Eindelijk!

Na bijna 3 jaar, veel verdriet, weinig hoop, veel geld en veel oefenen, was het op 1e kerstdag dan zover. Aike en Bear zouden weer in het tweespan gaan. Gelukkig werkte  het weer mee. Het was windstil, prachtig zonnetje en niet al te koud.

Het tweespan tuig hing boven in het vet. Naar beneden gehaald, stof eraf geveegd en buiten gehangen. Onno was bezig met de koets. De vierspan pony koets moest weer worden omgebouwd naar tweespan paard. Met name de langboom moest veel langer. Het is bij ons altijd iets van uitersten, van kleine pony's naar hele grote paarden. Het zou achteraf handiger geweest zijn als we iets grotere pony's en iets kleinere paarden gehad hadden..... maar ja, het is anders gelopen.

Bear en Aike opgetuigd. Dat was wel weer even wennen. Wie had welk tuig ook alweer en wie stond ook weer aan welke kant. Ik miste een hoofdstel, verdorie, waar was dat gebleven???? Gelukkig vond ik het al snel. Toen miste ik nog een bit, maar ook dat was gelukkig snel gevonden.

De paarden voor de koets gezet. Bear was wat kriegelig, maar dat kan hij wel vaker zijn. Omdat het kerst was wilde ik eigenlijk het bellentuig op doen, maar vanwege Bear zijn kriebeligheid daar maar vanaf gezien. We zijn het erf afgestapt, maar de lengte van de strengen en de broek was niet naar mijn zin. Op de hoek gestopt en de boel versteld. Gelukkig kenden ze "HO" nog erg goed. Dat is bij hun nooit een probleem geweest.

Op een recht stuk nog wat gedraafd. Ik durfde niet goed met ze het graspad op, daarvoor liepen ze nog wat te onwennig. Ik had geen zin in druk gedoe. Niet dat ik ze niet kan houden, maar dat wil ik voor Aike's been nog niet. Hoe rustiger, hoe stabieler, hoe beter het nog is en gaat. Dus gekozen voor heen langs het parkeerterrein en terug langs het fietspad door de duinen. een vertrouwd rondje. Op het parkeerterrein een stukje gedraafd. Dat gaf zo'n fijn gevoel. Om na al die tijd en al die ellende met Aike, hem weer naast Bear te zien draven! Geweldig!

we zijn ook drie stellen wandelaars tegengekomen, die alle drie riepen "wat mooi zeg!". Dat hoorden we vroeger ook altijd al. Aike en Bear samen is door hun grootte en zwarte gestalte altijd erg indrukwekkend om te zien. Iedereen gaat ook altijd voor ze aan de kant. Iets wat ik met de pony's overigens nooit heb....dat ze aan de kant gaan, bedoel ik dan.

Bear bleef een beetje kriegelig, omdat de langboom toch eigenlijk net even te kort was en Aike af en toe tegen de koets aan liep. Maar verder was het heerlijk.
Aike vond het ook leuk, hij had constant zijn oortjes erop en had flink de pas erin. Ik vraag me af of hij nu beseft dat hij weer goed is.....of hij daar ook blij mee is, of dat hij het gewoon accepteert .....
Na een goed half uur weer richting huis gegaan.

Conrad heeft inmiddels een verlengstuk voor de langboom gemaakt, dus dat is ook opgelost. Komend weekend gaan we weer een stukje!

indoor twee span

Begin november hadden we een indoor marathon bij Stal de Ronde. Juno had echter de dag ervoor een gat in zijn kop opgelopen en stond met hoofdpijn en  een dik gezicht op stal. Die meenemen was geen optie. Dus maar met 2 pony's vertrokken. Parkeren daar was, zoals gewoonlijk een ramp, maar we konden de vrachtwagen kwijt in de polder op circa 1 km afstand.
Het was raar weer, zonnetje en dan een paar minuten later een vreselijke hagelbui! Toen bleek wel het voordeel van maar twee pony's meenemen, we konden in de vrachtwagen optuigen! De bui toch maar even afgewacht en vervolgens naar de manege gedraafd. Nu weer met een lekker zonnetje erbij. Gelukkig hebben we het tijden het losrijden en wachten wel droog gehouden.

Het is daar altijd wel gezellig en gemoedelijk. Ik geloof dat ik wel een keer of drie gehoord heb: " he, Nien, je bent er een paar kwijt, zullen we even helpen zoeken...".
Het was geen moeilijk parcours om te onthouden en ook met veel lange lijnen, dus je kon flink doorrijden. Dat werd ook gedaan door de vele deelnemers, want het was een selectiewedstrijd voor de kampioenschappen.

