een thuiswedstrijdje en prachtig weer ook nog. Dus we konden thuis inspannen en heerlijk in het zonnetje zijn we door de duinen heen gedraaft. Waren de pony's meteen een beetje warm. Lizzy had ik thuis gelaten, Storm is meer geschikt voor de indoors. Die blijft rustiger. De neusriem en kinketting van Joey had ik strakker gezet. Hij moet beter luisteren, zeker in de bochten rechtsom. Beter luisteren is het eigenlijk niet, hij moet sneller reageren, dat is het.....

Eenmaal op de manege, konden we meteen starten. De hal is maar 20 meter breed en dat is eigenlijk wat te krap voor een indoor marathon. Je hebt dan niet veel ruimte naast de hindernissen. Hard rijden is dan niet echt mogelijk en je moet veel wenden. Ik had de eerst hindernis zo gekozen, dat ik alleen rechtsom moest draaien, speciaal gedaan om te kijken hoe Joey dat zou doen. En... Joey deed het prima, de ene na de andere wending ging goed. Hij liep zonder te aarzelen iedere bocht in, met iedere bocht kwam mijn zekerheid terug en ging het beter lopen.
In de eerst ronde hadden we 1 balletje. Meteen het eerste poortje, Zeus week uit, voor een conifeer die ernaast stond. Flauwekul natuurlijk, want die heeft hij al 1001 keer gezien. Maar goed, het blijven dieren.
In het tweede rondje bleven alle ballen liggen en reden we er nog 20 seconden af. Na afloop kregen we een compliment van de jury: "zonder te plukken en te rukken, te schreeuwen en te slaan, in eenzelfde tempo, foutloos een vlot rondje, zo hoort het!".
Conrad heeft het span weer naar huis gereden, weer heerlijk in het zonnetje konden we even nagenieten. Thuis, wij aan de thee met lekkers en onder de pony's hebben we de gewonnen baal peentjes verdeeld.

Kerstmis 2015

Kerst 2015, de warmste kerstdagen sinds ze begonnen zijn met meten. In mijn tuin nog een bloeiende roos, tientallen margrieten en zelfs gentiaantjes en dat terwijl de tulpenbollen en sneeuwklokjes al boven de grond staan. Ik moet zeggen, ik vind het wel lekker. ik kan gewoon nog in mijn trui de paarden verzorgen. Van mij hoeft die witte rommel niet 's winters.
Arie en Tonia, Arjen en Emelieke en ook Hans kwam op 2 kerstdag eten. Arie en Tonia sliepen in de camper (toch handig zo'n extra kamertje) en Arjen en Emelieke op het logeerbed.  Gezellig gekletst, oude foto's gekeken en natuurlijk lekker gegeten.

De dag voor kerst werd er op mijn werk nog een container gestolen, dus op 1e kerstdag 's ochtends nog even naar kantoor geweest om aangifte te doen. Op 2e kerstdag kwam de recherche nog langs in Ouddorp voor wat aanvullende vragen. Alhoewel het bijna etenstijd was, wilde de beide heren niet blijven eten. Er werd voor ze gekookt, ook al hadden ze dienst. Toch netjes. Maar we hadden genoeg en ik had rustig twee bordjes bijgezet.

Op Nieuwjaarsdag ben ik met mijn camera de tuin ingegaan en heb de nog bloeiende planten gefotografeerd. Bizar wat er nog bloeide. De margrietstruik bij de achterdeur heeft zeker nog 100 bloemen. Vlak ernaast bloeit nog het gentiaantje. Twee soorten rozen en de goudsbloem, die weet ook niet van opgeven. Natuurlijk de kerstroos, maar die hoort nu te bloeien en de hortensia heeft ook nog, weliswaar wat vaag gekleurde bloemen.
 Geraniumpjes, een sterke plant, maar om nog in januari te bloeien......
We zullen nog best wel wat winter krijgen en dan zullen deze bloemen het wel moeten opgeven, maar voorlopig staan ze nog en geven ze mij in ieder geval plezier. Dank je wel bloemetjes!