Zeus en Joey lopen altijd voorop en zijn dus moeilijker te corrigeren, omdat ze voor mij "ver weg" staan. In het tweespan kan ik ze makkelijker corrigeren en was dit voor hun een leuke oefening. Joey vindt het vaak nog wel moeilijk om de goede kant op in te buigen, maar zo langzamerhand gaat dat steeds beter. Ik kon hem nu met de zweep wat aanwijzingen geven. Na de ritten, de pony's snel weer naar de vrachtwagen gedraafd. Met de vrachtwagen teruggereden en met de familie Bakelaar nog wat gedronken en nagepraat. Conrad en Annefleur hadden filmpjes gemaakt, van ons een ook van de andere deelnemers. Dat was leuk, daar ik zelf bijna nooit de anderen zie rijden, en mezelf natuurlijk al helemaal nooit (waarom kijk ik eigenlijk altijd zo raar?? ;-)  )

We waren twee keer foutloos en de tweede ronde was ruim 10
seconde sneller dan de eerste ronde. Het eerste rondje ben ik altijd wat voorzichtig.
Ergens in de middenmoot geëindigd.

snoeien

Voor gisteren had ik een aantal vrienden en familie uitgenodigd. Er moest hoog nodig gesnoeid worden. In de bijna 20 jaar dat we hier nu wonen is het steeds groener geworden en zijn de bomen en struiken steeds dichter geworden. Tijd voor rigoureus snoeien dus. Bovendien hebben we twee maanden geleden een mooie hakselaar voor achter de trekker gekocht, die staat er niet voor niets.

Deze eerste keer stond het stuk tussen de stallen en de paddocks op het programma. de elzenhaag moest om en de beide ligusterhagen die daar staan met een paar oude, half dode fruitbomen moesten er ook uit.
De rand met bramen langs de schurveling moest ook flink worden uitgedund. Ook daar stonden een paar dode bomen en wat spul dat flink was gaan woekeren. De volgende keer komt het stuk daarna aan bod, maar eerst dit.....


Zelf was ik al voor dag en douw opgestaan op de paarden naar de wei te brengen, dan zijn die uit de weg. Alleen Aike, Bear en Joey bleven bij huis. Die vinden er niets meer aan om naar de wei te gaan. Die staan liever thuis met een lekker plakje kuil!

Om half negen kwam er een smsje: "zal ik vlaaien meenemen?" Goed idee, daar Remco en Annemiek in Limburg wonen....

Sandra en Hessel waren de eerste en gingen meteen aan de slag. Kort daarop kwamen Jan, Mia en Nick. Een heel rijtje elzen was al om, toen Remco en Annemiek kwamen, tijd voor koffie met vlaai!
Heerlijk, kruisbessen-schuimvlaai, mijn favoriete. Maar ook de pepernotenvlaai en de rijstevlaai waren erg goed Ik heb ze allemaal geproefd ;-)  )
Nick en Hessel hebben zich ontpopt als een echt hakselaars, Mia heeft in alle rust een enorme berg takken naar het midden van de wei gesleept (die zijn te klein voor de hakselen, maar worden tzt verbrand). Sandra ging het gevecht aan met de bramen, Onno, Remco en Jan zijn met de elektrische zagen de elzen/ligusters te lijf gegaan en Annemiek heeft tussen het takken slepen door de catering verzorgd. Hans, tot slot heeft een leuk filmpje gemaakt. De foto's zijn van Hessel.
Het weer was ons gunstig gezind, een stralende blauwe dag met een heerlijk zonnetje en geen wind. Het was gewoon warm!  Tegen vieren was het werk gedaan en had ik opeens een berg ruimte gekregen. De snippers hebben de toegang tot de wei opgehoogd, zodat het daar niet meer blubberig is en de takken die verbrand gaan worden liggen op een mooie hoge stapel in de wei. Die kunnen daar een paar maanden indrogen en dan steken we de boel aan. De familie van Strijen ging weer op huis aan (languit op de bank!), de anderen zijn nog blijven eten. Broodjes hamburgers met sla en een ijsje na. Rond achten was iedereen weer vertrokken en konden wij languit op de bank. Heerlijk en gezellig zo'n dagje! Wat kun je met een groepje mensen toch een werk verzetten! Na de feestdagen komt er weer zo'n dagje.........

Juno gat in zijn hoofd

Verdorie, kom ik vanochtend in de pony stal, staat daar Juno met een gat in zijn kop. Zijn halve hoofd onder het bloed. Hij heeft waarschijnlijk met zijn hoofd tegen een balk geslagen. Bij nadere inspectie bleek het een flinke snee te zijn met een diepe put. Net boven zijn oog. De dierenarts maar gebeld, want dit moest duidelijk gehecht worden. Als mijn dieren iets hebben, is het altijd op zaterdag of zondag. Ze staan nooit op donderdagochtend met een gat in hun hoofd op met koliek, nee altijd in het weekend......
Maar goed, de dierenarts kwam en hij heeft het keurig gehecht. Juno daarna op de weide gezet, hopend dat het niet dik zou worden, maar toen ik hem aan het einde van de middag op ging halen, stond daar een wat zielig kijkend pony met een hele dikke kop.  Hij ziet er werkelijk niet uit.
Hij staat nu weer op stal en staat rustig te eten. Beetje down is hij, niet zo alert als anders, dus hij heeft er duidelijk last van.
Het vervelende is dat we morgen een indoorwedstrijdje hebben. Hopelijk is de zwelling morgen een heel stuk minder, anders neem ik hem niet mee. Dan ga ik alleen met de voorpony;s en rijden we tweespan. Zou wel jammer zijn, maar het is niet anders.

wateroverlast

Nou, dat was wel heel extreem. Zoveel water dat er afgelopen zondag is gevallen. Zaterdag nog schitterend weer, 's Avonds begon het te regenen, om na 24 uur continue hozen, pas weer te stoppen. Totale opbrengst, 120 mm!!
Ik stapte zondagochtend naar buiten en stond meteen tot mijn enkels in het water. Op het erf, rondom de auto's stond het blank. De weide en de paddocks stonden ook onder water. Gelukkig staat ons huis op een terpje. Net als de stallen, die liggen gelukkig ook iets hoger. Op de straat stond ook 15 cm water. De kolken liepen niet door. Op straat kwam ik ook de buurman tegen. Hij had net de brandweer geholpen, die bij buurvrouw, 3 huizen verder, de kamer had leeggepompt. Zij had 's ochtend vroeg om 6 uur al 8 brandweermannen in huis.  De brandweer had ook de grote straatkolken een boost gegeven, zodat de riolen weer begonnen te stromen en de straat weer droog kwam te staan. Hierdoor kwam ook langzamerhand ons erf weer droog.

We zijn nu 4 dagen verder en nu pas is onze weide naast het huis weer begaanbaar. Ook mijn kuilbalen stonden in het water. Ga deze week er eentje openmaken, kijken of het nog goed is.
De honden vonden de plassen geweldig, die renden er doorheen. De paarden vonden het helemaal niets, die heb ik naar de weilanden verderop gebracht. Die waren redelijk droog gebleven.
Op de rest van de kop van Goeree was het al niet veel beter. In het dorp stonden hele straten onder water. De akkerpercelen stonden ook onder water, het niveau stond gelijk met de sloten. Er zijn veel extra pompen door het waterschap ingezet om de boel weg te krijgen. Het was op zich wel een apart gezicht. Ik reed 's ochtends over de provinciale weg en links en rechts was er water....zoiets als de afsluitdijk, maar dan zonder dijk.

En nu zit ik net het weerbericht te luisteren. Het schijnt komende week weer 20 graden te worden!

Aike aan het draven

Aike is nu zo goed aan het stappen en zelfs aan het galopperen, dat ik besloten heb om kleine stukjes met hem te gaan draven. Aan de hand, onbelast, draven we de wei op een neer.
 's Ochtends een keertje de ene kant op, 's avonds een keertje de andere kant op. Twee keer per week zet ik hem voor de blauwe koets en dan gaan we stappen, flink doorstappen. Zo moeten de spieren en banden langzamerhand weer sterker worden. Ook moet uit zijn hoofd  dat het zeer doet wanneer hij zijn been gebruikt. Dat gaat alleen als we oefenen....

Aike nieuwe ijzers

Vandaag heeft Aike weer nieuwe ijzers gekregen. Om de tien weken gaan we naar Oud Gastel, naar de smederij van de broers van Nassau. Anton bekapt Aike achter en hij krijgt voor een speciaal beslag waardoor hij beter af kan rollen. Het is altijd wel even gezellig bij Anton. Het is een vakman, weet veel en ondanks het feit dat Friezen niet zijn favoriete ras is, staat hij altijd wel wat met Aike te knuffelen. Aike had vandaag wat de bokkepruik op. Beetje humeurig was hij, maar een pepermuntje maakt het weer wat goed. Met deze ijzers gaan we wat kilometers maken. ik ga nu regelmatig met hem stappen voor de koets. 's Ochtends en 's avonds als ik hem naar en van de wei breng/haal draven we een stukje. Rechtuit op het gras gaat het supergoed. Het is maar een meter of 30, maar het is een beginnetje.

Texel

Vorige week donderdag hebben we vrachtwagen en camper vol geladen en zijn we richting Texel vertrokken. Een heel eind rijden, maar we wilden meedoen aan de menwedstrijd daar en tegelijkertijd mijn familie weer eens zien. Vooraf was er nogal twijfel bij ons, want altijd als we op Texel zijn, regent het.....en ook nu waren de vooruitzichten niet gunstig. En er is  niets zo vervelend als met 4 pony's, twee honden en twee volwassenen op een zeiknat veld kamperen.

Dit zou ook de eerste keer worden dat we zouden blijven overnachten op een wedstrijd. Meestal kiezen we het zo uit, dat we heen en weer kunnen rijden, zodat de pony's nachts in de wei kunnen en wij in ons eigen bed kunnen slapen.
Maar goed, donderdag onder het genot van een heerlijk zonnetje naar Texel gereden en op Texel, jawel, regen! Gelukkig niet continu regen, maar buien, maar toch, nattigheid.
Arie en Marianne waren er al en we hadden een mooie plek naast hun. Gauw twee weitjes gemaakt, eentje voor Joey en eentje voor Zeus, Juno en Polly. Camper ervoor, klaar.

De dagen erna waren heel gezellig. Familie gezien, met zijn allen uit eten, gezellig borrelen met Marianne en Arie, kletsen met de anderen op de camping, wandelen met de honden. Ik heb vroeger vier jaar op Texel op school gezeten en het is altijd leuk weer even op dat eiland te zijn.
Conrad en Marielle kwamen op zaterdag voor het weekend om te groomen. Vooral Mariëlle ontpopte zich op zondag als een echte groom, door meteen Joey vast te pakken toen we terug kwamen, ze mag zeker een volgende keer weer mee!!

En dan de wedstrijd.
Op zaterdag dressuur en vaardigheid. We zijn vooraf eerst een uur door het bos gereden om de frisheid eraf te rijden. Dat was op zich al een leuke rit. Mooie bospaden, heuvel op en af, flink de gang erin. Bijna nog verdwaald, maar op tijd weer terug. De dressuurproef ging erg goed. Hadden we de vorige keer allemaal 6'n, nu zaten er al 7'ns tussen en met een score van 61.5 % was dit onze beste proef dit jaar.
De vaardigheid was op een terrein 1.5 km verderop. Dus daar heengestapt en we konden vrijwel meteen starten. Ze liepen als een treintje. De pony's lieten zich zo fijn sturen, ik kon ze vrijwel op de mm rijden. Heel soepel slingerden we overal doorheen..... met nog 3 poortjes te gaan, zouden we mooi binnen de tijd binnenkomen met slechts 1 balletje. Helaas kwam er een meneer naar me toegerend met de mededeling dat ik een verkeerd poortje had genomen! Poort 13 en poort 15 lagen dicht tegen elkaar aan en ik was door de verkeerde gegaan. Ik heb het niet eens gemerkt. Dat was een hele teleurstelling, omdat je dan voor dat onderdeel gediskwalificeerd bent.
Een schrale troost was, dat we achteraf hoorden dat er totaal 5 menners deze fout gemaakt hadden, waaronder hele ervaren wedstrijdrijders.....maar suf was het wel.

Het positieve van zo'n fout is dan wel weer, dat de druk er af is en we besloten hebben om in de hindernissen dan wat te gaan experimenteren. Daar waar we in eerste instantie besloten hadden om allemaal lange lijnen te rijden, zijn we nu de moeilijkere bochten gaan opzoeken. Ik had de laatste weken flink geoefend met Joey, dus ik hoopte dat hij het nu wat beter zou begrijpen.

Op de zondag hadden menvereniging "tussen wad en duin" wel een mooi traject uitgezet. Eerst een wegtraject dat grotendeels door het bos ging, toen het hindernistraject dat begon met een hindernis op het strand. Zwaar dat wel, de pony's moesten er flink aan trekken om ons over de overgang te krijgen, maar ze doken wel zo het water in.....
De eerste vier hindernissen verliepen erg goed. De moeilijke lijnen die we hadden verzonnen, gingen eigenlijk heel soepel. Joey begreep het inderdaad veel beter, reageerde nu veel sneller en we konden zelfs in draf rond een hele krappe rotonde draaien. Dat was echt boven verwachting.
In hindernis 5 was een brug waar we overheen moesten. Dat zou geen probleem moeten zijn, maar ik draaide ze er eigenlijk te krap voor, waardoor ze
overrompeld werden en ze een keer aarzelden. Na een extra rondje gingen ze er wel overheen. Ik had de bocht wat ruimer moeten maken, zodat ze de brug beter hadden kunnen zien aankomen. In deze hindernis schoot ook een streng los. Deze konden we buiten de hindernis gelukkig snel weer vastmaken.

Ook in hindernis 6 hadden we korte lijnen verzonnen en ook hier konden we die makkelijk rijden.
Kortom, heel tevreden kwamen we door de finish en zijn we naar de veterinaire keuring gestapt. Ademhaling en hartslag waren van alle pony's  in orde, conditie hebben ze wel. Alleen tijdens het voor draven liep Juno onregelmatig.  Dat was ook balen, omdat we tijdens de hindernissen er niets van gemerkt hebben. Toen we beter keken, zagen we een flinke bobbel op zijn beentje. Waarschijnlijk heeft Juno in hindernis 5 de stalen gesp van de losgeslagen streng tegen zijn been gekregen.
Inmiddels zijn we een paar dagen verder en is Juno gelukkig weer helemaal ok. De bobbel was na een dag alweer geslonken, dus het is echt even een flinke beurse plek geweest. De volgende keer zullen we de gespen intapen, zodat ze niet meer los kunnen schieten. Zo leer je iedere keer weer.....
Al met al dus gediskwalificeerd, maar wel op alle onderdelen heel fijn gereden! Hoe raar het misschien ook klinkt, dit was onze beste wedstrijd dit jaar. We hebben veel complimentjes gekregen over ons span (twee keer kon ik Joey verkopen!), de pony's gaan het goed doen en er zit zeker nog meer in. Nu moet ik het alleen nog afleren om van die suffe fouten te maken.....

weer thuis

Vandaag thuis gekomen van onze week op de Veluwe. Pony's lopen weer fijn in hun eigen weide en de wasmachine draait al.
Mooie ritten gemaakt op de Veluwe. Je kunt daar eindeloos ver weg rijden. Wel erg groen allemaal. Ook een paar keer de grote heidevelden opgezocht. Daar wil ik nog een keertje naar toe als de heide bloeit.....
Het mooie van de Welsh pony's is, is dat ze blijven lopen,  na 2 uur lopen ze nog net zo fanatiek als in het begin. Het is wel erg stoffig daar, je wilt niet weten hoe we allemaal er uit zagen als we terug kwamen. Gelukkig was er een waterslang, die was hard nodig ook!

Arjen is ook nog geweest. Met hem hebben we een flinke rit gemaakt om Kootwijk heen. Het Kootwijker stuifzand is altijd weer leuk om te zien. Net een woestijn en warm ook! Het straalt daar gewoon. De mannen zijn daarna nog een stuk wezen fietsen en 's avonds hebben we in een cafeetje wat gegeten.
De andere dag "cultuur" gedaan. Radio Kootwijk bezocht (voor de kenners: Hallo Bandoeng, hier Nederland....." en Paleis het Loo.

Gisteren nog hertjes gezien. Ik zeg wel eens, als ik te oud ben om paarden te hebben, dan neem ik een paar hertjes. Zo mooi, zo lief! Tijdens de rit zagen we op een pad opeens een Edelhert staan, jemig wat een groot beest! Heel wat anders dat die reetjes  die we hier hebben.
Kortom, we hebben ons prima vermaakt. Een mooie locatie om te camperen (geen zwembad, kampwinkel oid, maar dus ook geen drukte en geschreeuw). En je loopt/rijdt zo het bos in. We gaan zeker nog een keertje terug!

Veluwe

We hebben vakantie! In plaats van met de camper naar het zuiden te rijden, hebben we besloten om in Nederland te blijven. De zomer is hier inmiddels toch ook begonnen.
Jaren geleden kwamen we met Black en Troy op deze locatie. Huisje gehuurd, paarden in de wei en lekker de Veluwe rondrijden. Altijd veel plezier gehad.
Nu zijn we weer terug. De boel is hier opgeknapt. We staan nu met de camper op een mooie zonnige plaats. Om de hoek liggen de weilanden. Joey loopt in de ene en Polly, Zeus en Juno in de andere. De vrachtwagen staat onder de bomen en er is voldoende ruimte om in te spannen.
Hek open en we rijden zo de Veluwe op.
Vanochtend al een mooie rit gemaakt. Gelukkig geen dazen, de paden waren redelijk hard en het was heerlijk rustig. Letterlijk geen hond gezien. Paar fietsers en twee keer een andere paard.
Toch wel weer leuk om door de bossen en de heide te rijden. Je kunt in Ouddorp ook leuk rijden, maar je rijdt vrijwel altijd op de harde ondergrond. Hier veel, of allen maar bospaden, heidepaden en veel leuke kronkelige wegen.
Pony's zijn voor het eerst over een spoorweg gelopen. Gelukkig geen ding ding ding ding.......
Ook onder de A1 door gegaan, via een tunneltje. Ging ook goed. Verder lekker gereden door de bossen en over de heide. Onno heeft ook hele stukken gereden. Dat is fijn, want om ruim 2 uur met een vierspan pony's te rijden, is voor mijn handen te lang. Nu kunnen we om de 20 minuten afwisselen en is het goed te doen. Morgen komt mijn broer langs. Gaan we ook weer een mooie rit maken. Hij neemt ook zijn fiets mee, dus ik denk dat de mannen morgenmiddag gaan fietsen, kan ik lekker met een boek in de zon!

We missen Doerak!

Begin juli onze eerste officiële wedstrijd samengesteld gereden. Dit was in Tull en 't Waal. Donderdagavond waren de dames Nanja, Daisy en Leanne zo vriendelijk om de pony's in te vlechten. Dit is iets wat ik absoluut niet kan. Naald en draad kwam er zelfs aan te pas, maar na 2 uurtjes zag het er allemaal fantastisch uit. Voor verzorging had ik dan ook geen onvoldoende!

Vrijdagmiddag heen gereden voor de dressuur en de vaardigheid. We moesten pas aan het einde van de middag starten, dus op zich alle tijd. Van te voren de hindernissen verkend, ze lagen er prima bij. Een maand geleden waren we nog daar en toen stond het terrein, dat vlak aan de Lek ligt, nog helemaal onder water.
 Het was wel warm, De zomer was gelukkig eindelijk gearriveerd in Nederland! Een mooie plek onder de bomen was voor ons vrijgelaten, lekker koel,  dat scheelde een stuk. Pony's ingespannen en losgereden. In een nieuwe samenstelling, dat wel. Doerak kan niet meer mee en dat betekent dat Zeus en Joey nu voorop lopen, met Polly en Juno achter. Wel de afgelopen twee weken een aantal maal zo gereden. Op zich ging dat wel aardig. Tijdens het losrijden raakten we nog een ijzer kwijt. Een voorijzer van Zeus. Gelukkig zagen we het op tijd, zodat we het ijzer zelf helemaal los konden trekken en konden bewaren. Op een wedstrijd is altijd een smid aanwezig, maar de dressuur en vaardigheid is op gras, dus dat zou geen probleem moeten zijn.

Tijdens de dressuurproef had Zeus geen zin. Maar dan ook echt geen zin. Geen idee wat er met die pony aan de hand was, maar hij heeft alleen maar lopen duwen tegen Joey. Hij was niet te sturen.  Sommige stukken liep hij vrijwel haaks op de koets. Ergernis, als je dan met een proef bezig bent. Je blijft lachen en maar proberen, maar het liefst zou je hem een flinke tik geven! Of hij nu last had van zijn missende ijzer, van de warmte, of van iets anders, maar er was niets mee te beginnen.
Na de proef hem flink toegesproken! Ophouden met die flauwekul!
Verdorie zeg, in de vaardigheid begint hij opnieuw te klieren, maar dan rijd ik wat harder en  heeft hij minder tijd daarvoor. Poortje 6, een zigzag, daar stampte hij gewoon de B van omver. Ook weer zonder reden! Kreng van een beest! Daarna echt sneller gaan rijden en toen ging meneer lopen. De rest van het parcours zonder fouten afgelegd. Maar ja, wel veel straffouten, vanwege het afbreken van de hindernis......
Ook ging een jurylid nog zeuren over het feit dat mijn zweep 10 cm te kort was. Nog 5 extra strafpunten. Op zich vind ik dat niet erg, als dat een regel is, dan is het zo. Wat ik wel jammer vind, is de toon van zo/n jurylid..... dat kan ook wel anders. Ik vind altijd dat je de sport moet blijven stimuleren.
Kortom, de vrijdag was geen succes. Berith, was nog komen kijken, dus tussendoor nog wel even gezellig bij gekletst. Dat was wel leuk. De foto's zijn door haar gemaakt, waarvoor dank!

Zaterdagochtend weer heen gereden voor de marathon. Nog wat warmer dan de dag ervoor. Bijna 28 graden daar. Mijn oom Arie was er! Helaas lag mijn tante met een migraine aanval in bed, maar ze had nog wel een heerlijke worteltjes cake voor ons gemaakt. Arie is gelukkig niet bang van de pony's, want een extra handje tijdens in/uit spannen is altijd welkom!
De smid heeft het ijzertje van Zeus er weer onder gezet, zodat we toch konden starten. Hoefde niets te betalen. Service, klasse!!

Om half twee gestart voor het wegtraject. van 6400 meter met een snelheid van 12 km/h. Mijn pony's hebben een goede conditie, dus ondanks de warmte en de inspanning, waren de drie veterinaire keuringen geen probleem.
Zeus bleek zijn knorrige bui van de vrijdag gelukkig te boven te zijn en deed weer normaal.
Maar in de hindernissen raakte Joey af ten toe de kluts kwijt. Normaal loopt Doerak naast hem en die kent  het spelletje. Doerak is scherp en ziet de poortjes en duwt en trekt Joey mee. Nu moest Joey het alleen doen en dat ging een paar keer niet goed. Dan miste hij het poortje, waardoor we een extra lus moesten maken. Ik zag dat al in hindernis 1 en heb toen meteen wat snelheid teruggenomen. Dat maakte toch niet meer uit en gaf hem de gelegenheid om beter te kijken.
Alles netjes uitgelopen, wel wat tijd overschrijdingen, maar na de vrijdag maakte dat toch niet meer uit.  Mijn vriendin Marianne heeft alles gefilmd. Dat was super fijn, konden we na afloop alles nog eens terugzien. Er zaten gelukkig ook hele goede stukken tussen.
Al met al is het gemis van Doerak groot! Met Zeus en Joey voorop moeten we toch een flinke stap terugdoen. Helaas, maar daar gaan we de komende weken wel mee aan het trainen. Beide pony's zijn slim genoeg, dus dat moet best goedkomen.
Al met al toch twee leuke dagen gehad. Pony's zijn braaf geweest,  er zijn geen gekke dingen gebeurd en we hebben toch gelachen  en plezier gehad. Dat blijft het belangrijkste!

Goed en slecht nieuws

Vandaag zijn we met Aike en Doerak naar de Bosdreef in Belgie geweest. Voor Aike was het de half jaarlijkse controle en van Doerak wilde we nu wel eens zeker weten waar zijn onregelmatigheid vandaan kwam.
Van Doerak wist ik vrijwel zeker dat het uit zijn schouder kwam. Sinds de klap van Polly op zijn schouder twee jaar gelden, is de onregelmatigheid in zijn draf begonnen. Dit leverde meteen al een discussie op met de dierenarts, die vond dat de pony liep "alsof de kreupelheid vanuit zijn onderbeen kwam". Ik wilde meteen de schouder verdoven, maar op zijn advies zijn we toch helemaal vanuit de ondervoet begonnen met verdoven. Voor niets, bleek achteraf, omdat de oorzaak toch in zijn schouder zat. Op het moment dat de schouder verdooft was, ging Doerak steeds beter lopen. Op de röntgenfoto bleek dat er in het schoudergewicht helaas artrose zit. Dit had ik al verwacht. Er zijn maar weinig dingen bij paarden, die op de langere termijn hetzelfde beeld geven bij zowel gebruik als rust. Maar goed, een hele onplezierige diagnose, want dit betekent wel dat Doerak geen wedstrijden meer kan lopen. En daarmee ben ik mijn beste pony in de marathon kwijt. Een pony met veel karakter, een enorme inzet en een superaardig beest. Door hem heb ik de afgelopen 2 jaar zo snel vierspan leren rijden! Iedere fout van mij, werd door hem voorop weer opgelost!
Uiteraard blijft hij bij ons en kunnen we hem nog recreatief gebruiken, maar Doerak zal geen wedstrijden meer lopen.

Na deze flinke tegenvaller van Doerak hadden we bij Aike gelukkig goed nieuws. Zijn stap is nu op zowel de harde als de zachte ondergrond goed. De draf nog niet, maar ook al wat vooruitgang ten opzichte van 3 maanden geleden. De foto's
lieten zien dat de verbening begonnen was! Ook was te zien dat er geen artrose was op de plaats waar de schroeven zitten. De kritieke periode is nu voorbij. Als er complicaties optreden bij deze behandeling, dan treden ze binnen 6 maanden op en die tijd is nu voorbij. Het is nu een kwestie van tijd. Aike blijft deze hele zomer lekker op de weide lopen, af en toe een stukje lopen en dan dit najaar weer voor controle. Met deze uitslag was ik er blij. Ook bij Aike was ik bang dat er toch artrose zou ontstaan, maar gelukkig was daar geen sprake van.

Tja en dan rijd je toch met een dubbel gevoel richting huis. Blij dat het met Aike goed gaat en een slecht gevoel over het resultaat van Doerak.

Waterbak

Samantha van de Voorde heeft nog een leuke serie foto's van ons gemaakt met de pony's op het moment toen we door de waterbak gingen! Vooral mijn gezicht vind ik erg vermakelijk. Wist niet dat ik zo kon kijken! Vol concentratie en ook zo iets "ohoh als dit maar goed gaat.....". Gelukkig gaat het allemaal zo snel, dat ik geen tijd heb om na te denken. Maar het is wel leuk om dit terug te zien op de foto's. Doerak aarzelde nog even, maar de stoere Joey gaat onverstoorbaar door! Ben blij dat ik dit paardje eind vorig jaar gekocht heb. Het feit dat hij hengst is, scheelt misschien. Toch net wat dapperder en onverstoorbaar dan ruintjes. Gelukkig is het ook een super aardig beest. Niet de makkelijkste (vanmiddag stond hij nog te steigeren voor de koets) maar wel eerlijk. Bijten en slaan doet hij ook niet. We zijn erg blij met hem!

Gisteren zijn we ook met Aike naar Antoon van Nassau geweest. Aike heeft nieuwe ijzers gekregen. Antoon vond hem al veel beter lopen dan 10 weken geleden. Hij heeft het ijzer van zijn linkervoet nog meer teruggelegd. Zodat hij nog ietsjes steiler komt te staan en nog makkelijker kan afrollen. Had Aike daar vorige keer echt moeite mee om weg te lopen, dat was gelukkig nu geen probleem. Ook het op- en af lopen van de vrachtwagen ging soepel. Je merkt echt dat het inmiddels allemaal wat beter gaat.

Aike weer samen met Bear in wei

Ik was het een beetje zat. Iedere keer een stukje van 10 bij 10 m afzetten voor Aike. Aik zelf was het ook zat. Hij stond steeds met zijn kop over het draadje te eten. Ook dat gestap iedere dag was ik een beetje zat. Aike ook, die heeft de straat nu wel gezien.
Twee weken geleden heb ik besloten om hem samen met Bear in de weide aan de Koolweg te zetten. daar staan ze mooi rustig. Het zijn beide geen renners, druk maken ze zich niet zo snel. Polly is wat bevangen geweest, dus die kon dan mooi in het kleine stukje bij de grote zwarten staan.
Ik liet Aike los in de wei bij Bear en ze begonnen meteen elkaar uitgebreid eens te krabbelen. Om vervolgens samen rustig weg te lopen en halverwege de wei te gaan staan eten. Dan doen ze nu iedere dag. 's ochtends breng ik ze heen en na het werk haal ik ze weer op. 's nachts staan ze op stal met een plakje kuil. Dit gaat prima. Aike loopt de hele dag op de wei wat te grazen. Af en toe doen ze een drafje en het heen en weer lopen naar huis gaat ook prima. Veel rustiger voor mij en ook voor hem.
Volgende week gaan we weer naar Antoon van Nassau, nieuwe ijzers en kijken of hij nu beter op zijn voeten staat. Die week erop komt Michael Hamerslag, de osteopaat. Michael gaat hem en Doerak en dit keer ook Lars (!) behandelen. Morgen moet ik de Bosdreef bellen. Ook daar moeten we weer heen voor controle. Ben benieuwd, de komende twee weken. Hoe het allemaal gaat en wat ze er van vinden.....

Gewonnen op Oosterland!

Gisteren hebben we meegedaan aan de Benefitwedstrijd op Oosterland. Dat doen we eigenlijk al jaren. 7 jaar geleden was het voor de eerste keer, toen deden we mee met alleen Aike. Daarna met Aike en Bear, toen met Polly en Doerak en sinds vorig jaar met de vier pony;s. Ik geloof dat we 1 keer niet meegereden hebben, omdat we toen op vakantie waren.


Vrijdagavond de hindernissen verkend. Gezellig daar ook even koffie/thee gedronken met Arie en Marianne (met soesjes!).  Het was koud, we hadden de winterjassen nog aan. Geen overbodige luxe, ik was blij dat ik die jas had aangedaan.

Gisterochtend begon met veel regen, heel veel regen. Jammer voor de deelnemers die 's ochtends moesten starten. Tegen 12 uur, toen wij de vrachtwagen gingen laden, werd het droog en kwam er een flauw zonnetje door. Helemaal droog hebben we het niet gehouden, een paar keer een klein buitje, maar gelukkig geen continue slagregens.
Mijn schoonfamilie was er ook weer, trouwe fans!

Om 14.00 uur gingen we van start. We hadden enige discussie bij de veterinair, omdat ze vonden dat Doerak onregelmatig liep. Dat klopt ook. Soms laat hij dat nog zien, een erfenis van zijn gekneusde schouder 2  jaar geleden. Nu, door het eten van al dat verse gras van de afgelopen weken, leek het wat erger. Gelukkig niet zo erg, dat we niet mochten starten. Eenmaal door de start zie je er niets meer van, dan is Doerak zo fanatiek......dat hij alles vergeet..... behalve de wedstrijd.....


Tijdens het warm draven in het wegtraject kregen we wat regen. Maar na een paar minuten kwam de zon er weer door. Dit heeft zich de hele wedstrijd door afgewisseld. Buitje, en even later weer de zon.

Hindernis 1 was een vaardigheid. Vlak na de start, naast het publiek,  stond poortje 1. Op het moment dat we daardoor heen gingen, gebeurde er iets in het publiek, waardoor mijn pony's schrokken, uitweken  en er een balletje viel. Jammer, maar dat kan gebeuren. De vaardigheid heb ik sneller gereden dan normaal en dat ging eigenlijk best goed. Alle balletjes zijn verder blijven liggen.

We  hadden vrijdagavond tijdens het verkennen besloten dat we nu eens niet voor de lange route zouden gaan, maar de kortste route in de hindernissen zouden nemen. Gewoon maar eens proberen. Normaal rijd ik "op safe", maar nu wilde ik eens wat meer "durven".
In hindernis 2 kregen we een buitje en door de regen greep ik in een poortje mis met het leidsel, waardoor we langs het bedoelde poortje schoten. Gelukkig kende Onno de route ook goed en konden we dit heel snel herstellen.

Hindernis 3 was de waterbak. Hier waren we nog nooit in 1 keer doorheen gegaan. Ook vorig jaar moest Onno er nog af..... Nu met het oefenen van Annefleur met Joey op het strand (slenken rijden) en het oefenen in Maasdijk vorige week, hoopte ik op meer....
Tijdens de aanloop naar de waterbak toe, heb ik flink gemopperd op Joey en Doerak. Zo erg gemopperd dat ze met de oren plat in de nek de hindernis in rende. Ik heb ook flink snelheid gemaakt, zodat ze niet de tijd hadden om te twijfelen.... We kwamen de bocht uit, recht op het water en we hebben ze er met ons 3'n in geschreeuwd... GA DOOR!!! GA DOOR!!! Een kleine aarzeling, maar toen gingen ze vol er doorheen. Nog een draai en weer door het water...... het was best diep, ze kwamen tot hun knieën in het water, maar mijn super brave pony's gingen ook nu in galop door het water.  Over de brug, die is nooit een probleem, nog een poortje en toen met volle snelheid langs het publiek, naar de finish. We kregen een luid applaus en ik was zo blij, de wedstrijd kon voor mij op dat moment al niet meer stuk.

Conrad vloog tijdens deze hindernis nog bijna van de koets, die kon zich net nog vasthouden. Ook had hij, omdat hij laag achterop staat, de blubber tot achter zijn oren zitten! Maar de koets heeft geen enkele keer geslipt, dus  naast super pony's, heb ik ook super grooms!!

Hindernis 4 was een relatief eenvoudige, die liep ook lekker vlot. Op hindernis 5 moest ik weer een correctie maken. De leidsels waren door de regen erg glad geworden en de pony's  trokken ze uit mijn  handen. Daar moet ik dus iets op verzinnen, als het weer eens regent.
De laatste hindernis ging ook goed. Dat was er eentje met veel scherpe bochten, maar ze gleden er soepeltjes doorheen.

Al met al een fijne snelle wedstrijd gereden. De kortere routes hebben we goed kunnen rijden, tweemaal een kleine correctie, maar dat heeft ons niet veel tijd gekost. We waren heel erg tevreden!

Bij de keuring nog een tijdje met de dierenarts staan praten. Hij had ons gevolgd en gezien dat Doerak toch af en toe hapert. Meestal als Joey aan zijn schouder trekt. Aardige vent, beetje gediscussieerd over wat we nog zouden kunnen doen. Naderhand besloten, om als we met Aike op controle naar België gaan, Doerak meenemen. Moeten ze hem daar nog maar eens helemaal doorlichten. Maar dit even terzijde.

Bij de vrachtwagen gauw de boel uitgespannen. Al met al waren we best wel  nat geworden en koud ook. Het lijkt altijd wel alsof er een bom ontploft is, als we aan het uitspannen zijn. Om ons heen ligt een berg tuig, overal beenbeschermers, touwtjes, leidsels, helmen,,,,, We willen altijd zo snel mogelijk de pony's verzorgd hebben en op de auto hebben staan. De rest ruimen we daarna wel op.
Koffie gedronken met familie, frietjes gehaald en besloten om niet op de prijsuitreiking te gaan wachten. Normaal doen we dat wel, maar dat duurde nog anderhalf uur, maar ik was ook niet helemaal lekker. Koud geworden en ik wilde eigenlijk wel naar huis. Op een prijs rekende ik niet, omdat onze tegenstanders, echte wedstrijdrijders zijn.

Groot was de verrassing toen aan het begin van de avond een collega menner met zijn vrouw op de stoep stond: met onze eerste prijs! We waren de snelste van alle vierspannen, paard en pony (4 in totaal) en hadden ook nog de snelste tijd op de hindernissen 3 en 4, wat ons 75 euro opleverde! Dit geld heb ik inmiddels weer overgemaakt aan de organisatie. Het is per slot van rekening een Benefit wedstrijd voor het goede doel.

Dit bericht maakte onze dag natuurlijk helemaal goed. Het oefenen van Annefleur met Joey heeft geholpen, de oefenmiddag in Maasdijk ook en ook alle oefenwedstrijdjes en clinics, die we deze winter bij stal de Ronde hebben gereden. Daarnaast alle zondagochtenden die we met z'n 3'n rijden, kilometers maken en dingetjes proberen....ook dat helpt.
We zijn eindelijk een stapje verder!



Deze mooie foto's zijn gemaakt door mijn zwager:  Hessel van Walderveen
 Bedankt Hessel!